Το ΚΚΕ, ένα κόμμα διαχρονικά διαφορετικό από όλα τα άλλα που ανέτειλαν και έσβησαν στα 100 χρόνια της διαδρομής του, και ταυτόχρονα ένα κόμμα με μια σταθερή, καθαρή και φωτεινή πολιτική και κοινωνική φυσιογνωμία.

Το ΚΚΕ, το μοναδικό κόμμα που χτυπήθηκε σε όλη του τη διαδρομή τόσο πολύ από την άρχουσα τάξη του κεφαλαίου, ακριβώς γιατί είναι το μόνο κόμμα που σταθερά αντιτάσσεται σε αυτό.

Το ΚΚΕ, το κόμμα παντός καιρού, το κόμμα των πιο δίκαιων αγώνων, το κόμμα των πιο αιματηρών θυσιών, το κόμμα του πιο ανθρώπινου πολιτισμού.

Το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, το κόμμα της μαρξιστικο-λενινιστικής κοσμοθεωρίας, το κόμμα του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Το ΚΚΕ, το κόμμα της ασίγαστης ταξικής πάλης ενάντια στο κεφάλαιο και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κόμμα της ειρήνης και της φιλίας των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το κόμμα του αληθινού πατριωτισμού ενάντια στον φασισμό και τον εθνικισμό.

Το ΚΚΕ, το κόμμα, που από τη γέννησή του ακόμη, σε ρόλο πρωταγωνιστή, συνέδεσε τον «δρόμο» του με όλες ανεξαιρέτως τις μεγάλες καμπές της Ιστορίας του πολύπαθου τόπου μας.

Το κόμμα που, από το 1918 ακόμη, αντιτάχθηκε στον τυχοδιωκτικό και ιμπεριαλιστικό πόλεμο της ελληνικής άρχουσας τάξης και των συμμάχων της, των «Μεγάλων Δυνάμεων», στις λεγόμενες «εκστρατείες» '19 - '22.

Το κόμμα, που στην περίοδο του Μεσοπολέμου και της κρίσης πρωτοστάτησε στην οργάνωση των εργατικών και αγροτικών αγώνων, με την ίδρυση των ταξικών συνδικάτων, των Εργατικών Κέντρων και της ΓΣΕΕ, και τη συγκρότηση του αγροτικού κινήματος.

Το κόμμα που στην ιμπεριαλιστική φασιστική εισβολή, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ζήτησε από τις φυλακές και τις εξορίες να αμυνθεί στην «πρώτη γραμμή» και αντί αυτού παραδόθηκε από την άρχουσα τάξη στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των κατακτητών.

Το κόμμα που πρωτοστάτησε στην πρωτοφανή αντίσταση, με τις πιο μαζικές οργανώσεις ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, στην πιο σκληρή κατοχή με τα δεκάδες ολοκαυτώματα και τις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Το κόμμα που αντιστάθηκε με τη «μάχη της σοδειάς» στην πείνα και τον λιμό του λαού.

Το κόμμα που, παρά τις απώλειες από την περίοδο της Αντίστασης και κυρίως τις μεταπολεμικές κρατικές διώξεις, εκτοπίσεις, εκτελέσεις, και τη «λευκή τρομοκρατία», έδωσε περήφανα την τρίχρονη ταξική μάχη για τον «καινούργιο κόσμο», το σοσιαλισμό.

Το κόμμα, που όχι μόνο δεν υπέστειλε τη σημαία ούτε στα κατοπινά «πέτρινα χρόνια» της παρανομίας, είτε με αστικο«δημοκρατικές» κυβερνήσεις είτε με δικτατορίες, αλλά αντίθετα έδινε καθημερινά αγώνες για ανεξαρτησία και ταξική απελευθέρωση.

Το μοναδικό κόμμα που όλα αυτά τα «πλήρωνε» συνεχώς με ανελέητους διωγμούς, με φρικτά βασανιστήρια, πολύχρονες σκληρές φυλακίσεις, εκτοπισμούς και απάνθρωπες εξορίες. Το κόμμα που και τα όποια λάθη και τις όποιες αδυναμίες που έδειξε στην τιτάνια δράση του, ήταν γιατί υποχρεωνόταν να λειτουργεί υπό αφόρητες συνθήκες ανελέητης πίεσης, άγριας καταστολής και συντριπτικής σύνθλιψης από τον ταξικό εχθρό.

Το κόμμα που στα 100 χρόνια της ζωής του τα περισσότερα ήταν σε συνθήκες σκληρής παρανομίας, και που συνεχίζει να δίνει τις μικρές και μεγάλες μάχες στις σημερινές ακόμη πιο δυσμενείς συνθήκες, με τις πολύμορφες δράσεις του, προσκαλώντας παράλληλα τους εργαζόμενους για συμμετοχή στα σωματεία τους, για την αφύπνιση της ταξικής συνείδησης, την ενδυνάμωση των ταξικών εργατικών αγώνων, την υπεράσπιση ταυτόχρονα των καθημερινών δικαιωμάτων, και για την προοπτική του σοσιαλισμού. Το κόμμα που καλείται αντικειμενικά να εκπληρώνει την αποστολή του.