Ζητάνε αποκατάσταση όλων των ζημιών, αλλά ήδη σοβαρά είναι τα ερωτήματα για το ύψος της αποζημίωσης σε όσους έχασαν σπίτια ή μικρές επιχειρήσεις, ενώ δεν αποζημιώνονται για αποθήκες και άλλους αναγκαίους βοηθητικούς χώρους που καταστράφηκαν, ούτε για λιόδεντρα που κάηκαν, με το επιχείρημα ότι ανήκαν σε «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες» και δεν ήταν ασφαλισμένα στον ΕΛΓΑ, ή επειδή τα μελίσσια δεν ήταν δηλωμένα. Πρόκειται όμως για το λάδι ή το μέλι οικογενειών που έχασαν τη δουλειά και το εισόδημά τους. Ακόμα κι αν ανήκουν π.χ. σε συνταξιούχους, η πενιχρή τους σύνταξη είναι πλέον το μοναδικό εισόδημα για τους ίδιους, τα παιδιά, τα εγγόνια τους.

Ζητάνε αντιπλημμυρικά έργα χτες! Παίρνουν «θα», ακούνε για μελέτες που γίνονται και βλέπουν το μπαλάκι της ευθύνης για την υλοποίησή τους να πετιέται από κυβέρνηση σε δασαρχεία, Περιφέρεια και δήμους και πάλι πίσω! Στο μεταξύ, ο χειμώνας πλησιάζει απειλητικά σε μια περιοχή που είχε ήδη πρόβλημα με τις πλημμύρες τον καιρό που το δάσος συγκρατούσε τόνους νερού.

Ζητάνε στήριξη για όσους έμειναν άνεργοι και σπουδάζουν παιδιά προκειμένου αυτά να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις σπουδές τους και παίρνουν ένα καθησυχαστικό χτύπημα στην πλάτη ότι αφού η κυβέρνηση θα εγγυηθεί αναπλήρωση εισοδήματος στο 100% τότε δεν θα έχουν τέτοιο πρόβλημα... Τα ενοίκια όμως τρέχουν, οι ανάγκες τρέχουν και οι ακάλυπτες επιταγές που μέχρι στιγμής μοιράζονται αφειδώς δεν απαντάνε στα τεράστια προβλήματα των πυρόπληκτων. Η κυβέρνηση ποντάρει στην κούραση, στην απογοήτευση των πυρόπληκτων, στη διάσπαση του αγώνα τους, που χτίζεται τώρα σε γερά θεμέλια. Λογαριάζει όμως χωρίς τον ξενοδόχο...