Η ΓΣΕΕ θεωρεί υποχρέωσή της να ενημερώσει το Ευρωκοινοβούλιο ότι από τα μέτρα «...αναπτύσσονται στον ελληνικό λαό έντονα αντι-ευρωπαϊκά σύνδρομα». Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πόνος τους. Ανησυχούν ότι τώρα γίνεται φανερός σε πλατιές μάζες των εργαζομένων ο πραγματικός χαρακτήρας της ΕΕ, ο βαθύς αντεργατικός χαρακτήρας του οικοδομήματος των μονοπωλίων και σπεύδουν να ενημερώσουν τα αφεντικά ότι υπάρχει κίνδυνος γιατί αναπτύσσονται «αντιευρωπαϊκά σύνδρομα».

Στη συνέχεια η ΓΣΕΕ σημειώνει ότι «οι δημοσιονομικοί στόχοι αποτυγχάνουν εξαιτίας της λανθασμένης συνταγής για την αναγκαία βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας». Ας αφήσουμε κατά μέρος τα περί «λανθασμένης συνταγής». Αλήθεια, για ποιον λανθασμένη; Για τους εργάτες ή τους βιομήχανους; Το σίγουρο είναι ότι αυτό που τους απασχολεί είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Ετσι και για την ανεργία, το πρόβλημα δεν είναι η επιβίωση των ανέργων, αλλά το γεγονός ότι «η ανεργία καλπάζει, οι κοινωνικές εντάσεις κλιμακώνονται επικίνδυνα, η σταθερότητα της χώρας απειλείται και το επιχειρηματικό περιβάλλον είναι πλήρως αρνητικό». Αραγε, τι διαφορετικό λένε τα στελέχη της κυβέρνησης προκειμένου να επιβάλουν τα μέτρα; Τι διαφορετικό άκουσαν οι Ελληνες εργαζόμενοι από το βήμα της Βουλής το περασμένο Σαββατοκύριακο παρά κινδυνολογία και εκκλήσεις για συναίνεση; «Καταλαγή», το ονόμασε ο πρωθυπουργός.

Δεν περιορίζεται όμως μέχρι εδώ. Την ίδια στιγμή η φραστική καταγγελία των μέτρων γίνεται «διότι θίγουν ευθέως τον πυρήνα βασικών κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων, τα οποία κατοχυρώνονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση από τις Συνθήκες της, το παράγωγο δίκαιο και τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Να, λοιπόν, και το λιβάνισμα της ΕΕ. Τα μέτρα - κατά τη ΓΣΕΕ - δεν εκφράζουν την ταξική ουσία της ΕΕ, αλλά αποτελούν παραβίαση των συνθηκών της. Πώς γίνεται όμως το ένα αντεργατικό μέτρο της ΕΕ να διαδέχεται το άλλο, η μία συνθήκη την άλλη, αλλά πάντα να έχουν το ίδιο ταξικό περιεχόμενο; Πώς συμβαίνει τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα να παίρνονται όχι μόνο για την Ελλάδα, όχι μόνο για Πορτογαλία, Ισπανία, αλλά και όλες τις χώρες, που δεν τους επιβάλλονται μνημόνια, χώρες με ισχυρές οικονομίες; Οχι, δεν πρόκειται ούτε για παρέκκλιση ούτε για παραβίαση των Συνθηκών, αλλά για πιστή εφαρμογή τους. Αυτή είναι η ουσία της ΕΕ, που τόσο περίτεχνα η ΓΣΕΕ προσπαθεί να αποκρύψει από τους εργαζόμενους της χώρας μας.

Η επίκληση της ΓΣΕΕ στα κείμενα και τις συνθήκες της ΕΕ έχει την ίδια αξία που έχει η επίκληση για την τήρηση των αστικών συνταγμάτων. Προκαλεί αυταπάτες για το χαρακτήρα της ΕΕ, συσκοτίζει την ταξική ουσία της συγκεκριμένης ιμπεριαλιστικής ένωσης, αυτής της λυκοσυμμαχίας των καπιταλιστικών κρατών, που στρέφεται ενάντια σε όλους τους λαούς, όλους τους εργαζόμενους.

Δεν είναι, λοιπόν, που «οι κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας έχουν καλύψει το κοινωνικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ενωσης...», όπως διατείνονται οι της ΓΣΕΕ. Είναι μέγιστο ψέμα πως «"τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα αποτελούν θεμελιώδεις αξίες και θεμέλιο λίθο της ΕΕ"», ότι «"πρώτος στόχος της ΕΕ είναι η προώθηση των αξιών της και της ευημερίας των λαών της"», τα οποία επικαλείται η ΓΣΕΕ για να δείξει ότι δήθεν δεν εφαρμόζεται το πνεύμα των συνθηκών.