Τα γνωστά ψεύτικα δίπολα δήθεν «προόδου - συντήρησης» και «τάξης - ανομίας» επιχείρησαν να στήσουν ξανά την Παρασκευή στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, στη συζήτηση Επίκαιρης Ερώτησης της ΝΔ για το προσφιλές της θέμα περί ανομίας στα πανεπιστήμια, ενώ στο κάδρο μπήκε και το θέμα του άρθρου 16 και των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι η κατάσταση σήμερα στα πανεπιστήμια συνιστά «κίνδυνο» και «απειλή για τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών» και παρουσίασε το όραμά του για το δόγμα «νόμος και τάξη» στα πανεπιστήμια, ζητώντας λίγο - πολύ αυτά να είναι αστυνομοκρατούμενα. Ενοχοποιώντας το ακαδημαϊκό άσυλο για τα υπαρκτά φαινόμενα εγκληματικότητας, που συναντώνται βέβαια γενικά στο δημόσιο χώρο και όχι μόνο στα πανεπιστήμια, ισχυρίστηκε ότι «αυτό που άλλοτε λέγαμε "πανεπιστημιακό άσυλο" έχει καταλυθεί στην πράξη από "γνωστούς αγνώστους" τραμπούκους, έγινε παραβατικό άσυλο» και δήλωσε ότι επί κυβέρνησης ΝΔ «το άσυλο θα καταργηθεί. Δεν θα αλλάξει απλά ο νόμος. Θα καταργηθεί».

Η βολική αυτή κριτική της ΝΔ, που πλειοδοτεί στον αυταρχισμό και την επίκληση της κρατικής καταστολής ενάντια στο φοιτητικό κίνημα, έδωσε, όπως αναμενόταν, την ευκαιρία στον πρωθυπουργό να παρουσιάσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που «με το καρότο και το μαστίγιο» ετοιμάζεται να βάλει νέα εμπόδια στους φοιτητικούς αγώνες, ως «προοδευτική» δύναμη, με τον Αλ. Τσίπρα να κατηγορεί τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι «αναδύετε βαθύ μίσος για τη δημόσια σφαίρα και τα δημόσια πανεπιστήμια», αλλά και να κατηγορεί τη ΝΔ ότι είναι άδικο να δίνει αυτήν την εικόνα για τα πανεπιστήμια, «όταν τον τόπο μας τον επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες»...

Ο πρωθυπουργός επιδίωξε ακόμη να δώσει στοιχεία ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα περιστατικά ανομίας είναι λιγότερα, ενώ για το άσυλο είπε ότι «έτσι όπως έχει θεσπιστεί, από τη δική μας παρέμβαση, δεν απαγορεύει την επέμβαση της Αστυνομίας όταν διαπράττονται αδικήματα εντός των πανεπιστημιακών χώρων».

Δεν παρέλειψε βέβαια - πιάνοντας την «πάσα» από την Ερώτηση της ΝΔ - να αναφερθεί και στο πόρισμα της λεγόμενης «επιτροπής Παρασκευόπουλου», λέγοντας ότι αυτό ανάμεσα σε άλλα στοχεύει στη δημιουργία «ενός δικτύου ανθρώπων στο οποίο να μετέχουν εκπρόσωποι όλων των άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνων φορέων (...) για να φροντίζει μέσα στη διάρκεια όλης της χρονιάς και όχι μόνο όταν προκύπτει πρόβλημα για τα ζητήματα του ασύλου, δηλαδή να προλαβαίνει αντί να θεραπεύει», ότι στοχεύει «να οριστούν σε κάθε ίδρυμα τα κριτήρια με τα οποία θα καλείται η Αστυνομία για τα χαμηλότερα εγκλήματα», και «να μπαίνουν ξεκάθαρα και ορατά όρια στους πανεπιστημιακούς χώρους», καθώς και «να ενισχυθεί η έρευνα και η εκπαίδευση για θέματα πρόληψης ναρκωτικών».

Περιέγραψε, δηλαδή, το πώς η πολιτική της κυβέρνησης και σε αυτό το ζήτημα ανοίγει το δρόμο για την παραπέρα ποινικοποίηση των αγώνων των φοιτητών, μεταξύ άλλων και με επιτροπές επιβολής της «ηρεμίας» και «τάξης», μέσω των οποίων η Αστυνομία και οι εισαγγελείς αποκτούν πλέον αποφασιστικό ρόλο στα ενδοπανεπιστημιακά ζητήματα, βαφτίζοντας μορφές πάλης που επιλέγουν οι φοιτητές «εγκλήματα χαμηλής ποινικής απαξίας», δίνοντας τη δυνατότητα στα ΑΕΙ να διευρύνουν τις μεθόδους περιορισμού των φοιτητικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ως προϋπόθεση ώστε να προχωρούν η επιχειρηματική λειτουργία μέσα στα Ιδρύματα, οι «μπίζνες» μεγαλοεπιχειρηματιών και εργολάβων.

Το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων κυριάρχησε στο δεύτερο μέρος της συζήτησης, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να λέει ότι «τα μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια δεν είναι κερδοσκοπικά, είναι όμως ιδιωτικά και (...) προσφέρουν ίση αντιμετώπιση σε όλους τους φοιτητές ασχέτως οικονομικής κατάστασης», δίνοντας παραδείγματα χορηγιών, και τον Αλ. Τσίπρα να παίζει με τις λέξεις λέγοντας πως είναι υπέρ της «σύνδεσης» της Ανώτατης Εκπαίδευσης με την αγορά, όχι όμως και υπέρ της «υποταγής» της στην αγορά, και να διαφημίζει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του υπουργείου Παιδείας, κάνοντας λόγο για «εξορθολογισμό» και «κατάργηση των ΤΕΙ».

Ολα αυτά, μήπως και κρυφτεί και εδώ η σύμπλευση των δύο, που με την πολιτική τους έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στις εταιρείες για να μπαινοβγαίνουν στις σχολές, να παραγγέλνουν έρευνα και αποφοίτους όπως τους θέλουν, να υπογράφουν μνημόνια και να στήνουν επώνυμες έδρες για τα συμφέροντά τους, ενώ πλέον σχεδιάζουν και διετή προγράμματα σπουδών στους τομείς που επιθυμούν.