Αναλυτικά στο δελτίο του πανελλαδικού συντονισμού φοιτητικών συλλόγων σημειώνονται τα εξής:

«Εδώ και δύο μήνες δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες δίνουμε έναν δίκαιο και περήφανο αγώνα για τις σπουδές και το μέλλον μας, ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Βουλιάξαμε την Αθήνα στο τεράστιο πανελλαδικό φοιτητικό συλλαλητήριο στις 8 Μάρτη και αποδείξαμε ότι η πλειοψηφία των φοιτητών και του ελληνικού λαού έχει καταδικάσει και απορρίψει το αντιδραστικό νομοσχέδιο.

Ολη η εκπαιδευτική κοινότητα, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, πανεπιστημιακοί, ερευνητές, οι εργαζόμενοι των ΑΕΙ έδωσαν μαζί μας τον αγώνα, διεκδικώντας αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση για όλους. Η κυβερνητική πολιτική ηττήθηκε σε όλους τους χώρους της Εκπαίδευσης.

Η κοινή πάλη των φοιτητών με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, όλο τον λαό είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε για να φρενάρουμε και να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική που "εκτροχιάζει" τις σπουδές μας, την εργασιακή μας προοπτική, το εισόδημα των οικογενειών μας, που επιλέγει να ξοδεύει δισ. ευρώ για τους πολέμους των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για να στέλνει φρεγάτα στην εμπόλεμη ζώνη στην Ερυθρά Θάλασσα ενώ για τις δικές μας ανάγκες "δεν υπάρχουν λεφτά". Οι συγκλονιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις στις 28/2 - μέρα που συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη - έστειλαν μήνυμα πως δεν θα επιτρέψουμε τη συγκάλυψη του εγκλήματος, ούτε τη συνέχιση της πολιτικής που οδηγεί στα "επόμενα Τέμπη".

Μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους, με μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες, με την αγωνιστική μας αδιαλλαξία, καταφέραμε να υψωθεί ένα πανελλαδικό, οργανωμένο κίνημα που αντιπαρατέθηκε με την πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης μέσα από τον "Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης".

Αμφισβητήσαμε την κυρίαρχη αντίληψη που εμφανίζει ως "δεδομένο και αυτονόητο" το να χρυσοπληρώνουν οι γονείς μας φροντιστήρια, νοίκια, δίδακτρα, την πολιτική που αντιμετωπίζει τις σπουδές ως εμπόρευμα, για να πάρουμε ένα πτυχίο ή μεταπτυχιακό στην κατ' όνομα "δημόσια - δωρεάν" Εκπαίδευση, αντίληψη που τελικά καλλιεργεί κλίμα αποδοχής και των ιδιωτικών ΑΕΙ. Αμφισβητήσαμε την πολιτική που αντιμετωπίζει τις σπουδές μας ως εμπόρευμα, εμάς τους φοιτητές ως πελάτες και τα δημόσια πανεπιστήμια ως κερδοφόρες επιχειρήσεις, που μας θέλει με κόπους και θυσίες για χρόνια στο σχολείο μπας και ξεπεράσουμε τον κόλαφο της ΕΒΕ, να σπουδάζουμε και να εργαζόμαστε παράλληλα σε ένα πανεπιστήμιο για να βγούμε και να μην έχουμε εξασφαλισμένη δουλειά. Αποδείξαμε πως η "συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα" στην Υγεία, στα σχολεία, στις μεταφορές οδήγησε στην υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών, όπως επιβεβαιώνεται με το "νόμιμο φακελάκι" για τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων.

Κάναμε πρώτο θέμα τις διεκδικήσεις μας για πραγματικά δωρεάν σπουδές, επαρκή κρατική χρηματοδότηση και στελέχωση, με σύγχρονες υποδομές και φοιτητικές εστίες, σύγχρονα προγράμματα σπουδών, πτυχία με αξία και όχι με τιμή, δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενο που σπουδάζουμε. Γκρεμίσαμε την κυβερνητική προπαγάνδα και το σχέδιο συκοφάντησης του αγώνα μας. Δεν λυγίσαμε από την επιχείρηση τρομοκράτησης και κρατικής καταστολής, τις εισαγγελικές παρεμβάσεις και τις απειλές. Διαψεύσαμε όσους έλεγαν πως η κυβέρνηση είναι "παντοδύναμη" και μας έκαναν κηρύγματα υποταγής. Τώρα, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Είμαστε πιο πολλοί, πιο δυνατοί και πιο αποφασισμένοι να παλέψουμε για τις σπουδές που μας αξίζουν! Η κυβέρνηση στριμώχθηκε, η πολιτική της καταδικάστηκε από την πλειοψηφία της νεολαίας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τη στήριξη του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και των ιδιοκτητών κολεγίων, ακολουθώντας τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης για πλήρη αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων και πανεπιστημίων, επέλεξε να γίνει ο νεκροθάφτης της δημόσιας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, κόντρα στη θέληση της νεολαίας και τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Ενώ ξεδιάντροπα κατηγορούσε τους φοιτητές ως "εγκληματίες" και τους αγώνες μας ως "παράνομους", η ίδια δεν δίστασε να παραβιάσει ακόμα και το άρθρο 16 του Συντάγματος, επιβεβαιώνοντας πως ό,τι υπηρετεί τα κέρδη των λίγων θεωρείται "νόμιμο" και ό,τι υπερασπίζεται τα δικαιώματα των πολλών "παράνομο".

Ψήφισε το νομοσχέδιο, αξιοποιώντας τη βολική για την ίδια στάση των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, που ως κυβερνήσεις υπονόμευσαν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσης, γενίκευσαν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, αναγνώρισαν επαγγελματικά τα ιδιωτικά κολέγια και τελικά έστρωσαν το έδαφος στη ΝΔ για να ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η συμφωνία του ΠΑΣΟΚ και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην αναθεώρηση του άρθρου 16 σηματοδοτεί το επόμενο βήμα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.

Κάθε φοιτητής και φοιτήτρια που συναντηθήκαμε στις κινητοποιήσεις, που διαφωνεί με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που θέλει ένα καλό δημόσιο πανεπιστήμιο και ένα πτυχίο με αξία έχει θέση στον αγώνα!

Γιατί τα δικαιώματα κατακτιούνται με αγώνες, σε σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων. Ετσι κέρδισαν οι φοιτητές πριν από εμάς, όσα σήμερα επιχειρούν να μας αφαιρέσουν. Εχουμε χρέος να τα διαφυλάξουμε και να τα διευρύνουμε.

Γιατί τα αιτήματά μας είναι δίκαια και η διεκδίκησή τους είναι μονόδρομος για να καταφέρουμε να σπουδάσουμε και να ανταμειφθούν οι κόποι μας.

Γιατί το επόμενο βήμα είναι η πλήρης λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικούς όρους. Ηδη το ζούμε σε πολλές πλευρές της λειτουργίας των Ιδρυμάτων μας, όπως με τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Δεν είναι τυχαίο ότι το υπουργείο Παιδείας ζητά την υπογραφή business plan με κάθε δημόσιο ΑΕΙ, ακριβώς όπως κάνουν οι εταιρείες!

Γιατί συλλογικά και οργανωμένα μπορούμε να βάλουμε εμπόδια στην εφαρμογή διατάξεων ψηφισμένων νόμων, όπως κάναμε με την πανεπιστημιακή αστυνομία. Θα μας βρουν απέναντι στην προώθηση των σχεδίων ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Ετσι και τώρα μπορούμε να μπλοκάρουμε μέτρα όπως την επιβολή διδάκτρων στα δημόσια προπτυχιακά προγράμματα σπουδών αρχικά για αλλοδαπούς φοιτητές, που στην ουσία προετοιμάζει τη γενίκευσή τους.

Γιατί η επίθεση στις σπουδές μας θα συνεχιστεί και πρέπει να την αποκρούσουμε. Το υπουργείο Παιδείας έχει ανακοινώσει πως μέσα στο 2024 θα κυρώσει τη Σύμβαση της Λισαβόνας της ΕΕ για την πλήρη ακαδημαϊκή και επαγγελματική αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων. Αυτό σημαίνει ότι τα 32 ιδιωτικά κολέγια θα γίνουν αυτόματα "πανεπιστήμια"! Θα φέρει επίσης συγχωνεύσεις - κλείσιμο του 5% των Τμημάτων των δημόσιων ΑΕΙ, την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία των καθηγητικών σχολών, νέους αντιδραστικούς εσωτερικούς κανονισμούς στις εστίες που γενικεύουν τα χαράτσια και τις εξώσεις φοιτητών.

Γιατί δεν αποδεχόμαστε το μέλλον των χαμηλών μισθών, της δουλειάς με "ελαστικές" συνθήκες εργασίας, με πτυχία που είτε μας στέλνουν στη μετανάστευση είτε στην ετεροαπασχόληση είτε στην ανεργία.

Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεται ακόμα πιο μαζική συμμετοχή των φοιτητών στη συλλογική διεκδίκηση. Να μαζικοποιηθούν κι άλλο οι φοιτητικοί σύλλογοι και ο πανελλαδικός τους συντονισμός. Να βελτιωθούν οι όροι διεξαγωγής των Γενικών Συνελεύσεων με την ενεργητική συμμετοχή όλων των φοιτητών.

Ολα τα όργανα των φοιτητικών συλλόγων, όπως και τα Διοικητικά Συμβούλια, να γίνουν η φωνή των φοιτητών κι όχι χειροκροτητές της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Γνωρίζουμε πως ο αγώνας που δίνουμε απαιτεί αντοχή και διάρκεια, έχει στόχο και προοπτική το πανεπιστήμιο που συμβαδίζει με τις δυνατότητες της εποχής μας και τις κοινωνικές ανάγκες. Γι' αυτό και ο αγώνας μας δεν ξεκίνησε χτες ούτε θα τελειώσει αύριο. Θα συνεχίζεται με όλες τις μορφές και αιτήματα, μέσα από μικρές και μεγάλες μάχες, αντλώντας δύναμη από το δίκιο μας και από κάθε νέα και νέο που δεν συμβιβάζεται. Διαχρονικά πολλοί επιχείρησαν να "ξεμπερδέψουν" με το φοιτητικό κίνημα αλλά δεν τα κατάφεραν. Παραλάβαμε την αγωνιστική σκυτάλη από τις προηγούμενες γενιές και θα την παραδώσουμε στις επόμενες, περήφανοι για τους αγώνες μας και σίγουροι ότι η νίκη θα είναι των φοιτητών!

Διεκδικούμε:

• Αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές.
• Να μην εφαρμοστεί ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να καταργηθούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι των κυβερνήσεων. Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16.
• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες των φοιτητών και των ιδρυμάτων σε καθηγητές, προσωπικό, υποδομές.
• Δωρεάν φοιτητική μέριμνα (στέγαση, σίτιση, μεταφορά, αναλώσιμα, βιβλία κ.τ.λ.) για όλους και όλες. Ανέγερση νέων φοιτητικών εστιών στην ευθύνη του κράτους χωρίς ΣΔΙΤ και νοίκια.
• Πτυχίο με κατοχυρωμένα όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα! Μόνη προϋπόθεση το πτυχίο για την άσκηση του επαγγέλματος. Οχι στην απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία.
• Οχι στην ισοτίμηση των πτυχίων μας με αυτά των κολεγίων. Οχι στην κύρωση της Σύμβασης της Λισαβόνας της ΕΕ.
• Εμβόλιμη εξεταστική για όλους τους φοιτητές σε όλα τα Τμήματα που η κυβέρνηση και οι διοικήσεις επιχείρησαν να εργαλειοποιήσουν την εξεταστική για να σταματήσουν οι αγώνες των φοιτητών.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι χρειάζεται άμεσα να οργανώσουν τη συλλογική δράση με συζήτηση σε κάθε έτος και τμήμα, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με πανελλαδικά συντονισμένες δράσεις.

Συνεχίζουμε:

• Με νέες Γενικές Συνελεύσεις για να αποφασίσουμε τη συνέχεια του αγώνα μας.
• Με νέα συλλαλητήρια και κινητοποιήσεις.
• Με πανελλαδική μέρα δράσης για τη δωρεάν φοιτητική μέριμνα το επόμενο διάστημα.
• Με κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες σε διοικήσεις και ΕΛΚΕ των Ιδρυμάτων σε όλη τη χώρα.
• Απαντάμε σε κάθε απόπειρα τρομοκράτησης και καταστολής του αγώνα των φοιτητών.
• Εκφράζουμε την εναντίωσή μας στην εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Παλαιστίνης καθώς και στους φαντάρους που διαμαρτύρονται.
• Προετοιμάζουμε τη συμμετοχή μας στη νέα πανελλαδική απεργία στις 17 Απρίλη μαζί με τους εργαζόμενους και τον λαό».

• Δελτίο Τύπου του Πανελλαδικού Συντονισμού φοιτητικών συλλόγων για τη συνέχιση του αγώνα
• Ανταπόκριση από την παρουσίαση της νέας έκδοσης του ΚΣ της ΚΝΕ για την Κατάρτιση
• Εκδηλώσεις για τα 81 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ
• Εκπαιδευτική επικαιρότητα

Επιδιώκοντας το 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» να αποτελέσει κορυφαίο σταθμό σε μια πλατιά, πολύμορφη πολιτική - πολιτιστική παρέμβαση της ΚΝΕ, θα σηματοδοτήσει όλη τη δράση της το 2024. Οι εκδηλώσεις του θα κάνουν στάση σε σημεία της Αττικής από όπου πέρασε σε αυτήν την πεντηκονταετή πορεία, με πρώτη την Καισαριανή.

Με κεντρικό σύνθημα «Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο - Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!», το 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» θα κορυφωθεί στις 18, 19, 20 και 21 Σεπτέμβρη στην Αθήνα, στον χώρο του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης».

Η εκδήλωση, με τίτλο «Παραλαμβάνουμε τη σκυτάλη του αγώνα, παλεύουμε για την κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού», ξεκίνησε με προβολή βίντεο με πλούσιο υλικό από τη δράση της ΕΠΟΝ.

Στην ομιλία της η Κωνσταντίνα Λιαράτσικα, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, αναφέρθηκε στην ίδρυση της ΕΠΟΝ στις 23 Φλεβάρη του 1943, στη θρυλική οργάνωση του ΕΑΜ, που τροφοδότησε με εκατοντάδες χιλιάδες νέους τον αγώνα ενάντια στους ναζί και φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, που γαλούχησε χιλιάδες μαχητές του ΕΛΑΣ και έπειτα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, δίνοντας ξανά με τ' όπλο στο χέρι τον αγώνα για μία νέα Ελλάδα, κόντρα στην αστική τάξη της χώρας μας και τους συμμάχους της, τη Μ. Βρετανία αρχικά και τις ΗΠΑ στη συνέχεια. Αναφέρθηκε στις χρυσές σελίδες ηρωισμού που έγραψε η ΕΠΟΝ τα επόμενα χρόνια, στην πρώτη ΕΠΟΝίτισσα που εκτελέστηκε στη Θεσσαλονίκη στα 22 της χρόνια, την Κούλα Ελευθεριάδου.

Σημείωσε ότι η δράση της ΕΠΟΝ αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία της ελληνικής νεολαίας. Οτι ενιαία με το κύριο μέτωπο, ενιαία με την ένοπλη πάλη για την απελευθέρωση, η ΕΠΟΝ δρούσε για το σύνολο της ζωής της νεολαίας. Οργάνωσε την πάλη της νεολαίας στο πλευρό του λαού, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές.

Ανέδειξε ότι «ήρωας, επαναστάτης εκείνες τις δεκαετίες ήταν εκείνος που μπροστά στην τρομοκρατία των όπλων των Γερμανών, μπροστά στις κουκούλες των χαφιέδων, μπροστά στην πείνα αυτός οργάνωνε την αντίσταση του λαού, πρωτοστατούσε στη διεκδίκηση, πάλευε για την αλλαγή της κοινωνίας.

Σήμερα, αγωνιστής και ήρωας είναι όποιος δεν συμβιβάζεται με το άδικο, όποιος νιώθει οργή βλέποντας αθώα μικρά παιδιά και άμαχο πληθυσμό να σκοτώνονται στην Παλαιστίνη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, όποιος αντιδρά μπροστά στην αποστολή ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου και όχι του ελληνικού λαού, όποιος παλεύει για να μη γίνουν άλλα Τέμπη γιατί τα κέρδη κάποιων λίγων μπαίνουν πάντα πάνω από τη ζωή του λαού.

Επαναστάτης είναι αυτός που ξέρει ότι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα και ρίχνεται στη μάχη για την αλλαγή της κοινωνίας, είναι αυτός που δεν κάνει πίσω στη φράση "είσαι μικρός γι' αυτά", που συχνά πολλοί ακούτε από καθηγητές σας π.χ. μπροστά στις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, ή για το Εθνικό Απολυτήριο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά παλεύει για να μη γίνει η αδικία νόμος».

Σημείωσε ότι η ΚΝΕ μπαίνει στη μάχη για να δυναμώσουν η συλλογική δράση, η οργάνωση, η πάλη για ζωή με σύγχρονα δικαιώματα. «Για να συναντηθούν χιλιάδες νέοι και νέες με την πρόταση του ΚΚΕ για την ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση της κοινωνίας της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, την πρόταση αγώνα και δράσης για τον δρόμο που πρέπει να πυκνώσουμε σήμερα για να χτίσουμε αυτήν την προοπτική», τόνισε.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Χρήστος Φουσέκης, γραμματέας του Παραρτήματος Λαμίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ενώ ακολούθησε η πολιτική ομιλία από τον Δημήτρη Αλεξόπουλο, μέλος του ΤΓ Φθιώτιδας του ΚΚΕ και της ΔΕ του Παραρτήματος Λαμίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Αλεξόπουλος σημείωσε πως «τιμάμε τα 81 χρόνια από την ίδρυση της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων, της θρυλικής ΕΠΟΝ. Η συνεισφορά της ΕΠΟΝ στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς ήταν μοναδική, με οργανωμένα πάνω από 600.000 μέλη κατάφερε να δώσει τη σωστή, αγωνιστική διέξοδο στις ανάγκες που είχαν οι νέοι.

Η ΕΠΟΝ ήταν το γνήσιο τέκνο της ΕΑΜικής Αντίστασης και της εξόδου του ίδιου του λαού, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, στο προσκήνιο της Ιστορίας, την ώρα που η αστική τάξη είτε κρύφτηκε στη Μέση Ανατολή είτε συνεργάστηκε με τους κατακτητές. Απλωσε της νιότης τα φτερά, για μια ζωή ελεύθερη κι ωραία, την ώρα που ο λαός πέθαινε από την πείνα και υπέφερε, έδειξε πως τελικά όταν ο λαός θέλει, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο».

Για να δυναμώσει το ελπιδοφόρο ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και να σταλεί αγωνιστικό μήνυμα μαχητικής αισιοδοξίας στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Το ΚΚΕ έρχεται από μακριά και πάει μπροστά, πατώντας στη γνώση πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής. Γιατί αυτό μας διδάσκει η Ιστορία του Κόμματός μας. Αυτό μας διδάσκει η ηρωική ΕΠΟΝ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ. Ετσι τους τιμάμε και εμείς, συνεχίζοντας πιο αποφασιστικά τους αγώνες μας. Μέχρι τη νίκη των λαών».

Αμέσως μετά παρουσιάστηκε η μουσικοθεατρική παράσταση «Ω Ελλάδα μας γλυκιά!...», σε κείμενο και καλλιτεχνική επιμέλεια του Ηλία Σχοινή, όπου πήραν μέρος μέλη του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και μέλη του μουσικού Πολιτιστικού Συλλόγου «Χορωδία Αταλάντης». Την αφήγηση - απαγγελία έκαναν οι Γιώργος Κουτλής και Κατερίνα Τσέλιου, τους ρόλους υποδύθηκαν οι Αλέκος Βούλγαρης, Κώστας Δημητρίου, Μαίρη Ζεκεντέ - Καρέντζου, Κώστας Μάρκου, Μαρία Νέλλα, Αργυρώ Σχοινή, ενώ έπαιξαν οι μουσικοί Μαργαρίτα Παλαιολόγου (πιάνο), Αννα Πρωτοψάλτη (μπουζούκι), Ηλίας Σχοινής (κιθάρα - κλαρίνο - τραγούδι), Αλέκος Βούλγαρης (μπαγλαμά - τραγούδι), Δήμητρα Κοντογεώργου (τραγούδι), Βασίλης Καρατράντος (τραγούδι) και Γιώργος Μπαρμπούνης (τραγούδι).

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με το πένθιμο Εμβατήριο «Επέσατε θύματα», με τους θεατές να υψώνουν ψηλά τις γροθιές τους, μαζί με την ορχήστρα, να επιβεβαιώνουν τη θέλησή τους να μην ξεχαστεί ποτέ η ΕΠΟΝ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και οι άλλες ΕΑΜογενείς οργανώσεις.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Γραμματέας του ΤΣ Μαθητείας - Κατάρτισης, Γιώργος Γκισγκίνης, ο οποίος αναφέρθηκε στη συνεχή προσπάθεια του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να εξελίσσουν και να εξειδικεύουν την πρότασή τους για όλους τους χώρους της Εκπαίδευσης και κάλεσε η νέα έκδοση της ΚΝΕ να αποτελέσει όπλο ώστε να βρουν πολιτική διέξοδο η οργή και η αγανάκτηση των σπουδαστών που εκφράστηκε στις εκλογές του συλλόγου τους.

«Ο αγώνας για τη μόρφωση, την επαγγελματική ειδίκευση είναι αγώνας για να βγει η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης πιο μορφωμένη, ικανή σε συνθήκες που θα έχει κατακτήσει τον πλούτο που παράγει να παίρνει ουσιαστικά μέρος στη διεύθυνση της εξουσίας της», τόνισε ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ, που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση.

Αναφέρθηκε σε πλευρές των σύγχρονων προβλημάτων της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Αυτά τα προβλήματα είναι ακριβώς αποτέλεσμα της σύνδεσης με την αγορά εργασίας, με απλά λόγια της σύνδεσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Και ακριβώς στο έδαφος αυτής της οικονομίας, αυτής της πολιτικής, δεν μπορούν να επιλυθούν.

Εδώ έρχεται ο ΣΕΒ, δηλαδή ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, που το μόνο που θέλει είναι να αυγατίζει τα κέρδη του από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, και λέει ότι οι δεξιότητες γερνάνε πολύ γρήγορα. Μέσα σε 2,5 με 5 χρόνια!

Ρωτάμε εμείς: Αρα τι πρόοδος είναι αυτή που σου μαθαίνει αποκλειστικά κάτι που ξεπερνιέται τόσο γρήγορα;

Είναι αναβάθμιση για τις λαϊκές και νεανικές ανάγκες να παίρνεις ένα πτυχίο και μετά να εξετάζεσαι και να ξαναεξετάζεσαι, να πιστοποιείσαι από μια σειρά εργοδοτικές ενώσεις, πολλές φορές να βάζεις και από την τσέπη σου;».

Συνεχίζοντας επισήμανε ότι «αγορά σημαίνει επένδυση κεφαλαίων εκεί που υπάρχει κέρδος. Πώς αλλιώς εξηγείται αυτό που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, ότι μια σειρά ειδικότητες φτιάχνονται "στο πόδι" για τις ανάγκες της αγοράς και τελικά προσλαμβάνονται ελάχιστοι απόφοιτοι; Αυτός είναι ο κόσμος τους, ο καπιταλιστικός κόσμος. Αυτή είναι η σύνδεση με την αγορά εργασίας.

Γιατί καπιταλιστική αγορά σημαίνει αγορά και πώληση εμπορευμάτων. Και της εργατικής δύναμης, που πρέπει να πουλιέται όσο πιο φθηνά γίνεται. Αλλά σημαίνει και αναρχία που προκύπτει από τους διαφορετικούς και συχνά αντικρουόμενους αστικούς σχεδιασμούς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υπάρχει ουσιαστικός προγραμματισμός για τους αποφοίτους κάθε κλάδου, ειδικότητας, επιστημονικού τομέα και έτσι να "περισσεύουν" για το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό το "περίσσευμα" για το κεφάλαιο, αυτή η καταστροφή της πιο σημαντικής παραγωγικής δύναμης, του ανθρώπου, είναι αναγκαία για την αστική τάξη. Γιατί συμβάλλει στην πτώση του μέσου μισθού, πιέζει για προσαρμογή των απαιτήσεων προς τα κάτω».

Ειδικά για το θέμα των πτυχίων - που για τους αποφοίτους ΙΕΚ μάλιστα όταν πρόκειται για εργασία στο Δημόσιο το πτυχίο τους λογίζεται ως ισότιμο του απολυτηρίου Λυκείου - επισήμανε: «Το πτυχίο δεν το αναβαθμίζουν γιατί δεν θέλουν πτυχία. Θέλουν προσόντα, χαρτιά, μαθησιακά αποτελέσματα αλλά όχι συνεκτική γνώση. Αυτή είναι η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία προωθούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Να τι γράφει επί λέξει το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση: "Η διάσπαση των επαγγελματικών τίτλων σε μικρότερα τμήματα μαθησιακών αποτελεσμάτων αποτελεί το μέσο για ευέλικτη επικαιροποίηση του περιεχομένου και προσαρμογή του στις ανάγκες των ατόμων".

Τι σημαίνει μικρότερα τμήματα μαθησιακών αποτελεσμάτων; Να κομματιάζονται οι σπουδές. Τόσο ώστε κάθε κομμάτι να είναι χρήσιμο για τους καπιταλιστές για μικρό χρονικό διάστημα και μετά, στον κάλαθο των αχρήστων ο νέος και η νέα».

Ο Κυρ. Ιωαννίδης μίλησε για τις δυνατότητες της εποχής μας, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Θα ρωτήσει κάποιος: "Ωραία είναι αυτά που λέτε, συμφωνούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο καπιταλισμός φταίει, αλλά τώρα τι κάνουμε;".

Για να αποφασίσουμε τι πρέπει να κάνουμε, πρέπει να δούμε όχι μόνο τις ευθύνες του καπιταλισμού, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των κυβερνήσεων, αλλά και τι μπορεί να γίνει σήμερα, δηλαδή ποιες δυνατότητες υπάρχουν, αν υπάρχουν, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.

Απαντάμε λοιπόν: Αλλες είναι οι δυνατότητες της εποχής μας. Και αυτές δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Για να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει. Γιατί το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς, της δημιουργίας και όχι στα παράσιτα της αγοράς, που "δεν ξέρουν τι έχουν" και τρώγονται μεταξύ τους, καταστρέφοντας την ανθρώπινη εργασία, την ανθρώπινη δημιουργικότητα.

Γιατί η σύγχρονη τεχνολογία, που εισάγεται σ' όλα τα επαγγέλματα, θέλει ο επαγγελματίας να έχει και υψηλότερο επίπεδο γνώσεων και μόρφωσης. Θέλει ο σύγχρονος τεχνικός να δουλεύει περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με τα χέρια, να γνωρίζει καλά τη γλώσσα του, να έχει καλές βάσεις και σε Μαθηματικά, Φυσική και βέβαια πρέπει να διδαχθεί και μαθήματα, όπως η Ιστορία, που τον μορφώνουν, αναπτύσσουν ολόπλευρα την προσωπικότητά του για να είναι δημιουργικός και να παίρνει και ενεργά μέρος, ως ενεργός πολίτης, στις κοινωνικές εξελίξεις».

Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Στη σοσιαλιστική κοινωνία, η θεωρία και η πράξη αντιμετωπίζονται ισότιμα. Δεν αντιμετωπίζεται η τεχνική ως κατώτερη ούτε θεωρείται προνόμιο κάποιων υψηλά ιστάμενων καταρτισμένων ειδικών.

Από πού λοιπόν θα βγαίνουν οι αυριανοί απόφοιτοι της Επαγγελματικής Κατάρτισης;

Από έναν τύπο επαγγελματικής σχολής ανά ειδικότητα που θα ακολουθεί την ενιαία - ολόπλευρη 12χρονη μόρφωση όλων των νέων και όχι με σχολές πολλών διαφορετικών ταχυτήτων.

Με εξασφαλισμένη εργασία μετά το τέλος των σπουδών, με πτυχίο που να συνδέεται ουσιαστικά με αυτήν.

Το πτυχίο στην Επαγγελματική Εκπαίδευση πρέπει να είναι η κατάληξη σπουδών που θα είναι αναβαθμισμένες και γι' αυτό θα αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος. Χωρίς εμπόδια, πιστοποιήσεις και επιπλέον φίλτρα. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαιότητα η παρακολούθηση των νέων εξελίξεων σε κάθε αντικείμενο ή της επιμόρφωσης. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνεται με οργανωμένο τρόπο σε δημόσιες δομές και δωρεάν».

«Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ», σημείωσε, «ακριβώς επειδή έχει πρόταση με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας, μπορεί να δίνει αποτελεσματικά τη μάχη και στο σήμερα. Τα αιτήματα, οι δράσεις, οι πρωτοβουλίες των Συλλόγων των Σπουδαστών των ΙΕΚ (που αποκτούν ευρύτερο κύρος από τους νέους των ΙΕΚ) δείχνουν αυτόν τον δρόμο που χρειάζεται να περπατηθεί.

- Να υπάρχουν σύγχρονες και ξεχωριστές κτιριακές δομές για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Να μη συστεγάζονται, όπως σήμερα, σε μια σειρά ετοιμόρροπων σχολείων.

- Να υπάρχουν καθηγητές και όλο το απαραίτητο διοικητικό προσωπικό.

- Να υπάρχουν εργαστήρια με σύγχρονο εξοπλισμό, αντίστοιχο με αυτό που συναντά κανείς στους χώρους δουλειάς και να μην είναι τα "μουσεία" που είναι σήμερα.

- Η πρακτική να πληρώνεται κανονικά με πλήρη ένσημα και Ασφάλιση.

- Η απόκτηση του πτυχίου να εξασφαλίζει το δικαίωμα στο επάγγελμα.

- Να υπάρχουν ακόμα και εστίες στις μεγάλες πόλεις όπου συγκεντρώνεται μεγάλος πληθυσμός σπουδαστών από την επαρχία.

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα "φυσιολογικά" πράγματα και αιτήματα, που ο παράλογος αυτός κόσμος αρνείται να πραγματοποιήσει, καθώς τα θεωρεί "κόστος" και "περιττά έξοδα"».

Για τα αιτήματα και τον αγώνα των σπουδαστών των ΙΕΚ τόνισε ακόμα ότι «αυτή η πάλη μπορεί να πάρει πιο μαζικά χαρακτηριστικά αν δεθεί με τα σωματεία που παλεύουν καθημερινά με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων, κόντρα στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. Τα σωματεία δηλαδή που δουλεύουν για να ανέβουν η οργάνωση και η διεκδίκηση των νέων από τις επαγγελματικές σχολές, και μέσα στη σχολή αλλά και στους χώρους δουλειάς. Απέναντι στα μαθήματα υποταγής που δίνουν διάφοροι διευθυντές και καθηγητές, τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να ενημερώνουν τους σπουδαστές για τα δικαιώματά τους, για το πώς κατακτήθηκαν μια σειρά από δικαιώματα, όπως η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, το ωράριο. Είναι το καλύτερο μάθημα που εμπνέει δύναμη και κουράγιο».

Κλείνοντας τόνισε μεταξύ άλλων: «Μέσα στις μάχες αυτές αλλάζουν οι συσχετισμοί, έτσι παραμερίζεται η μιζέρια, το "δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα". Ετσι τσαλακώνεται η προπαγάνδα.

Αυτό άλλωστε διδάσκει η Ιστορία του λαού και της νεολαίας.

Οσα κέρδισε, τα κέρδισε όταν αποφάσισε να πάει κόντρα στο ρεύμα, όταν έσπασε τη μοιρολατρία, όταν συγκρούστηκε με τους δήθεν "άτρωτους".

Τότε απέδειξε ότι το δίκιο είναι με το μέρος του και ότι αν το πάρει απόφαση μπορεί να το επιβάλει, αν οργανωθεί παντού και παλέψει, αν στρατευτεί με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, μπορεί να νικήσει».

Η ΑΣΕ απευθύνεται στα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΛΜΕ και Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, να αναλάβουν πρωτοβουλίες ανάδειξης και αγωνιστικής διεκδίκησης των αιτημάτων για μόνιμη - σταθερή εργασία και εξίσωση δικαιωμάτων μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Καλεί παράλληλα τις αναπληρώτριες και τους αναπληρωτές να γίνουν μέλη στα σωματεία τους.

Η ΑΣΕ αναφέρεται μεταξύ άλλων σε περιπτώσεις ενδεικτικές των δυσκολιών με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι αναπληρωτές και αναπληρώτριες:

• «Η περίπτωση της συναδέλφισσάς μας που εργάζεται στη ΔΙΠΕ Ηρακλείου είναι ενδεικτική της αναλγησίας τους. Παρόλο που βρίσκεται σε επαπειλούμενη δίδυμη κύηση, και παρόλο που πρόσφατα χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα από το σχολείο στο νοσοκομείο, η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας αλλά και το υπουργείο Παιδείας, διά στόματος Ζ. Μακρή, αρνούνται ωμά να της χορηγηθεί οποιαδήποτε επιπλέον άδεια μετ' αποδοχών! Ρίχνουν μάλιστα το μπαλάκι στην ίδια την συναδέλφισσα, η οποία πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα στην άδεια άνευ αποδοχών, και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για όλους μας, στην παραίτηση, με το επακόλουθο της ανεργίας και της δίχρονης ποινής, ή στη συνέχιση της εργασίας της, βάζοντας σε μεγάλο κίνδυνο την εγκυμοσύνη της. Αντίστοιχο περιστατικό καταγγέλλει και το ΔΣ του ΣΕΠΕ "Γληνός" στη Δυτική Αθήνα.
• Η συναδέλφισσα νηπιαγωγός στου Ζωγράφου, αντίστοιχα, εξαναγκάστηκε να επιστρέψει στην εργασία της χωρίς να έχει αναρρώσει, με πατερίτσες και σοβαρό κίνδυνο να πάθει εκ νέου ατύχημα! Δεν απασχόλησε κανένα στέλεχος του ΥΠΑΙΘΑ το πώς μια νηπιαγωγός με πατερίτσα θα αντεπεξέλθει στα καθήκοντά της!
• Εχουμε ακόμα και περιπτώσεις συναδέλφων - συναδελφισσών που με ευθύνη του ΕΦΚΑ (υπουργείο Εργασίας) παραμένουν για μήνες ανασφάλιστοι, χωρίς τη δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ακόμα κι όταν έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα 50 ένσημα. Τέτοιες περιπτώσεις έχουν αναδειχθεί κατ' επανάληψη από την ΕΛΜΕ Πειραιά».

«Γνωρίζουν πολύ καλά στο ΥΠΑΙΘΑ ότι οι συμβασιούχοι συνάδελφοι έχουν τις ίδιες πιθανότητες να αρρωστήσουν, γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν τις ίδιες ανάγκες στην κύηση και στην ανατροφή. Γιατί λοιπόν δεν παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της υγείας, αλλά και της μητρότητας; Ακριβώς γιατί αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν αναλώσιμους, γιατί τους θέλουν φτηνούς και χωρίς δικαιώματα.

Απέναντι σε ένα κράτος εχθρικό για μας, σε ένα κράτος και μια κυβέρνηση που κυνικά συνεχίζει να βάζει σε ρίσκο την ίδια μας τη ζωή, απαντάμε με δυνάμωμα του αγώνα για εξίσωση όλων των δικαιωμάτων μόνιμων και συμβασιούχων εκπαιδευτικών. Σ' αυτόν τον αγώνα είχαμε και νίκες, όπως π.χ. η χορήγηση άδειας ανατροφής 3,5 μηνών, και θα τον συνεχίσουμε μέχρι όλα τα δίκαια αιτήματά μας να ικανοποιηθούν», τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών». Διεκδικεί: Να δοθεί άμεσα ολόκληρη η απαραίτητη αναρρωτική άδεια σε όσες αναπληρώτριες και όσους αναπληρωτές την χρειάζονται. Καμία περικοπή μισθού και προϋπηρεσίας κατά τη χρήση αδειών. Εδώ και τώρα 9μηνη άδεια ανατροφής για όλες τις αναπληρώτριες και όλους τους αναπληρωτές. Εξίσωση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς. Μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των αναπληρωτών. Υπογραφή ΣΣΕ, με μέτρα στήριξης των αναπληρωτών και αναπληρωτριών, των νεοδιόριστων και όλων των εκπαιδευτικών που παραμένουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους για ανάγκες της υπηρεσίας.

Κινητοποίηση με αίτημα την ανέγερση νηπιαγωγείου στο οικόπεδο της Εκκλησίας - επί των οδών Μεγάλου Αλεξάνδρου 17 και Β. Χατζή 2 - στο παραλιακό μέτωπο της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν φορείς και κάτοικοι του 5ου Δημοτικού Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης, το απόγευμα του Σαββάτου.

Αντιδρούν στον αποχαρακτηρισμό του οικοπέδου και ζητούν να σταματήσουν οι σχεδιασμοί της Εκκλησίας για ανέγερση πολυκατοικίας.

Οπως ανέδειξαν με την κινητοποίησή τους, στην περιοχή υπάρχει μεγάλη έλλειψη σχολικής στέγης. Το πιο κοντινό νηπιαγωγείο λειτουργεί στο ημιυπόγειο του δημαρχείου, ενώ έχουν τοποθετηθεί και κάποια kibo σε προαύλια άλλων σχολείων, υψηλότερων βαθμίδων.

Και ενώ ο δήμος Θεσσαλονίκης έχει μεγάλες ανάγκες στη σχολική στέγη, χάνονται αδόμητα οικόπεδα που ήταν χαρακτηρισμένα για σχολεία και παραδίδονται σε αξιοποίηση για εμπορική εκμετάλλευση. Ο δήμος εμφανίζεται να αναγνωρίζει την αναγκαιότητα, αλλά την ίδια ώρα επικαλείται οικονομική αδυναμία για να καλύψει το κόστος των απαλλοτριώσεων.

Το συγκεκριμένο οικόπεδο, που ανήκει στην Εκκλησία, χαρακτηρίστηκε το 1988 ως χώρος ανέγερσης νηπιαγωγείου, ωστόσο η Εκκλησία προσέφυγε σε άρση της απαλλοτρίωσης λόγω καθυστέρησης καταβολής αποζημίωσης από τον δήμο Θεσσαλονίκης. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης δέχτηκε την προσφυγή και έγινε άρση της απαλλοτρίωσης το 2003. Το 2005 η Εκκλησία της Ελλάδος αιτήθηκε την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου, ώστε το οικόπεδο να αποχαρακτηριστεί από χώρος σχολικής και κοινωνικής χρήσης και να μετατραπεί σε οικοδομήσιμο. Η τροποποίηση έγινε με την αρ. 40427/3-10-2006 απόφαση του αρμόδιου υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ και συντελέστηκε ο αποχαρακτηρισμός που ζητούσε η Εκκλησία.

Αυτή την περίοδο «τρέχει» διαγωνισμός με καταληκτική ημερομηνία την Παρασκευή 22 Μαρτίου, προκειμένου να εκδηλώσουν ενδιαφέρον κατασκευαστικές εταιρείες για την ανέγερση οικοδομής.

Στην κινητοποίηση των κατοίκων παραβρέθηκε ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης, δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμου Θεσσαλονίκης. Ενημέρωσε τους κατοίκους για την ερώτηση που κατέθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο για τη σχολική στέγη και τους αποχαρακτηρισμούς οικοπέδων. Οπως είπε, «έχουν αποχαρακτηριστεί πολλά οικόπεδα την τελευταία 20ετία, με πρόσχημα πως οι δήμοι δεν είχαν τα χρήματα που απαιτούνταν από την κυβέρνηση προκειμένου να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες των απαλλοτριώσεων. Ο νόμος πλέον έχει αλλάξει και δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση για τους δήμους, γιατί ακόμα και αν αποχαρακτηρίσουν ένα ακίνητο, θα πρέπει μέσα σε έξι μήνες να έχουν έτοιμα τα χρήματα, δημιουργώντας τον κίνδυνο πολλοί χώροι να χαθούν οριστικά και αμετάκλητα για τις ανάγκες του λαού της Θεσσαλονίκης». Θύμισε πως ήδη λείπουν 70 αίθουσες για την κάλυψη της λειτουργίας των νηπιαγωγείων, ώστε να διεξάγεται με όρους σύγχρονους και ασφαλείς η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση. Και κάλεσε τον λαό να απορρίψει την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης και τον δήμο να διεκδικήσει από την κυβέρνηση τα χρήματα που απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών σε σχολική στέγη.

Η πρόσφατη συζήτηση και η ψήφιση του άθλιου νομοσχεδίου για την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» στη χώρα θα μείνει σίγουρα στην κοινοβουλευτική Ιστορία ως μία ακόμα απεχθής, κορυφαίας όμως σημασίας πράξη εξυπηρέτησης των οικονομικών συμφερόντων των ημεδαπών και αλλοδαπών αρπακτικών, σε βάρος κάθε έννοιας δημοκρατίας, συνταγματικότητας, ακαδημαϊκότητας, και αποποίησης κάθε κυβερνητικής ευθύνης και υποχρέωσης απέναντι στους νέους αυτής της χώρας, απέναντι στον ελληνικό λαό, απέναντι στην Εκπαίδευση.

Ομως η επίθεση στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, με αφορμή την ανάδειξη εκ μέρους του, κατά τη σχετική συζήτηση, του γεγονότος ότι η εισαγωγή δυσβάσταχτων διδάκτρων στην Ανώτατη Εκπαίδευση πολλών χωρών οδηγεί στην εκπόρνευση φοιτητριών και φοιτητών, θα μείνει στην κοινοβουλευτική Ιστορία, και όχι μόνο, ως μια κορυφαία έκφραση μιας αντικομμουνιστικής υστερίας, η οποία από καιρό σιγόβραζε και επιζητούσε κάποια «αφορμή» για να ξεσπάσει, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο των (μικρο)αστικών, (ακρο)δεξιών και ψευδο-«προοδευτικών» κομμάτων στο ελληνικό κοινοβούλιο και των συνοδοιπορούντων με αυτούς.

Ποιοι είναι αυτοί που τολμούν να επιβάλλουν λογοκρισία στην καταγγελία της κάθε είδους ανθρώπινης εκμετάλλευσης, των πολλών και αδύναμων, από τους λίγους έχοντες; Είναι άγνωστη στους κραυγάζοντες η παιδική εκπόρνευση από Δυτικούς τουρίστες στη Νοτιοανατολική Ασία και όχι μόνο; Η εκμετάλλευση των εργαζομένων από το κεφάλαιο σε όλα τα μήκη και πλάτη της καπιταλιστικής κοινωνίας μας είναι «αποδεκτό» (;) να καταγγέλλεται, με «μέτρο» τουλάχιστον, από την «προοδευτική» αριστερά, και δεν προσβάλλει τη μικροαστική ηθική τους, αλλά είναι εργαλειοποίηση και σεξισμός να καταγγέλλεις, παρουσιάζοντας αδιάσειστα στοιχεία, την εκπόρνευση των φοιτητών και φοιτητριών, εξαιτίας της αδυναμίας τους να πληρώσουν τα δίδακτρα που τους επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα, έχοντας εγκαταλείψει προ πολλού το κράτος τους την υποχρέωση της δωρεάν μόρφωσής τους και όχι μόνο, στον βωμό του μέγιστου κέρδους.

Ποιο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι περισσότερο χαρακτηριστικό για το πού οδηγεί η άκρατη ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών;

Φτάνει η υποκρισία και ο αντικομμουνισμός!

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από το αντιδραστικό νομοθέτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, άρχισε ήδη η συζήτηση για το επόμενο κατάπτυστο νομοθέτημα στον χώρο της Παιδείας, που με το βλέμμα στραμμένο κυρίως στα Λύκεια, θα έχει, όπως φαίνεται, έναν χαρακτήρα νομοσχεδίου - σκούπα!

Ετσι, σαν να μην έφτανε το Εθνικό Απολυτήριο που θα πολλαπλασιάσει τα φροντιστήρια σε όλα τα μαθήματα από πολύ πιο νωρίς... σαν να μην έφτανε η διεύρυνση της δυνατότητας επιλογής σχολείου, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε κατηγοριοποίηση και κλείσιμο σχολείων... τώρα αλλεπάλληλα δημοσιεύματα εμφανίζουν ότι θα υπάρχουν διατάξεις για την αυστηροποίηση του ποινολογίου των μαθητών αλλά και ποινές στους γονείς! Συγκεκριμένα, σημειώνεται ότι «θα υπάρξει ειδική διάταξη για την ποινική ευθύνη των γονέων για τους μαθητές που κάνουν κατάληψη σχολείου. Επίσης ειδική διάταξη για την οικονομική ευθύνη των οικογενειών σε περίπτωση που τα παιδιά τους έχουν προκαλέσει υλικές ζημιές σε σχολείο». Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο πρωθυπουργός παρομοίαζε με ληστές τους φοιτητές που κινητοποιούνταν με καταλήψεις στις σχολές τους... Στο ίδιο πνεύμα, του ότι «η κατάληψη είναι μια παράνομη πράξη», επιχειρείται τώρα να μοιραστούν... εκφοβισμός και ποινές και στους γονείς.

Δεν θα τους περάσει όμως! Τόσα και τόσα έχουν δοκιμάσει μέχρι τώρα, webex, κόψιμο εκδρομών και περιπάτων, αστυνομία και εισαγγελείς... Ολα έχουν πέσει στο κενό όταν οι μαθητές είναι αποφασισμένοι και παλεύουν για το δίκιο τους με τις μορφές που αποφασίζουν εκείνοι συλλογικά. Κι έχουν τους γονείς συμπαραστάτες και αρωγούς όταν διεκδικούν τα δίκια τους!