«Με άλλους 8 συναδέλφους ειδικευόμενους, παθολόγους και πνευμονολόγους, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στο νεοσύστατο τμήμα», μας λέει η Ελένη. «Από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίζεις τις αντικειμενικές δυσκολίες, που έχουν να κάνουν με το ότι ο ιός είναι καινούριος, με διαφορετική συμπεριφορά από τους μέχρι τώρα γνωστούς ιούς και υπάρχουν πολύ λίγα τεκμηριωμένα επιστημονικά δεδομένα μέχρι τώρα, για τη θεραπεία, την πρόληψη, τους μηχανισμούς της νόσου, τα φάρμακα ή εκείνα τα υποκείμενα νοσήματα που κάνουν τον άνθρωπο πιο ευάλωτο. Παρακολουθούμε καθημερινά με αγωνία τις επιστημονικές εξελίξεις, ώστε όταν προκύπτουν νέα δεδομένα να τα ενσωματώνουμε στην κλινική πρακτική, όπως π.χ. η ενσωμάτωση υδροξυχλωροκίνης στο θεραπευτικό πρωτόκολλο, οι εργαστηριακοί δείκτες για την εξέλιξη της νόσου σε βαριά μορφή. Επίσης, λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας των ασθενών που είναι θετικοί στον ιό, οι εμπλεκόμενοι υγειονομικοί δεν έχουμε τη δυνατότητα για συχνές επισκέψεις στους θαλάμους των ασθενών, πράγμα που δυσκολεύει την κλινική μας δουλειά».

Από τη Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησαν οι ειδικευόμενοι γιατροί του «Ευαγγελισμού»

Αναφερόμενος σε αυτά τα προβλήματα, τα οποία βέβαια δεν έπεσαν από τον ουρανό, αλλά είναι αποτέλεσμα της χρόνιας αντιλαϊκής πολιτικής στην Υγεία, ο Δημήτρης εξηγεί:

«Η κλινική στεγάστηκε σε χειρουργικές κλινικές που εκκενώθηκαν. Ειδικά τις πρώτες μέρες, δεν είχαν ετοιμαστεί επαρκής χώρος και ανάλογο προσωπικό για την υποδοχή των ύποπτων περιστατικών και είχαμε το φαινόμενο να νοσηλεύονται στον ίδιο θάλαμο δύο ή και περισσότερα ύποπτα περιστατικά εν αναμονή των αποτελεσμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνονται οι θάλαμοι δυνητικά χώρος διασποράς της νόσου. Η τραγική αυτή κατάσταση αποτυπώθηκε μάλιστα και σε επίσημη οδηγία για απομόνωση ύποπτων περιστατικών εάν δεν υπάρχει άλλη επιλογή σε κοινό θάλαμο με... τουλάχιστον 2 μέτρα απόσταση!

Σύντομα αποδείχθηκε ότι το ιατρικό προσωπικό που είχε προβλεφθεί δεν επαρκούσε για την κάλυψη των αναγκών της καθημερινότητας, αλλά κυρίως των εφημεριών. Αυτό, λόγω των αυστηρών μέτρων απομόνωσης και προστασίας που πρέπει να τηρούνται, δημιούργησε πρόσθετες σημαντικές δυσκολίες στην παρακολούθηση των ασθενών, ενώ και η συμπεριφορά της νόσου με τις αιφνίδιες μεταβολές της κατάστασης των ασθενών δημιουργούν πρωτόγνωρες για όλους συνθήκες».

Από τη συμβολική κινητοποίηση στο προαύλιο του νοσοκομείου στο πλαίσιο της πανελλαδικής μέρας δράσης για την Υγεία

«Να σκεφτείτε», συμπληρώνει η Ελένη, «τις εφημερίες τις βγάζουμε μέρα παρά μέρα, εκτιμώντας κάθε φορά τον αριθμό και τη βαρύτητα των ασθενών που νοσηλεύουμε. Και αυτό επειδή όντως ο αρχικός αριθμός των γιατρών αυτής της πτέρυγας ήταν ελάχιστος».

Παρά τους επαναλαμβανόμενους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, του υπουργείου Υγείας και των διοικήσεων, περί επάρκειας στα μέσα ατομικής προστασίας, οι ελλείψεις παραμένουν.

Οπως μας λέει ο Δημήτρης, «στα υπόλοιπα τμήματα του νοσοκομείου η μάσκα δίνεται σχεδόν... με δελτίο, με μια μάσκα ανά εργαζόμενο σε όλη τη βάρδια. Αντίστοιχα και στο τμήμα για τα περιστατικά Covid υπάρχει ένα συνεχές άγχος για το αν θα φτάσει ο εξοπλισμός. Νοσηλευτές και γιατροί αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιούμε με μεγάλη φειδώ τα μέσα προστασίας, να μπαίνουμε "μετρημένες" φορές μέσα στους θαλάμους των ασθενών, ενώ συχνά μπαίνουμε σε διαδικασία αναζήτησης μασκών και ρομπών από διάφορα τμήματα ώστε να βγουν οι βάρδιες».

Μάλιστα, προσθέτει, «η περίφημη "βοήθεια" σε υλικό που ήρθε προς ανακούφιση πολλών εργαζομένων ήταν οι περιβόητες ληγμένες από το 2017 μάσκες, για τις οποίες βέβαια μας διαβεβαίωσαν ότι μπορούμε να τις φοράμε άφοβα... Ωστόσο, πέρα από την αποτελεσματικότητα των φίλτρων, ακόμα και η απλή, ορατή "παρενέργεια" της ληγμένης μάσκας, δηλαδή είτε να είναι χαλαρό το λάστιχο και να μην εφαρμόζει σωστά είτε να σπάει πολύ περισσότερο, είναι σαφές ότι μας αφήνει εκτεθειμένους στον ιό. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε μάσκες υψηλής προστασίας (PP3), οι οποίες φυλάσσονται για χρήση σχεδόν αποκλειστικά από τις μονάδες, αναισθησιολόγους κ.λπ.».

Βάζοντας μία ακόμα σημαντική παράμετρο, επισημαίνει ότι «και τα συνήθη μέσα προστασίας έχουν κάποιους περιορισμούς. Μπορεί να είναι επαρκή για μια επίσκεψη σε θάλαμο, μια εξέταση κ.ά., αλλά στις συνθήκες που εκτίθενται οι συνάδελφοι στα Επείγοντα, σε δωμάτια με τεράστιο συνωστισμό, ανεπαρκή αερισμό και για πολλές συνεχόμενες ώρες δεν υπάρχει καμία εγγύηση ασφάλειας».

Από εκεί και πέρα ελλείψεις καταγράφονται «και σε άλλα υλικά, πιο εξειδικευμένα, όπως πιεσόμετρα, οξύμετρα, ακουστικά, μόνιτορ κ.λπ. Ακόμη, μαθαίνουμε ότι μέχρι πρόσφατα δεν είχαν εξασφαλιστεί αναπνευστήρες για όλες τις ήδη υπαρκτές κλίνες μονάδων...».

Οχι μόνο δηλαδή δεν ισχύει η εικόνα ετοιμότητας του συστήματος Υγείας που διαφημίζει η κυβέρνηση, αλλά όπως επιβεβαιώνει η κατάσταση σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία στη χώρα,«ακόμη και τώρα, στο "και πέντε", βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ανεπάρκεια υλικών και προσωπικού για να αντιμετωπίσουμε μια ενδεχόμενη επιδείνωση. Μόνο μετά από συνεχή πίεση από τους εργαζόμενους και το Σωματείο σημειώθηκαν κάποιες - ανεπαρκείς ακόμη - διορθώσεις με επεκτάσεις κλινών, εξασφάλιση υλικού και μικρή ενίσχυση με προσωπικό».

«Πέρα από τα μέσα ατομικής προστασίας, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ως μέτρα προστασίας τα ανθρώπινα ωράρια εργασίας και τα ρεπό», συμπληρώνει η Ελένη. «Είναι προφανές πως σε ένα 24ωρο σερί είναι πολύ πιθανόν να ξεχαστείς, να ακουμπήσεις, ας πούμε, κάπου που δεν έπρεπε, να ξεχάσεις να απολυμάνεις σωστά τα χρησιμοποιούμενα εξεταστικά μέσα και άλλες μικρολεπτομέρειες που όμως στην ουσία τους αποτελούν βασικά μέσα προστασίας του υγειονομικού προσωπικού».

«Να θυμίσουμε», προσθέτει, «ότι το συγκεκριμένο τμήμα νοσηλεύει τόσο ύποπτα περιστατικά όσο και επιβεβαιωμένα. Για να εξετάσουμε τους ασθενείς αρχικά χρησιμοποιούσαμε τα προσωπικά μας στηθοσκόπια και οξύμετρα, τα οποία απολυμαίναμε από ασθενή σε ασθενή. Καταλαβαίνετε τον κίνδυνο διασποράς που συνεπάγεται αυτή η πρακτική! Και αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Εγκαιρα όμως οι γιατροί του τμήματος κάναμε παρέμβαση στη διοίκηση ώστε να προμηθευτεί ο κάθε θάλαμος με τα παραπάνω αναγκαία μέσα. Το πρόβλημα λύθηκε εν μέρει για τα στηθοσκόπια, ενώ για τα οξύμετρα περιμένουν όλοι τις περίφημες "δωρεές" αφού το κράτος δεν φρόντισε».

Σημαντική δυσκολία στη διαχείριση των περιστατικών, αναφέρει ο Δημήτρης, προσθέτει η καθυστέρηση στα αποτελέσματα των τεστ, παρόλο που έχει βελτιωθεί η κατάσταση σε σχέση με τις πρώτες μέρες, αφού πλέον γίνονται και στο εργαστήριο του «Ευαγγελισμού». Το Σωματείο βέβαια πάντα επιμένει ότι πρέπει να τηρούνται οι όροι βιοασφάλειας και να εξασφαλίζεται το προσωπικό που απαιτείται ώστε να γίνονται όλο το 24ωρο. Ωστόσο, όπως μας λέει ο Δημήτρης, «ακόμη και τώρα ο χρόνος αναμονής συχνά ξεπερνά τις 12 ώρες, χρόνος ιδιαίτερα σημαντικός για ανθρώπους που θέλουν εξειδικευμένη φροντίδα, ενώ είναι και λογικό ότι όλο και μεγαλύτερο ποσοστό από τους ασθενείς που έρχονται στα Επείγοντα υποβάλλονται πλέον στον έλεγχο του "ύποπτου" περιστατικού».

Μια άλλη σημαντική πλευρά είναι αυτή του ελέγχου του προσωπικού, προσθέτει. «Στον "Ευαγγελισμό" ακόμη δεν έχουμε μάθει για κρούσμα σε υγειονομικό, ωστόσο όχι μόνο δεν λαμβάνονται δείγματα από το προσωπικό, ούτε καν δειγματοληπτικά, αλλά μπαίνει "τείχος". Υπήρχαν συνάδελφοι με συμπτώματα στους οποίους αρνήθηκαν τον έλεγχο! Αυτή είναι μια απαράδεκτη στάση τόσο απέναντι στο προσωπικό που δίνει με αυταπάρνηση καθημερινά τη μάχη όσο και στους νοσηλευόμενους αφού υπάρχει ο κίνδυνος της διασποράς του ιού στους νοσηλευόμενους που αποτελούν και εξ ορισμού ευπαθείς ομάδες».

Μιλώντας για την αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού / ασθενών, ο Δημήτρης μάς εξηγεί ότι σε κάθε βάρδια αναλογούν 6 νοσηλευτές ανά 15 περίπου ασθενείς. «Πρόκειται για προσωπικό που έχει μετακινηθεί από άλλες κλινικές καθώς και συναδέλφους επικουρικούς που προσλήφθηκαν τώρα. Πολλοί είναι συνάδελφοι νέοι, με απειρία, με πολύ διαφορετικά καθήκοντα από αυτά που έχουν συνηθίσει», αναφέρει, ενώ επισημαίνει ότι «και με αυτούς τους αριθμούς - που μπορεί σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει στις κλινικές να φαντάζουν μεγάλοι - η δουλειά βγαίνει οριακά. Πρέπει να έχουμε υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες και τις πρόσθετες δυσκολίες του τμήματος. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται και για ασθενείς που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, ηλικιωμένους, χωρίς να υπάρχει και η δυνατότητα παρουσίας κάποιου συνοδού. Αντίστοιχα αυξημένες είναι και οι ανάγκες σε προσωπικό καθαριότητας που πασχίζει να προλάβει τον αυξανόμενο όγκο δουλειάς».

«Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως η τωρινή πανδημία, αλλά και σε άλλες - π.χ. φυσικές καταστροφές, σεισμοί ή πυρκαγιές - δεν μπορούμε να μιλάμε για επάρκεια απλά του υγειονομικού προσωπικού», τονίζει η Ελένη. «Πέρα από τις έκτακτες ανάγκες ενίσχυσης του προσωπικού, παίζουν ρόλο και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Παίζει ρόλο το αν αυτό το προσωπικό είναι εκπαιδευμένο και έμπειρο να αντεπεξέλθει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, και κάθε κατάσταση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες. Παίζει ρόλο η ύπαρξη σχεδιασμού από πλευράς κράτους για τέτοιες καταστάσεις, για παράδειγμα αν υπάρχουν επαρκής Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, δομές που αφορούν στην πρόληψη, δυνατότητα άμεσης αξιοποίησης επικουρικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων ή άλλων δομών Υγείας και Πρόνοιας, παρακολούθηση των ασθενών που "μένουν σπίτι", αποφασιστικότητα στην επίταξη δομών και υλικών του ιδιωτικού τομέα π.χ. σε υγειονομικό υλικό, φάρμακο, αντιδραστήρια, εργαστήρια, χειρουργεία κ.λπ. Παίζει ρόλο το αν υπάρχει σχέδιο για εξειδικευμένες μονάδες, όπου θα μπορούσαν να πληρούνται με τον καλύτερο τρόπο οι όροι ασφάλειας, όπως η απομόνωση λοιμωδών περιστατικών κ.λπ.».

Και συνεχίζει: «Βλέπουμε σήμερα να ρίχνονται στη μάχη κατά του κορονοϊού - με "εντέλλεσθε" από τις διοικήσεις - συνάδελφοι γιατροί και νοσηλευτές άλλων τμημάτων, όπως χειρουργικά, χωρίς να διευκρινίζεται το πώς, για πόσο καιρό, με τι όρους κ.λπ., ή και νεοπροσλαμβανόμενοι συνάδελφοι χωρίς στοιχειώδη εμπειρία. Ακούμε ακόμη και για εθελοντές άσχετους με τα επαγγέλματα Υγείας, χωρίς να πληρούνται βασικότατοι όροι εκπαίδευσης και ασφάλειας τόσο για τη δική τους προστασία όσο και σε σχέση με την ασφαλή περίθαλψη των ασθενών μας...».

Αναδεικνύοντας τη σημασία της αγωνιστικής παρέμβασης του Σωματείου Εργαζομένων του «Ευαγγελισμού», που εντοπίζει τα παραπάνω ζητήματα, η Ελένη αναφέρεται στη μαζικότατη συνέλευση που πραγματοποίησε η Σωματειακή Επιτροπή των ειδικευόμενων γιατρών:«Αναπτύχθηκαν πολλές πλευρές στη βάση του παραπάνω προβληματισμού και διατυπώθηκαν βασικές διεκδικήσεις για κατάλληλη εκπαίδευση και ενημέρωση, για αξιοπρεπείς συνθήκες, μέτρα προστασίας και ουσιαστική ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό και υποδομές, προχώρησε σε παρέμβαση στη διοίκηση. Μετά από αυτό οργανώθηκε τριήμερη εκπαίδευση γύρω από τα ζητήματα του κορονοϊού στους συνάδελφους άλλων ειδικοτήτων - πέρα από παθολόγους, πνευμονολόγους. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης και της διοίκησης να στελεχώσουν αυτά τα τμήματα με έμπειρο προσωπικό που είτε δουλεύει εντός είτε εκτός νοσοκομείου».

Την ώρα που το υπουργείο Υγείας εξακολουθεί την κάλπικη προπαγάνδα περί «θωρακισμένου ΕΣΥ», οι μαχόμενοι υγειονομικοί διεκδικούν συγκεκριμένα και ουσιαστικά μέτρα, ακόμη κι αυτή την τελευταία στιγμή, μέσα στη μάχη.

Χαρακτηριστικά είναι τα ερωτήματα που θέτει ο Δημήτρης:

«Ποιος ο λόγος που δεν διορίζονται άμεσα στο ΕΣΥ σε μόνιμες θέσεις επιμελητών Β όλοι οι εκατοντάδες ειδικευμένοι ιατροί, με προτεραιότητα ίσως σε παθολόγους, πνευμονολόγους, γενικούς γιατρούς, καρδιολόγους, παιδίατρους, αναισθησιολόγους, εξειδικευμένους σε ΜΕΘ, Επείγουσα Ιατρική κ.λπ. που έχουν υποβάλει αίτηση για τις εκατοντάδες θέσεις που έχουν προκηρυχθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια και λιμνάζουν σε συμβούλια κρίσεων ή και σε συρτάρια του υπουργείου;

Γιατί δεν υλοποιείται αυτό το αίτημα - αιχμή της Ομοσπονδίας των Νοσοκομειακών Γιατρών, άμεσα και κατά παρέκκλιση άλλων διατάξεων, αν όπως οι ίδιοι οι κυβερνώντες παραδέχονται βρισκόμαστε σε "κατάσταση πολέμου";

Αντιθέτως, εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση συνεχίζει μια πολιτική που πατάει στη διεύρυνση των "ελαστικών" εργασιακών σχέσεων με λειψά δικαιώματα και ημερομηνία λήξης: Επικουρικοί διαφόρων ειδικοτήτων, "μπλοκάκηδες", 4μηνίτες ανειδίκευτοι γιατροί, συμβασιούχοι με διάθεση στα νοσοκομεία μέσω ΕΟΔΥ που πληρώνονται από προγράμματα π.χ. για το Μεταναστευτικό κι ανά πάσα στιγμή μπορούν να διατεθούν σε τέτοιες δομές».

Αναδεικνύοντας τα σοβαρά προβλήματα που προκαλεί η τακτική των προσωρινών «μπαλωμάτων» και των μετακινήσεων προσωπικού, η Ελένη επισημαίνει:

«Στα τμήματα Covid και στις μονάδες έχουν μετακινηθεί εκτός από τους ειδικευόμενους και μόνιμοι γιατροί από άλλα τμήματα του νοσοκομείου και λιγοστοί ακόμη από άλλα νοσοκομεία. Δηλαδή, ενισχύουμε το ένα νοσοκομείο και αποδυναμώνουμε το άλλο! Οι νοσηλευτές είναι και συμβασιούχοι, με 2ετείς συμβάσεις, που προσλήφθηκαν μέσα στο μήνα, αλλά και μόνιμοι με μετακίνηση από άλλα τμήματα των οποίων η δουλειά ελαχιστοποιήθηκε από το μπλοκάρισμα των εργασιών τους, π.χ. δεν γίνονται τα εξωτερικά τακτικά ιατρεία - δηλαδή δεν παρακολουθούνται χιλιάδες και χιλιάδες ασθενείς μας! - δεν γίνονται τα συνήθη - σε αριθμό και είδος επεμβάσεων - χειρουργεία.

Ομως, ας το σκεφτούμε όλοι: Στο νοσοκομείο και μάλιστα τριτοβάθμιο - τετραβάθμιο νοσοκομείο, κανείς μα κανείς δεν έρχεται από... ευχαρίστηση! Εδώ παρακολουθούνται και θεραπεύονται ασθενείς όλων των ειδικοτήτων, καρκινοπαθείς, μεταμοσχευμένοι, ανευρύσματα, εμφράγματα, πολυτραυματίες, χρονίως πάσχοντες κ.ά. Σήμερα, αυτή του η λειτουργία έχει πάει πίσω, ενώ το κύριο βάρος έχει πέσει στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.

Τι θα γίνουν αυτοί οι άρρωστοι; Είναι σωστό να μετατίθενται κύκλοι χημειοθεραπείας ή ακόμη και μη επείγοντα χειρουργεία για το αόριστο μέλλον;

Ακούμε μέρες τώρα από την κυβέρνηση ότι στην "Παμμακάριστο", στο ΝΙΜΤΣ και το Λοιμωδών θα λειτουργήσουν εκατοντάδες απλές κλίνες για κορονοϊό και, επίσης, το "Σωτηρία" θα οριοθετηθεί ως νοσοκομείο αποκλειστικά γι' αυτά τα περιστατικά. Ωστόσο, η καθημερινή εμπειρία μάς αποδεικνύει ότι ελάχιστα από αυτά έχουν υλοποιηθεί και οπωσδήποτε σε πλήρη αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις που θέτει η ίδια η πραγματικότητα».

«Τμήματα σαν και αυτά για την αντιμετώπιση του κορονοϊού δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με ασφάλεια χωρίς τους εργαζόμενους της καθαριότητας», τονίζει η Ελένη.

«Οι συνάδελφοι αυτοί όμως είναι συμβασιούχοι, ήδη λίγοι για τις πάγιες ανάγκες και προ κορονοϊού, με ωράριο 6 ωρών και 550 ευρώ μισθό. Μάλιστα, στο επόμενο διάστημα θα έρθουν αντιμέτωποι με απόλυση! Πρόκειται για εργαζόμενους που προορίζονταν για την κάλυψη των πάγιων αναγκών του νοσοκομείου και που αυτήν τη στιγμή η εργασία τους παίζει ακόμα πιο κεντρικό ρόλο στην ασφάλεια του προσωπικού και των νοσηλευομένων.

Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους, τα πατώματα του διαδρόμου και όχι μόνο χρειάζονται ειδική απολύμανση μετά από κάθε έξοδο του προσωπικού από τους θαλάμους νοσηλείας, πράγμα που σε κάθε οκτάωρο θα συμβεί τουλάχιστον 5 - 6 φορές. Και όμως, από τις 12 έως τις 2 το μεσημέρι, ώρα αιχμής στη λειτουργία του τμήματος, δεν υπάρχει κάλυψη καθαριότητας!

Δημιουργεί αυτό το κενό ή όχι επισφαλείς συνθήκες υγιεινής; Πρέπει ή δεν πρέπει αυτοί οι εργαζόμενοι να μονιμοποιηθούν; Πρέπει ή δεν πρέπει αυτοί οι εργαζόμενοι να εκπαιδευτούν κατάλληλα;

Παρόμοια είναι η κατάσταση και για τις τραπεζοκόμες. Εργολαβικές και μάλιστα απλήρωτες εδώ και 3 μήνες, για πολλοστή φορά. Είναι εργαζόμενες που κάθε μέρα έρχονται σε επαφή με τους θετικούς στον κορονοϊό ασθενείς ώστε να εξασφαλίσουν την επαρκή σίτισή τους. Παρόλο που όλες οι διεθνείς οδηγίες θεωρούν τη σωστή σίτιση απαραίτητη για τους ασθενείς που θεραπεύονται για οποιοδήποτε οξύ νόσημα, η διοίκηση και οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι όχι μόνο οι εργαζόμενοι της σίτισης δεν πρέπει να είναι μόνιμοι, αλλά μπορεί να παραμένουν και απλήρωτοι...».

Παράλληλα, ενώ από την πλευρά κυβέρνησης και υπουργείου επισημαίνεται διαρκώς ότι όλος ο υπόλοιπος Απρίλης θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμος, δεν λαμβάνονται τα αντίστοιχα μέτρα.

«Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε μια μικρή αύξηση στο μέχρι τώρα αριθμό των ύποπτων και Covid θετικών ασθενών», σημειώνει η Ελένη. Για παράδειγμα, επισημαίνει, «πριν από λίγες μέρες κατά τη γενική μας εφημερία χρειάστηκε να ανοίξουμε επιτόπου και με συνοπτικές διαδικασίες και τρίτο νοσηλευτικό τμήμα ώστε να διανεμηθούν οι ασθενείς που εισήχθησαν από τα Επείγοντα. Το ιατρικό προσωπικό ωστόσο παρέμεινε το ίδιο...».

Οπως τονίζει και η Ομοσπονδία των Νοσοκομειακών Γιατρών, προσθέτει, βρισκόμαστε στο τέλος της αρχής: «Με βάση διεθνείς επιστημονικές συστάσεις και στατιστικές, από αυτούς που θα νοσήσουν, το 20% θα χρειαστεί νοσηλεία ενώ το 5% θα χρειαστεί Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Αρα, πρέπει η κυβέρνηση να αναλάβει από τώρα τις ευθύνες της και να φροντίσει για το άνοιγμα επαρκών κρεβατιών ΜΕΘ, με στελέχωση των δημόσιων και επίταξη των ιδιωτικών, να προχωρήσει σε προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και, τέλος, να εξασφαλίσει επαρκή μέτρα ατομικής προστασίας».

«Από την εμπειρία στην κλινική γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρος ο σημαντικός ρόλος των ΜΕΘ στην αντιμετώπιση της συγκεκριμένης νόσου. Πραγματικά εκεί κερδίζεται η ζωή», τονίζει και ο Δημήτρης, υπογραμμίζοντας ότι «κάθε καθυστέρηση είναι εγκληματική. Αλλωστε, πάνω από το 1/3 των διαθέσιμων κλινών έχει ήδη καταληφθεί».

Αναδεικνύοντας τη ρίζα του ζητήματος επισημαίνει: «Σε όλες τις πλευρές, από την "ακατανόητη" συχνά έλλειψη σε απλά υλικά που ωστόσο θα μπορούσαν να σώσουν ζωές, μέχρι και τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων, αναδεικνύεται η ανάγκη να πεταχτούν έξω το κέρδος και το εμπόριο από τον χώρο της Υγείας, η ανάγκη για ένα σύστημα όπου η υγεία δεν θα είναι "ατομική ευθύνη", για ένα κεντρικά σχεδιασμένο, αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας που με τα σημερινά εφόδια σε τεχνογνωσία, πόρους και επιστημονικό δυναμικό θα μπορούσε να αντεπεξέλθει τόσο στις συνήθεις όσο και στις έκτακτες συνθήκες μιας επιδημίας».

«Για να κάνεις αποτελεσματικά τη δουλειά σου σαν γιατρός δεν χρειάζεται να είσαι ήρωας, πρέπει απλά να πληρούνται κάποιες αυτονόητες προϋποθέσεις, όπως επαρκές ειδικευμένο προσωπικό, ανθρώπινα ωράρια και τα απαραίτητα μέσα προστασίας. Αυτά δεν είναι αυτονόητα όμως αν το σύστημα Υγείας υποτάσσεται σε λογικές "κόστους - "οφέλους"», υπογραμμίζει.

«Η μάχη που δίνουμε οι υγειονομικοί σε όλη τη χώρα για μόνιμες προσλήψεις, μέσα προστασίας, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, άνοιγμα κλινών ΜΕΘ κ.λπ. είναι μια μάχη άρρηκτα δεμένη με τη μάχη για την αντιμετώπιση του νέου ιού», σημειώνει η Ελένη. «Είναι μια μάχη που πρέπει να δυναμώσει, σε πείσμα της κυβέρνησης και των διοικήσεων που ενώ από τη μία μας χειροκροτούν και μας λένε ήρωες, από την άλλη προσπαθούν να μας φιμώσουν με επιπλήξεις, με επίσημες απαγορεύσεις κ.λπ. εντείνοντας την προκλητικότητα και τον αυταρχισμό απέναντι στους αγωνιζόμενους υγειονομικούς, όπως είδαμε και τη μέρα δράσης και εδώ, στον "Ευαγγελισμό"».