Οπλο στον αγώνα ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση διαρκείας, στην πάλη για Κοινωνική Ασφάλιση με βάση τις ανάγκες όλων των εργαζομένων, αποτελεί η τροπολογία που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ την προηγούμενη Τετάρτη στη Βουλή.

Πυρήνας της τροπολογίας είναι η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων και μάλιστα αναδρομικά, μεταξύ αυτών και του νόμου 4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου), με ταυτόχρονη επαναφορά των απωλειών στις συντάξεις, της 13ης και της 14ης σύνταξης, κύριας και επικουρικής, την αποκατάσταση των συντάξεων λόγω θανάτου και την πλήρη εγγύηση των συντάξεων από το κράτος.

Ειδικότερα, με το 1ο άρθρο της τροπολογίας προβλέπεται η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων:

«Ολες οι διατάξεις, τροπολογίες, νόμοι και σχετικές αποφάσεις, που οδήγησαν σε περικοπές συντάξεων μέχρι σήμερα, καταργούνται αναδρομικά από τον χρόνο ισχύος τους, επιστρέφονται στους δικαιούχους τα αντιστοιχούντα ποσά ατόκως και καθορίζεται το ύψος της σύνταξης χωρίς τις περικοπές. Επαναφέρεται σε ισχύ το νομοθετικό πλαίσιο για τις κύριες και επικουρικές συντάξεις, όπως καθοριζόταν πριν την εφαρμογή των ν.3863/10, 3865/10, 4093/12, 4336/15, 4387/2016.

(...) Το κατώτερο όριο της σύνταξης καθορίζεται στο 80% του κατώτερου μισθού των 751 ευρώ, ήτοι άρχεται από τα 600 ευρώ.

Το ποσοστό αναπλήρωσης της κύριας σύνταξης καθορίζεται στο 80% των αποδοχών του έτους αποχώρησης ή - εάν υπάρχουν καλύτερες - του μέσου όρου των αποδοχών της καλύτερης τριετίας του διαστήματος από 2002 έως την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης, τιμαριθμικά αναπροσαρμοσμένες.

Αντίστοιχα το ποσοστό αναπλήρωσης για την επικουρική σύνταξη επανέρχεται σ' αυτό που ήταν πριν τον ν.4387/2016».

Με το άρθρο 2 προβλέπεται η επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης, κύριας και επικουρικής.

Με το άρθρο 3 προβλέπεται η αλλαγή του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου που διαμορφώθηκε για τις συντάξεις λόγω θανάτου, κυρίως με το νόμο 4387. Μεταξύ άλλων προτείνεται: «Η σύνταξη λόγω θανάτου καθορίζεται στο ύψος της σύνταξης που ελάμβανε ή επρόκειτο να λάβει ο θανών ή η θανούσα, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας για τον χήρο ή την χήρα. Το ίδιο και η σύνταξη αν δικαιούχο είναι ένα παιδί μόνο (...) Η οικογένεια του θανόντος ή της θανούσης δικαιούται τη σύνταξη που ελάμβανε ή επρόκειτο να λάβει ο θανών ανεξάρτητα από τα έτη ασφάλισής του».

Τέλος, με το άρθρο 4 προβλέπεται ότι το κράτος πρέπει να «εγγυάται πλήρως το σύνολο των συντάξεων, κύριων και επικουρικών».