Με τη λεγόμενη «4η βιομηχανική επανάσταση», που περιλαμβάνει ένα πλήθος αλλαγών στις παραγωγικές δυνάμεις, με βάση την εξέλιξη της τεχνολογίας, ασχολείται στο τελευταίο «ειδικό δελτίο» του ο ΣΕΒ, τονίζοντας πως αυτή δημιουργεί «νέες συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού και απαιτεί προσαρμογή με συντονισμένη στρατηγική». Στο πλαίσιο αυτό οι βιομήχανοι εντοπίζουν ορισμένους κύριους τομείς, που απαιτούν «άμεσες παρεμβάσεις» από τις κυβερνήσεις. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν τη «συστηματική σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα», ώστε τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων να μετατρέπονται πιο γρήγορα σε πολιτικές στήριξης της ανταγωνιστικότητάς τους. Τη «δραστική ενίσχυση τεχνολογικών επενδύσεων», ώστε το κράτος να τροφοδοτήσει με «ζεστό» χρήμα και άλλες διευκολύνσεις τις «προσαρμογές». Την «ενίσχυση επενδύσεων που μετασχηματίζουν την έρευνα σε εμπορεύσιμα προϊόντα» και την «ανάπτυξη κόμβων καινοτομίας για τη συνεύρεση ερευνητών και επιχειρήσεων», δείχνοντας προς την κατεύθυνση της ακόμα στενότερης σύνδεσης της Ερευνας με τις ανάγκες της κερδοφορίας των μονοπωλίων και, αντίστροφα, της ακόμα μεγαλύτερης απομάκρυνσής της από τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Με δυο λόγια, καμία «καινοτομία» δεν υπάρχει στα όσα λέει ο ΣΕΒ. Αποτελούν απλά μια ακόμα επιβεβαίωση πως οι σημερινές παραγωγικές δυνατότητες είναι πολύ μεγάλες, ικανές να καλύψουν τις ολοένα και διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες, αλλά οι παλιές και ξεπερασμένες καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι πολύ στενές για να χωρέσουν τις τεράστιες αυτές δυνατότητες και τις μετατρέπουν σε «κατάρα» για την εργατική τάξη.