Και καθώς βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη - που η πρώτη, φιλάρεσκα και δήθεν αυτοκριτικά, το παρουσιάζει στεγνωμένο από ιδεολογία, ως άνοιγμα της ψαλίδας του πλούτου μεταξύ πλούσιων και φτωχών σε παγκόσμιο επίπεδο - πισωγυρίζει και θεριεύει κι ο αντικομμουνισμός, καλά κρυμμένος πίσω από την εξαπάτηση του «κοινωνικού κράτους» - φετίχ της σοσιαλδημοκρατίας, και την αποθέωση της απομαζικοποίησης υπέρ του εγώ ως πνευματικής ανωτερότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Το οπλοστάσιο θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να κρύβεται και σ' ένα δολοφονικό απλό φωνήεν.

Στ' αλήθεια θέλω να τραβήξω την προσοχή σας σ' αυτό το Ο (όμικρον) που αντικαθιστά το Α (άλφα), κι έτσι γίνεται τοξικό το ταξικό, και μάλιστα η λέξη «τοξικός/-ή/-ό» ανακηρύχθηκε, από τους ίδιους τους εμπνευστές και πωλητές της, λήμμα της χρονιάς. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για λύμα. Μια παγίδα ιδεολογικού βόθρου που εφευρέθηκε από τους διαχειριστές του καπιταλισμού, για να μπορούν να εξαπατούν τις μάζες και να τις εκφοβίζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η μεσαιωνική Ιερά Εξέταση διεκπεραίωνε ως κυνήγι μαγισσών το κυνήγι των αντιπάλων της εξουσίας της.

Τρανό παράδειγμα επίθεσης στην ταξική πάλη είναι η όψιμη ευαισθησία για την ποινή της καθαρίστριας που 'φαγε δέκα χρόνια ως καταχραστής του Δημοσίου. Αντιπαρατέθηκαν δεκάδες περιπτώσεις πλαστογράφων και καταχραστών της αστικής τάξης που έπαιξαν με τις ζωές των άλλων κι όχι με το σφουγγαρόπανο, και έπεσαν στα μαλακά ή και αθωώθηκαν. Η απόφαση χαρακτηρίστηκε τοξική και όχι ταξική, και η λαϊκή, όχι η αστική κινητοποίηση, ίσως την αποφυλακίσει με παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.

Μένοντας στο ταξικό, κι όχι το τοξικό, αξίζει τον κόπο να δούμε τον ν. 1608, που φτιάχτηκε το 1950 κι έμεινε απαράλλαχτος εβδομήντα σχεδόν χρόνια τώρα, και προβλέπει θανατική ποινή (που όμως αντικαταστάθηκε με ισόβια), στην πραγματικότητα μόνο για τις καθαρίστριες και την τάξη τους, και όχι για τους άλλους καταχραστές.

Στην τότε συζήτηση για τον νόμο, οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος είχαν χαρακτηριστεί «τροφοδόται του Κομμουνισμού, συμμορίται των πόλεων, οι οποίοι θα πρέπει επί τριήμερον μετά την εκτέλεσιν να μένουν εκτεθειμένοι εις την κοινήν θέα προς παραδειγματισμόν»!...

Εν τέλει, η ταξική πολιτική θα συνεχιστεί εναντίον του λαού, που κάθε φορά που θα αντιδρά και θα επαναστατεί για τα ψίχουλα που δεν θέλει και δεν πρέπει να του αρκούν, η αντίδρασή του θα χαρακτηρίζεται τοξική. Από το Α στο Ο, ο ίδιος αντικομμουνιστικός δρόμος!