Τι θυμίζει αυτό; Τα ίδια που έλεγαν οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, για να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες της και να χρεώσουν στο λαό την ευθύνη για τις περικοπές, τα άγρια μνημόνια και τα αντεργατικά μέτρα που φόρτωσαν στην πλάτη του, για να σώσουν το κεφάλαιο. Παρουσιάζουν τους εργαζόμενους και το λαό περίπου ως «κηφήνες» και λαμόγια, που συνδιαλλάσσονταν με τα κόμματα και έτρωγαν από τα «δανεικά και αγύριστα», που ήθελαν παχυλούς μισθούς και καθόλου φόρους. Στο έδαφος αυτό συκοφαντούν κάθε κατάκτηση, κάθε διεκδικητικό αγώνα για αξιοπρεπείς όρους δουλειάς και αμοιβής. Εκεί είναι που τέτοιες άθλιες «λογικές» τέμνονται με τους χρυσαυγίτες. Μήπως δεν ήταν οι ναζιστές του Περάματος που έλεγαν ότι φταίνε τα σωματεία που ζητάνε ακριβά μεροκάματα και διώχνουν τις δουλειές, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι να καθαρίσουν τη Ζώνη από το ΠΑΜΕ; Μήπως δεν στάθηκαν εμπροσθοφυλακή στην επίθεση ενάντια στους ναυτεργάτες, για να απαλλαγεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο από τα βαρίδια του συνδικαλισμού; Μήπως δεν έστησαν δουλεμπορικά, για να βρίσκουν φτηνούς εργάτες στα αφεντικά, και μάλιστα «μόνο Ελληνες»; Το αστικό πολιτικό σύστημα ενοχοποιούσε το λαό, τα δικαιώματα και τις όποιες κατακτήσεις του για την κρίση. Και οι χρυσαυγίτες αναλάμβαναν να διορθώσουν το ...λάθος, με τα τάγματα εφόδου και τα μπραβιλίκια. Το ποιος τάισε επομένως τον χρυσαυγιτισμό είναι αποδεδειγμένο και δεν αλλάζει!