Θυμίζουμε πως η επίθεση της εργοδοσίας, που πραγματοποιείται με τις πλάτες κυβέρνησης και αστικού κράτους, συνεχίζεται προκειμένου να καμφθεί ο πολύμηνος αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι στα «Πετρέλαια Καβάλας» μέσα από το σωματείο τους, οι οποίοι βρίσκονται από την 1η Γενάρη σε επίσχεση εργασίας διεκδικώντας διασφάλιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, των θέσεων εργασίας και της ασφαλούς λειτουργίας των θαλάσσιων και χερσαίων εγκαταστάσεων.

Θυμίζουμε επίσης ότι το «σχέδιο εξυγίανσης του Πρίνου», που προσπαθεί να επιβάλει η «Energean», περιλαμβάνει απολύσεις και αντικατάσταση έμπειρου εξειδικευμένου προσωπικού με φθηνότερους εργολαβικούς εργαζόμενους.

Σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ, με αφορμή την «ολοκλήρωση» των απολύσεων στα «Πετρέλαια Καβάλας», σημειώνει:

1. Η «Energean» απέτυχε παταγωδώς να σπάσει την ενότητα και τον αγώνα των εργαζομένων, τη διάλυση του σωματείου που επεδίωκε. Οσα μέσα κι αν μεταχειρίστηκε όλους τους προηγούμενους μήνες, όσα (λίγα...) «καρότα» κι όσα (πολλά...) «μαστίγια» κι αν χρησιμοποίησε, οι εργαζόμενοι με τη στάση τους τα αχρήστευσαν. Και μόνο αυτή η στάση θα αρκούσε για να αποδείξει το δίκαιο του αγώνα και των αιτημάτων τους.

2. Η στάση των εργαζομένων αποτελεί γερή απάντηση στον νόμο - έκτρωμα Χατζηδάκη. Τον κάνει στην πράξη κουρελόχαρτο. Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν γίνονται με τη «σύμφωνη γνώμη» και την «ανοχή» κράτους και εργοδοτών. Γίνονται ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές και τα καπιταλιστικά συμφέροντα.

3. Στα σκουπίδια πετάχτηκαν οι μεθοδεύσεις να φανούν οι εργαζόμενοι στα πετρέλαια «απομονωμένοι» και «βολεμένοι». Παρά τα παπαγαλάκια που επιστρατεύτηκαν, ο αγώνας των εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας» συνάντησε και συναντάει την μεγαλύτερη ταξική - λαϊκή αλληλεγγύη και συμπαράσταση τόσο στους εργατικούς - λαϊκούς - μαζικούς φορείς της πόλης, όσο και πανελλαδικά, με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων και φορέων στις 26/2 στο Σύνταγμα.

4. Κάθε κόμμα, φορέας, παράταξη, εκλεγμένος κρίθηκε και κρίνεται για τη στάση του απέναντι στα αιτήματα των εργαζομένων. Η ίδια η «ολοκλήρωση των απολύσεων» κραυγάζει: `Η με το δίκιο των εργαζομένων ή με τη βαρβαρότητα και τα σχέδια των αφεντικών. «Μέση λύση» δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση έχει βαριά, εγκληματική ευθύνη. Μαζί της ακέραιες ευθύνες έχουν όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού προσανατολισμού και του καπιταλιστικού «μονόδρομου».

5. Τόσους μήνες - και σήμερα ακόμα - από τις εγκαταστάσεις των πετρελαίων δεν έχει βγει ούτε σταγόνα πετρέλαιο. Δεν το εξορύξανε ούτε τα δάνεια ούτε τα «βραβεία» ούτε τα «σχέδια αναδιάρθρωσης» ούτε τα στελέχη ούτε τα αφεντικά ούτε τα fund της επιχείρησης. Οπως κάθε παραγωγική δραστηριότητα, δεν προχωρά χωρίς εργατική δύναμη, χωρίς ξόδεμα σωματικής και πνευματικής ενέργειας των ίδιων των εργαζομένων, των μόνων που μπορούν «να γυρίσουν τα γρανάζια». Από εκεί προκύπτει και η ανυπέρβλητη, μοναδική δύναμή τους για κάθε αλλαγή, κάθε πρόοδο, κάθε νίκη.

6. Οι τεράστιες, αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλισμού, που γεννούν τα βάσανα όλων των εργαζομένων, στην περίπτωση της επιχείρησης εξόρυξης πετρελαίου στην Καβάλα εκδηλώνονται με κραυγαλέα «παράλογο» τρόπο, για όποιον βλέπει τις εξελίξεις από τη σκοπιά των αναγκών και των δυνατοτήτων του τόπου, των εργαζομένων και της εποχής που διανύουμε. Κανένας «παραλογισμός», βέβαια, δεν υπάρχει στα πλαίσια του καπιταλισμού και των νόμων του, στα πλαίσια του κυνηγητού του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους, του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, της επιδίωξης φτηνής εργατικής δύναμης, συντριβής των εργασιακών δικαιωμάτων, των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Την ώρα που η τιμή του πετρελαίου έχει φτάσει στα ύψη, που η ενεργειακή φτώχεια έχει τσακίσει κάθε λαϊκό σπίτι, που δεν φαίνεται «φως στον ορίζοντα» για την ίδια την επάρκεια και τα «κανάλια εφοδιασμού» της χώρας στο φόντο της εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, την ίδια ώρα οι πλατφόρμες και τα βαρέλια μένουν άδεια και οι εργαζόμενοι χωρίς δουλειά και απολυμένοι! Θα ήταν το «θέατρο του παραλόγου», αν δεν ήταν η ωμή καπιταλιστική πραγματικότητα!

7. Οσοι θέλουν να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα, δηλαδή να δουν τους εργαζόμενους ηττημένους, μάλλον δεν πρέπει να βιάζονται. Οι αγώνες, ο συντονισμός, η πάλη είναι μπροστά. Οσα προηγήθηκαν, όχι μόνο δεν «έχουν πάει χαμένα», αλλά έχουν προετοιμάσει καλύτερα τα επόμενα βήματα.

Και καταλήγει: «Το ΚΚΕ δεν κουνιέται ρούπι από τη θέση του: Είμαστε με τον αγώνα των εργαζομένων και τα δίκαια αιτήματά τους. Να γυρίσουν όλοι οι εργαζόμενοι στη δουλειά τους! Ολοι οι εργαζόμενοι κάνουν δική τους φωνή το σύνθημα των εργαζομένων στα Πετρέλαια: "Αδέρφια στα Πετρέλαια είμαστε μαζί σας! Είμαστε ψυχή απ' την ψυχή σας!"».