Ενα περιστατικό, το οποίο συνήθως καταγράφεται στο αστυνομικό ρεπορτάζ σαν ατυχές γεγονός, εξελίσσεται τελικά σε σοβαρό ζήτημα που αναδεικνύει πολλές και διάφορες πλευρές της κατασταλτικής αυταρχικής κρατικής μηχανής. Αστυνομικός πυροβολεί και σκοτώνει νεαρό Τσιγγάνο στο Ζεφύρι Αττικής, γιατί δεν υπάκουσε στην εντολή του να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του για έλεγχο. Η Αστυνομία καθυστερεί έξι ώρες για να δώσει λεπτομέρειες για το συμβάν, για το οποίο διατάχτηκε έρευνα, αλλά επιχειρείται να θεωρηθεί και πάλι ατύχημα. Για άλλη μια φορά αυτό το γεγονός φέρνει στην επιφάνεια τις σημαντικές ευθύνες της πολιτείας για το πώς εκπαιδεύονται αστυνομικοί υπάλληλοι να αντιμετωπίζουν την έτσι και αλλιώς υπαρκτή εγκληματικότητα. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει και τη ρατσιστική, πολλές φορές, συμπεριφορά που αναπτύσσεται στους κόλπους της Αστυνομίας.

Το συγκεκριμένο γεγονός που έχει την ιδιομορφία του, δεν παύει να ρίχνει βαριά τη σκιά του στην ίδια τη λειτουργία του κατασταλτικού μηχανισμού. Τα όπλα που «εκπυρσοκροτούν» και σκοτώνουν, δεν είναι και τόσο μεμονωμένα φαινόμενα και μάλιστα κατά συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού, πότε αλλοδαπών και πότε Τσιγγάνων. Η αυθαιρεσία με την οποία δρουν «δυνάμεις της τάξης» γίνεται όλο και πιο συχνό φαινόμενο. Μάλιστα, λόγω της σημερινής γενικευμένης τρομοφοβίας, ακούγονται όλο και πιο συχνά φωνές για περισσότερα μέτρα «για την ασφάλεια του πολίτη», για περισσότερους ελέγχους και αστυνομοκρατία. Δε λείπει και η μεθοδευμένη προσπάθεια Μέσων Ενημέρωσης, αξιοποιώντας τέτοια περιστατικά ή την ένοπλη ληστεία με νεκρό τον διευθυντή του σούπερ μάρκετ, που φέρεται να έγινε από αλλοδαπό, για να προβάλλουν αντιδράσεις κάποιων που θεωρούν υπαίτιους για την εγκληματικότητα τους αλλοδαπούς και τους Τσιγγάνους. Βγαίνουν έτσι μπροστά τα πιο ρατσιστικά κατάλοιπα και όχι οι αιτίες τέτοιων εγκληματικών φαινομένων.

Είναι, επίσης, άξιο προσοχής ότι την ίδια στιγμή δημιουργείται ένα νέο νομοθετικό πλέγμα διεθνώς και στη χώρα μας για την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος». Δεν είναι καθόλου τραβηγμένο να πούμε ότι μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που είναι ακαθόριστα τα κριτήρια από το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία μέχρι την πολιτική και κοινωνική δράση (όπως προσδιορίζεται στο γνωστό «ευρωτρομονόμο»), είναι πολύ εύκολο να ευδοκιμήσουν μέσα στα Σώματα Ασφαλείας, συμπεριφορές «πιστολέρο», σύνδρομα «τσαμπουκά της εξουσίας» και ανεξέλεγκτου αυταρχισμού.

Στο όνομα της «ασφάλειας του πολίτη», οι αστυνομικοί υπάλληλοι να εξελίσσονται σε πραιτοριανοί ενός αυταρχικού αντιδημοκρατικού συστήματος με περισσότερη αστυνόμευση, μπλόκα και πογκρόμ κατά των... ανεπιθυμήτων. Αυτός είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος που αναδεικνύεται από τέτοια περιστατικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη μαζική πολιτική, λαϊκή παρέμβαση. Αλλωστε, οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται αυτό τον καιρό ενάντια στον πόλεμο βάζουν στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.