«Η κυβέρνηση μάς στέλνει σχιζοφρενικά μηνύματα από την αρχή αυτού του "πολέμου" κατά του Covid-19. "Μείνετε σπίτια σας χωρίς κοντινές επαφές", από τη μια μεριά, αλλά από την άλλη "πηγαίνετε για δουλειά χωρίς προστασία"».

Αυτά καταγγέλλει σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Εμπόριο και τις Υπηρεσίες (Federation de Commerce et Service - CGT) στη Γαλλία, δείχνοντας παραστατικά την κατάσταση που επικρατεί στα σούπερ μάρκετ της χώρας αυτές τις μέρες της πανδημίας.

Μετρώντας μέχρι σήμερα τουλάχιστον 9 συναδέλφους τους νεκρούς, από την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ προχώρησαν σε απεργία στις 8 Απρίλη με σύνθημα «Για να σώσουμε ζωές».

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 52χρονης Αϊσά, που δούλευε ως ταμίας για 30 χρόνια (με «ελαστική» εργασία) στην «Carrefour» και στις 26 Μάρτη «έφυγε». Πριν αρρωστήσει και σταματήσει να δουλεύει (17/3) η εργοδοσία έλεγε ότι ...«οι μάσκες τρομάζουν τους πελάτες», για να δικαιολογήσει την παντελή ανυπαρξία μέσων προφύλαξης εργαζομένων, κατ' επέκταση και πελατών.

Τη μέρα της απεργίας, οι συνάδελφοί της κρέμασαν έξω από το κατάστημα 19 γράμματα, «βροντοφωνάζοντας» την αλήθεια για τα σούπερ μάρκετ: «Τα κέρδη σας - οι νεκροί μας!», έγραφε το πανό.

Η κατάσταση στο συγκεκριμένο όμιλο είναι ενδεικτική, αφού σε ανάλογες συνθήκες δουλεύει το σύνολο των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ. Στα μέσα Μάρτη, μετά την κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» συνδικαλιστές κατήγγειλαν ότι εργαζόμενοι αναγκάζονταν σε πολλές περιπτώσεις να φέρνουν μέχρι και αντισηπτικά από το σπίτι τους, την ίδια στιγμή που η εργοδοσία τούς φόρτωνε και με νέα «καθήκοντα», εντατικοποιώντας κι άλλο τη δουλειά.

Σε άλλα καταστήματα, στην περιοχή Μπαρεντίν, όπου σημειώνονται πολλά κρούσματα, εργαζόμενοι κατήγγειλαν ότι έχουν γίνει «άνθρωποι για όλες τις δουλειές». Μεταξύ άλλων η εργοδοσία τούς ζητούσε μέχρι και να πηγαίνουν εκείνοι στα ράφια να βρίσκουν προϊόντα για τους πελάτες. Κι αυτό ενώ ακόμα δεν είχε έρθει ούτε μία μάσκα για το προσωπικό.

Χαρακτηριστική είναι και η μαρτυρία μιας νεαρής εργαζόμενης σε κατάστημα του ομίλου «Monoprix», που σχολιάζει ως εξής τα «συγχαρητήρια» εργοδοσίας και κυβέρνησης στους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ:

«Θα μπορούσα να γεμίσω από ένα ηρωικό αίσθημα ως βοηθός για τη διατροφή του πληθυσμού, αλλά δεν μας έχουν εκεί (σ.σ. στα καταστήματα) για το καλό κανενός ανθρώπου, αλλά ως μικρά πιόνια για να λειτουργεί η μεγάλη μηχανή (τους), κάτι που είναι πολύ κακό και για την αντιμετώπιση του ίδιου του ιού...».

Τη δική της εμπειρία κατέθεσε προ ημερών και μια άλλη εργαζόμενη, που δουλεύει σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ, άλλης εταιρείας, στην περιοχή Μπρε-σιρ-Σεν. Υποτίθεται ότι εργάζεται με «μερική απασχόληση», αλλά ετοιμάζει καθημερινά 50 - 60 παραγγελίες, από 15 περίπου την προηγούμενη περίοδο.

Εκτός από το να ετοιμάζει παραγγελίες κάνει τώρα και διανομές κατ' οίκον... «Κάνω υπερωρίες τουλάχιστον 10 ώρες τη βδομάδα... Στο τέλος της μέρας, υπάρχει το πλύσιμο των παιδιών (τρίτεκνη) να γίνει, το μαγείρεμα... Στο τέλος της μέρας καταρρέω από την κούραση...».

Τα οικονομικά της οικογένειας δεν της επιτρέπουν να μείνει άνεργη, σημειώνει και περιγράφει τη μεγαλύτερη ανησυχία της: «Το πιο δύσκολο είναι να δουλεύεις με αυτόν το φόβο, ότι μπορεί να μεταφέρεις τον ιό στο σπίτι και να μολύνεις τα παιδιά σου. Δεν τα αγκαλιάζω πια, ούτε τα φιλάω, κάτι που μου λείπει πολύ...».