Η εκδήλωση περιελάμβανε μουσικό - αφηγηματικό αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο, μουσικό πρόγραμμα από το μαθητικό συγκρότημα «Firefly» και συναυλία με τραγούδια από τη λαϊκή παράδοση από το συγκρότημα «Μαντάρα». Χαιρετισμό απηύθυνε ο Δημήτρης Κατσαρός, Γραμματέας του ΤΣ Εύβοιας της ΚΝΕ.

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων τόνισε:

«Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, πρέπει όλοι να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε, ποιους θα εμπιστευτούμε.

Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξουμε στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΙΝΑΛ, που προβάλλουν ότι απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα υψώνεται η προστατευτική ασπίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Στην ουσία, μας υπόσχονται ότι οι λύκοι θα φυλάξουν τα πρόβατα. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι η πραγματική μεγάλη απειλή όλων των λαών της περιοχής. Δεν επεμβαίνουν στην περιοχή για να προστατέψουν την ειρήνη, αλλά για να εκμεταλλευτούν θαλάσσιες ζώνες, ενεργειακά κοιτάσματα, να ελέγξουν αγορές για τις εξαγωγές και τις επενδύσεις τους, να αποκτήσουν στρατιωτικές βάσεις, να ισχυροποιήσουν γενικότερα τη θέση τους απέναντι στη Ρωσία, στην Κίνα και το Ιράν.

Η κάλπικη διαμάχη ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για την εξωτερική πολιτική συγκαλύπτει ότι και οι δύο αποδέχονται την επιδιαιτησία και τα επικίνδυνα σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αποδέχονται τη συνεκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πηγών απ' τους μεγάλους ομίλους.

Αλλά και η ελληνική αστική τάξη, για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή, μπλέκεται όλο και πιο ενεργά στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια. (...)

Μπροστά στη βαθιά κρίση, οι ιδιωτικοί όμιλοι είναι απρόθυμοι να επενδύσουν. Γι' αυτό όλες οι κυβερνήσεις προσαρμόζουν την πολιτική τους. Προχωρούν ήδη σε μεγάλες κρατικές παρεμβάσεις για να στηριχτούν οι επενδύσεις και η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Παίρνουν νέα δάνεια, αυξάνουν το κρατικό χρέος για να στηρίξουν τις επενδύσεις στην "πράσινη και στην ψηφιακή οικονομία".

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για φιλολαϊκή, προοδευτική στροφή, αλλά για διαφορετικό τρόπο σφαγής του λαού. Ο λαός θα κληθεί να αποπληρώσει τα νέα δάνεια που παίρνει το κράτος για να στηρίξει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ο λαός θα βάλει πλάτη για να στηρίξει το κράτος τις προβληματικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Θα ενταθούν η φοροληστεία και οι περικοπές αναγκαίων δαπανών κοινωνικής πολιτικής.

Στο βασικό ερώτημα των ημερών μας "ποιος θα πληρώσει την κρίση;", δεν υπάρχουν πολλές απαντήσεις, αλλά μόνο δύο: `Η θα πληρώσει το κεφάλαιο ή η εργατική τάξη, ο λαός.

Η λογική ότι υπάρχουν άμεσες φιλολαϊκές λύσεις μέσα στο πλαίσιο του συστήματος της εξουσίας του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τις οποίες θα διασφαλίσει τάχα μια "προοδευτική, αριστερή κυβέρνηση", έχει χρεοκοπήσει ιστορικά. Το πάθημα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει μάθημα.

Οι ίδιες οι εξελίξεις φέρνουν στο προσκήνιο μια μεγάλη αλήθεια:

Ο μεγάλος ασθενής είναι ο καπιταλισμός. Το σύστημα σαπίζει και η ασθένειά του δεν μπορεί να γιατρευτεί. (...)

Οσο ζούμε σε μια κοινωνία όπου το τι θα παράγεται, το πώς θα παράγεται, το πότε και πόσο θα παράγεται, θα το καθορίζει το κέρδος του καπιταλιστή, δεν πρόκειται να εξαλειφθούν οι κρίσεις, ούτε να υπάρξει κοινωνική ευημερία.

Γιατί οι κρίσεις γεννιούνται απ' την ίδια τη φυσιολογική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι η μεγάλη αύξηση των κερδών, η μεγάλη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, που οδηγεί στη συνέχεια στη μεγάλη δυσκολία, στην αδυναμία να βρεθούν πεδία για επενδύσεις με υψηλό κέρδος για ένα μέρος του κεφαλαίου. Η όποια έξοδος είναι προσωρινή, γίνεται πάντα σε βάρος των εργαζομένων και προετοιμάζει την επόμενη κρίση.

Η απάντηση σε όλα τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα του 21ου αιώνα είναι ο σοσιαλισμός, το σύστημα όπου αποφασίζουν για την παραγωγή και την οικονομία αυτοί που παράγουν τον πλούτο και όχι τα παράσιτα που σήμερα εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών, των εργαζομένων.

Στη σοσιαλιστική κοινωνία αυτοί που σήμερα τους αποκαλούν υποκριτικά "αφανείς ήρωες", οι εργαζόμενοι, θα γίνουν οι φανεροί πρωταγωνιστές που θα παίξουν ενεργό ρόλο στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων μέσα απ' τις Γενικές Συνελεύσεις τους στους χώρους δουλειάς.

Δεν θα καθορίζει πλέον το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών, ούτε η στρατηγική της ΕΕ το αν θα συνεχίσουν να λειτουργούν τα μεταλλεία του λευκόλιθου στο Μαντούδι ή το αν θα παράγουμε σιδηρονικέλιο και ανοξείδωτο χάλυβα στη ΛΑΡΚΟ».

Και κάλεσε τον κόσμο να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, «που με το επεξεργασμένο Πρόγραμμά του φωτίζει τη διέξοδο της κοινωνικής απελευθέρωσης, του σοσιαλισμού και παλεύει καθημερινά για να πιστέψουν οι εργαζόμενοι στη δύναμή τους και να βαδίσουν στο δρόμο της ανατροπής».