Το παράδειγμα του Ελληνικού βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι ο μεγάλος, πραγματικός αντίπαλός μας, ποιον πρέπει να σημαδέψουμε για να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας με συνέχεια, με διάρκεια, με νικηφόρα προοπτική.

Ο μεγάλος αντίπαλος στον οποίο αναφέρομαι δεν χρειάζεται να κατέβει ο ίδιος στις εκλογές, γιατί έχει στα χέρια του την εξουσία. Είναι η άρχουσα τάξη, που ελέγχει την οικονομική ζωή, που κατέχει τις τράπεζες, τις βιομηχανίες, τα μέσα ενημέρωσης. Αυτός ο μεγάλος αντίπαλος αποφασίζει τι επενδύσεις θα γίνουν, πότε και πού θα γίνουν, με γνώμονα το κέρδος του κεφαλαίου. Αποφασίζει για τα ωράρια, για τους μισθούς, για τις προσλήψεις, για τις απολύσεις, για τις ζωές μας.

Τον στηρίζουν η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τον υπηρέτησαν και τον υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις που γνωρίσαμε, αυτοδύναμες και συνεργασίας.

Αυτός ο πραγματικός αντίπαλός μας έχει συμφέρον, έχει στόχο να συνεχίσουμε να βαδίζουμε με σκυμμένο το κεφάλι στον σημερινό αδιέξοδο δρόμο που μας έφερε ως εδώ, να συνεχίσουμε να βουλιάζουμε μέσα στο βάλτο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης.

Αντίθετα, όλοι εμείς οι μισθωτοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι άνεργοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι, έχουμε συμφέρον να σηκώσουμε το ανάστημά μας και να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων, ενάντια στην άρχουσα τάξη και την αντιλαϊκή πολιτική τους.

Ακούμε ότι με την επένδυση στο Ελληνικό, την ανάπλαση του Φαληρικού Δέλτα, την αναβάθμιση της Μαρίνας του Αλίμου, την παραχώρηση του «Αστέρα» Βουλιαγμένης, το σύνολο των επενδύσεων στο παράκτιο μέτωπο, θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, θα τονωθούν η τοπική αγορά και τα κέρδη για τα μικρά μαγαζιά, θα αναβαθμιστεί η περιοχή με ένα σχέδιο ολοκληρωμένης ανάπτυξης, θα δημιουργηθούν σύγχρονα ψηλά κτίρια, «τοπόσημα» για ολόκληρη την Αττική.

Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που έχουν λόγο να πανηγυρίζουν είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που υλοποιούν τα σχέδιά τους, και συνολικά η άρχουσα τάξη, που προωθεί έναν από τους στρατηγικούς στόχους της για το μέλλον της Αττικής, δηλαδή την ενίσχυση της Αττικής ως τουριστικού προορισμού υψηλού επιπέδου, με μονάδες πολυτελείας, συνεδριακά κέντρα και σημείο αναφοράς για την κρουαζιέρα.

Οι όμιλοι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, γιατί με τις συγκεκριμένες επενδύσεις θα αυξηθούν τα κέρδη τους. Ομως, αυτά τα κέρδη δεν θα πέσουν από τον ουρανό. Θα προέλθουν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων, από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Θα αυξηθούν με τη στήριξη του αστικού κράτους, τις φοροελαφρύνσεις του κεφαλαίου, τις εκπτώσεις στην προστασία του περιβάλλοντος.

Εχουμε ήδη αρνητική πείρα για το πώς θα διασφαλίζουν τα κέρδη τους οι όμιλοι που επενδύουν στην Ελλάδα στον τουρισμό πολυτελείας, στα πεντάστερα ξενοδοχεία και τις βίλες.

Θα μάθετε πολλά επίσης αν συζητήσετε με τους οικοδόμους, τους τεχνικούς, τους μηχανικούς που κατασκευάζουν τα έργα στην ευρύτερη περιοχή. Οι κατασκευαστικοί όμιλοι που ανέλαβαν τα έργα αρνούνται να υπογράψουν κλαδικές ΣΣΕ. Προχωρούν σε μειώσεις μισθών και απολύσεις. Τα ωράρια έχουν ξεχειλώσει, για να προλάβουν να κόψουν και καμιά κορδέλα, προεκλογικά, οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επικίνδυνες συνθήκες εργασίας είναι πλέον καθημερινότητα.

Τέτοιες δουλειές θέλουμε; Δουλειά να 'ναι και ό,τι να 'ναι; Πριν λίγα χρόνια μιλούσαμε για τη γενιά των 700 ευρώ, για να φωτίσουμε τον κίνδυνο της εξαθλίωσης. Τώρα μιλάμε για γενιά των 400 ευρώ. Ετσι θα συνεχίσουμε;

Ας δούμε επίσης συγκεκριμένα: Τι κατασκευάζεται, ποιες υποδομές, για ποιες ανάγκες;

Τι προβλέπουν; Ενα μεγάλο τουριστικό συγκρότημα πολυτελείας με καζίνο και μια νέα κλειστή πόλη μέσα στην πόλη που γνωρίζουμε σήμερα, μια νέα πόλη για υψηλά εισοδήματα, με 10.000 νέες κατοικίες.

Τι θα κερδίσουν από όλα αυτά οι κάτοικοι και τα μικρά μαγαζιά της περιοχής; Θα βιώσουν την αυξημένη αγωνία για το πού θα κυκλοφορούν τα παιδιά τους, αφού δίπλα στα καζίνο θα ανθούν η πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών και άλλες «ευαγείς» δραστηριότητες.

Και όλα αυτά χάρη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που επέτρεψε να χωροθετηθούν τα καζίνο εντός του αστικού ιστού και μείωσε τον φορολογικό συντελεστή για τα κέρδη τους.

Οι κάτοικοι θα πληρώσουν με «ανταποδοτικά τέλη», είτε ως χρήστες για τη συντήρηση και την ασφάλεια του πάρκου, την οποία αναλαμβάνει ο επενδυτής. Τα μικρά εμπορικά καταστήματα, εκτός από τη φορολογία και τα ψηλότερα νοίκια, θα έχουν να αντιμετωπίσουν την ανταγωνιστική πίεση των νέων μεγάλων κλειστών εμπορικών κέντρων που προβλέπεται να κατασκευαστούν.

Τι θα έπρεπε και τι θα μπορούσε να γίνει στο Ελληνικό και στο ευρύτερο παράκτιο μέτωπο, αν ακολουθούσαμε μια ριζικά διαφορετική πορεία, έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι το κέρδος των μεγάλων ομίλων;

Θα μπορούσαν να σχεδιαστούν οι διαφορετικές χρήσεις γης και να κατασκευαστούν οι αναγκαίες υποδομές στο ευρύτερο παράκτιο μέτωπο και συνολικά στην Αττική, με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζονται ταυτόχρονα:

• Το δικαίωμα στην ασφαλή, ποιοτική λαϊκή κατοικία.
• Το δικαίωμα στις δωρεάν, γρήγορες, ασφαλείς μεταφορές.
• Το δικαίωμα για μεγάλους ελεύθερους χώρους, με πράσινο και δυνατότητες αναψυχής.
• Οι δωρεάν υποδομές για υψηλού επιπέδου μόρφωση, άθληση και πολιτιστική δραστηριότητα.
• Η επαρκής και δωρεάν διασφάλιση της υγείας του συνόλου των κατοίκων.

Φυσικά, εμείς δεν περιμένουμε παθητικά να ξημερώσει κάποια μεγάλη μέρα που θα υλοποιηθούν οι αναγκαίες λύσεις για το λαό και το σοσιαλισμό. Ανοίγουμε αγωνιστικά, καθημερινά, επίμονα, αυτόν το δρόμο, φωτίζοντας τις συνέπειες που θα έχουν για το λαό τα επενδυτικά σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου, δίνοντας μάχες για τα δικαιώματα των εργαζομένων στις κατασκευές των έργων, στα ξενοδοχεία πολυτελείας, στον επισιτισμό, καθώς και για τα μεγάλα προβλήματα των μικρομάγαζων και των ελεύθερων επαγγελματιών. Εμείς δεν μασάμε τα λόγια μας, δεν υποκλινόμαστε στον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων. Επιμένουμε ότι δεν χρειάζεται να γίνει το Ελληνικό Λας Βέγκας, ούτε να δημιουργηθεί μία νέα «αθηναϊκή Ριβιέρα» για να βρουν δουλειά οι άνεργοι - και μάλιστα δουλειά προσωρινή, με «ευέλικτα» ωράρια και μισθούς πείνας.

Η ζωή έχει επιβεβαιώσει ότι διαλέγοντας το «μικρότερο κακό», πάμε από το κακό στο χειρότερο. Διαλέγοντας παλιότερα ΠΑΣΟΚ «για να μην έρθει η Δεξιά», διαλέγοντας ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές «για να φύγει η ΝΔ», φτάσαμε τελικά στη σημερινή κατάσταση.

Η ζωή έχει επίσης επιβεβαιώσει ότι όλοι όσοι υπηρετούν τον πραγματικό αντίπαλό μας, την άρχουσα τάξη, είναι όλοι επικίνδυνοι για τους λαούς - φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, ευρωπαϊστές και εθνικιστές.

Ολοι αυτοί, όποιο μανδύα κι αν φορούν - μπλε, πράσινο, ροζ - συγκροτούν στην πραγματικότητα το μαύρο μέτωπο της άρχουσας τάξης. Και απέναντι στο μαύρο μέτωπο, το οποίο έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει αντιλαϊκή πολιτική έως το 2060, μόνο η κόκκινη ψήφος, η ψήφος στο ΚΚΕ, αποτελεί απάντηση.