Πανομοιότυπες και μονότονα επαναλαμβανόμενες οι απαντήσεις που έδιναν χτες οι διαγραφέντες από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. «Εμείς λέμε ότι η ΝΔ ήταν και είναι το σπίτι μας, είναι οι ιδέες μας δηλαδή, αυτές συνεχίζουμε να υπηρετούμε, και αυτές θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε και το επόμενο διάστημα, από όποια θέση βρεθούμε» (Γ. Βλάχος, ΝΔ). «Η παράταξη είναι το σπίτι μου και δεν μπορεί κανείς να με αποβάλει. Σέβομαι την απόφαση του προέδρου. Εγώ πάντα πιστεύω ότι γίνονται και δεύτερες και τρίτες σκέψεις» (Ε. Βόζενμπεργκ). «Εχει σημασία ποιος κουβαλά τη διανόηση και την ψυχή του ΠΑΣΟΚ και όχι οι τίτλοι... Νομίζω ότι το νέο πολιτικό φορέα θα τον ιδρύσει ο Γ. Παπανδρέου με τον Β. Βενιζέλο», (Χ. Καστανίδης). Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο. Μπορεί οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να είπαν «όχι» στο νέο μνημόνιο κάτω από τη λαϊκή πίεση και την αδυναμία του συστήματος να διαχειριστεί την κρίση, μπορεί να διαγράφηκαν από τα κόμματά τους, αλλά παραμένουν πιστοί και αφοσιωμένοι στην κυρίαρχη ιδεολογία των κομμάτων τους. Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς δεν κρύβουν την επιθυμία τους να επανέλθουν, ενώ άλλοι σκέφτονται τη δημιουργία νέου φορέα, που τον βλέπουν ως ανάχωμα για να συγκρατήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια ψηφοφόρων των κομμάτων τους, αλλά κυρίως για να συμβάλουν στη μεταμφίεση του αστικού πολιτικού συστήματος και συνάμα θα τους επιτρέψει να διαπραγματευτούν ένα μερίδιο στη νομή της εξουσίας. Το σίγουρο είναι πως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση μασκαρεμένα σχήματα εντός των τειχών του συστήματος να εγκλωβίσουν λαϊκά στρώματα, πουλώντας ψεύτικες ελπίδες και παραμύθια. Ο λαός έχει το δικό του δρόμο, να σταθεί με εμπιστοσύνη δίπλα στο ΚΚΕ σε σταθερή πορεία πλεύσης ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.
«Ξεσκαρτάρισμα» και ανατροπή
Η ανασύνθεση του αστικού πολιτικού συστήματος με τρόπο που να του δίνει «παράταση ζωής», δίχως ταυτόχρονα να χαλαρώσουν - το αντίθετο - οι ρυθμοί του βάρβαρου πολέμου κατά του λαού, είναι άμεση προτεραιότητα της πλουτοκρατίας, όπως σαφώς υποδηλώνει η αρθρογραφία των αστικών εφημερίδων, που αντιμετωπίζουν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή ως ευκαιρία για «ξεσκαρτάρισμα» των αστικών κομμάτων και ανασύνθεση σε νέες πιο αντιδραστικές βάσεις. «Χτες άρχισε το ξεσκαρτάρισμα, κάτω από αφόρητη πίεση βεβαίως και μέσα σε τραγικές συνθήκες. Τα αστικά κόμματα ευθύνης έχουν τώρα μια σοβαρή ευκαιρία να ανασυσταθούν, χωρίς τα βαρίδια είτε του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού είτε του άκρατου λαϊκισμού», γράφει χαρακτηριστικά ο Αλ. Παπαχελάς στην «Καθημερινή», που στο κύριο άρθρο της τάσσεται υπέρ μιας «κυβέρνησης συνεργασίας και εθνικής σωτηρίας, που θα ενώσει τις δυνάμεις όσων θέλουν να δώσουν μάχη για μια κυρίαρχη Ελλάδα στην ευρωζώνη». «Ξεσκαρτάρισμα» επιθυμεί και ο Γ. Πρετεντέρης στα «Νέα», επισημαίνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν ξέρω αν η χθεσινοβραδινή ψηφοφορία σώσει τη χώρα αλλά μπορεί να αποδειχθεί καλή ευκαιρία για ένα ουσιαστικό πολιτικό ξεσκαρτάρισμα. Σε πρώτη φάση. Διότι μετά θα αναλάβουν οι ψηφοφόροι»... Τη «γραμμή» τη δίνει η εφημερίδα στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της: «Να δοθεί τέλος στις παλινδρομήσεις που συνόδευαν το πρώτο μνημόνιο. Να γίνουν πράξη οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις, για να σταλεί το αναγκαίο μήνυμα στη διεθνή κοινότητα». Το συμπέρασμα είναι προφανές. Είναι αποφασισμένοι να περάσουν διά πυρός και σιδήρου τα βάρβαρα μέτρα, ανασυνθέτοντας ταυτόχρονα το αστικό πολιτικό σύστημα και ρίχνοντας στη μάχη νέες εφεδρείες, όσο δεν βρίσκουν απέναντί τους ένα ρωμαλέο ταξικό - λαϊκό κίνημα που έχει αποφασίσει να τους ανατρέψει.
Ιδια δουλειά από άλλο πόστο
Την τέχνη της προβοκάτσιας την έχει σπουδάσει καλά ο Στ. Μάνος της «Δράσης», που δε χάνει ευκαιρία να καταθέτει τα διαπιστευτήριά του στο αστικό σύστημα, διεκδικώντας απελπισμένα να αναβαθμίσει το ρόλο του σ' αυτό. Με χτεσινή του ανακοίνωση, αφού παινεύει τους Παπανδρέου - Σαμαρά για την υπερψήφιση του μνημονίου που εξοντώνει το λαό, αφού τους συστήνει να δείξουν ακόμα μεγαλύτερη πυγμή στην εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων, γράφει για τις προβοκάτσιες το απόγευμα της Κυριακής στην Αθήνα: «Κανένα πρόγραμμα δεν θα πετύχει και καμία θυσία του ελληνικού λαού δεν θα δικαιωθεί, αν δεν εξασφαλιστεί η επιβολή του νόμου και της τάξης και δεν προστατευθούν οι ζωές και οι περιουσίες των πολιτών. Η ανομία που έχουν επιβάλει οι δήθεν επαναστατικές πολιτικές δυνάμεις και όσοι έχουν συμφέρον να χρεοκοπήσει η χώρα, θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο όχι μόνο την οικονομία, αλλά την ίδια τη δημοκρατία μας». «Νόμο και τάξη» θέλει ο Στ. Μάνος, όχι βέβαια για να παταχθούν οι προβοκάτορες, αλλά για να τσακιστεί το κίνημα και να εφαρμοστεί το μνημόνιο. Ξέρει καλά ότι η μαζική πάλη του λαού είναι ο καλύτερος εγγυητής της δημοκρατίας, για την οποία ο Μάνος κόπτεται, ταυτίζοντάς την με την αστική εξουσία και τους θεσμούς της. Μιλάει για «δήθεν επαναστατικές πολιτικές δυνάμεις», υπονοώντας αθλιότητες για το ΚΚΕ και προσπαθώντας να το συνδέσει με τα προχθεσινά γεγονότα. Ξέρει ότι η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής δεν εμποδίζεται, αλλά αντίθετα διευκολύνεται από τη δράση των προβοκατόρων, που λειτουργούν στη βάση οργανωμένου σχεδίου, σε συνεργασία με το κράτος και τους μηχανισμούς του, φανερούς και κρυφούς. Επί της ουσίας, ο Στ. Μάνος λέει στην κυβέρνηση να ρίξει ό,τι μέσο διαθέτει στον πόλεμο ενάντια στο λαό. Προσφέρει υπηρεσίες χρήσιμες για το αστικό σύστημα και κάνει από άλλο πόστο την ίδια δουλειά που έκαναν προχτές οι μηχανισμοί που κατέκαψαν την Αθήνα, θέλοντας να εμποδίσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού να διαδηλώσουν.
Απάντηση το κράτος των εργατών
Ανάμεσα σε εκείνα που πρέπει να γραφτούν στη συνείδηση του λαού από την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή για το νέο μνημόνιο, είναι η σαπίλα των θεσμών του αστικού συστήματος, στο όνομα των οποίων πίνουν νερό τα κόμματά του. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα: Το ΚΚΕ ζήτησε η ψηφοφορία για το νέο μνημόνιο να γίνει με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 της Βουλής. Αυτό προβλέπει το αστικό Σύνταγμα για νομοσχέδια που συνεπάγονται παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, όπως οι αστοί την αντιλαμβάνονται, αφού αυτή είναι δεδομένη στις σχέσεις μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, στο πλαίσιο της ανισομετρίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέρριψαν το αίτημα. Ερμήνευσαν το Σύνταγμα κατά τα συγκυριακά συμφέροντα της πλουτοκρατίας, που φοβάται το λαό οργανωμένο στους δρόμους, και ήθελε εδώ και τώρα να ξεμπερδεύει με το μνημόνιο, για να αποφύγει τις κακοτοπιές που συνεπάγεται η όξυνση της ταξικής πάλης. Ετσι και έγινε. Ωστόσο, μερικούς μήνες πίσω, πριν ακόμα γίνει η συγκυβέρνηση και όταν η ΝΔ δημαγωγούσε ακόμα με αντιμνημονιακές κορόνες, για να «μαζέψει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια από το ΠΑΣΟΚ, ο σημερινός υπουργός Οικονομικών έλεγε ότι θα ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία για το νέο μνημόνιο, σε μια προσπάθεια να σύρει τη ΝΔ στην υπερψήφισή του. Αρα, ερμηνεία και χρήση του Συντάγματος κατά το πώς υπηρετείται κάθε φορά το ιδιαίτερο συμφέρον της πλουτοκρατίας.
Ακόμα πιο πέρα: Η Βουλή συζήτησε και ψήφισε προχτές με τη διαδικασία του κατεπείγοντος μια συμφωνία που δεσμεύει την επόμενη ή τις επόμενες (αστικές) κυβερνήσεις και υποθηκεύει το μέλλον του λαού για τα επόμενα 40 χρόνια! Η πλειοψηφία των βουλευτών, ανεξάρτητα από την τελική τους επιλογή, που για την πλειοψηφία ήταν δεδομένη, δεν είχε καν διαβάσει το νέο μνημόνιο. Η επίσημη αιτιολογία της κυβέρνησης για τις διαδικασίες εξπρές, ήταν ότι έπρεπε να τηρηθούν οι συμφωνημένες προθεσμίες με την τρόικα. Δηλαδή, με σημείο αναφοράς το Γιουρογκρούπ της Τετάρτης, το μνημόνιο έπρεπε να «ξεπεταχτεί» από το αστικό Κοινοβούλιο μέσα σε εννιά ώρες! Αυτός είναι ο «ναός της δημοκρατίας» τους, τον οποίο υπερασπίζονται σαν κόρη οφθαλμού.
Οι θεσμοί του αστικού κράτους, αναδίνουν τη μυρωδιά του καπιταλισμού που έχει σαπίσει. Γι' αυτό το σύστημα δεν υπάρχει γιατρειά, όσες μεταμορφώσεις κι αν κάνουν τα αστικά κόμματα για να ξεγελάσουν το λαό, όσοι θεσμοί κι αν φτιαχτούν, δήθεν για να το «εξυγιάνουν». Τώρα, μπροστά στα αδιέξοδα της κρίσης και της αστικής διαχείρισης, φουντώνει ξανά η συζήτηση για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, μέρος της οποίας επιχειρείται με την αλλαγή του Συντάγματος και της λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Ο λαός πρέπει να κλείσει τα αυτιά του σ' αυτούς που πάνε να τον ξεγελάσουν. Για να βγει νικητής στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει, πρέπει να αντιμετωπίζει το κράτος και τους θεσμούς του σαν εργαλεία επιβολής της δικτατορίας των μονοπωλίων, που με την πάλη του καλείται να ανατρέψει. Να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής με λαϊκή εξουσία, να εγκαθιδρύσει την πραγματική δημοκρατία, με το δικό του κράτος των εργατών.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
«Εθαψαν» τις διαδηλώσεις του λαού...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕ, είτε όχι, (που προφανώς δεν τους άρεσε) την Κυριακή το βράδυ η Αθήνα, «βούλιαξε» από τον κόσμο που αντιστεκόταν. Και ας έδειχναν τα αστικά ΜΜΕ μόνο τις φωτιές της οργανωμένης προβοκάτσιας προβάλλοντας ότι «κάηκε» η Αθήνα...
Ομως, θα συνεχίσουν να μας δείχνουν το κτίριο που κατέρρευσε, για να μη μάθει - αν είναι δυνατόν - κανείς ότι «κατέρρευσε» η πολιτική τους στα μάτια του ελληνικού λαού.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι έδωσαν ρεσιτάλ, πραγματοποίησαν ένα «επαγγελματικό θάψιμο». Θάψιμο στον ίδιο το λαό που δηλώνουν είτε πως «σέβονται» είτε πως έχουν ταχθεί στο να τον «ενημερώνουν».
Πρώτα και καλύτερα τα τηλεοπτικά κανάλια. Πουθενά τα συνηθισμένα τους ελικόπτερα, καμία διακοπή προγράμματος όταν στο κέντρο της Αθήνας συγκεντρώθηκαν δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Προφανώς ...δεν ήταν είδηση.
Ομως, ήταν είδηση και μάλιστα μέγιστης σημασίας η άδεια πλατεία Συντάγματος, αφού πρώτα τα ΜΑΤ είχαν φροντίσει να την κάνουν θάλαμο αερίων, αδειάζοντας τις αποθήκες τους από δακρυγόνα.
Επίσης, είδηση ήταν ο κάθε αγνώστου ταυτότητας κουκουλοφόρος ό,τι κι αν έκανε, όπως και αν το έκανε.
Αλλά τι να περιμένει κανείς, από τα τηλεοπτικά κανάλια που σχεδόν ...αγιοποίησαν τον Λουκά Παπαδήμο, όταν εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό, μιας και οι ιδιοκτήτες τους είχαν προφανέστατο λόγο γι' αυτό.
Μαζί με τα κανάλια, φυσικά και το κράτος, σε ...όποια εκδοχή το θέλετε: Με στολή, με κουκούλα, ή με στολή και κουκούλα. Πανέτοιμο να προβοκάρει και να τρομοκρατήσει.
Είναι φανερό ότι έχουμε και κυβέρνηση και κράτος τεχνοκρατών. Πραγματικά η ...τεχνική και η συνεργασία τους είναι άψογη. Εκμεταλλεύονται και το στημένο και το τυχαίο με μαεστρικό τρόπο.
Δυστυχώς όμως - γι' αυτούς - δεν φτάνει. Ολος ο κόσμος έχει καταλάβει πια τι γίνεται (αφήστε που ένα μεγάλο μέρος του ήταν χτες στις διαδηλώσεις) και δεν μπορούν να τον κοροϊδεύουν άλλο.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ερωτηματικά
Παπαγεωργίου Βασίλης
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής και δυο μέρες πριν το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Κυριακής, ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος είχε κατ' ιδίαν συνάντηση με τον υπουργό «Προστασίας του Πολίτη» Χρ. Παπουτσή, αμέσως μετά το τέλος της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου. Κυβερνητικό στέλεχος, την ίδια ώρα και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η συνάντηση, «διέρρευσε» σε δημοσιογράφους ότι ο Χρ. Παπουτσής θα παρουσίαζε στον πρωθυπουργό έκθεση της ΕΥΠ, για το ενδεχόμενο - όπως ανέφερε - «κοινωνικών εντάσεων» εξαιτίας της ψήφισης των μέτρων. Την επόμενη μέρα ο «Ρ» στη σελίδα 7 που φιλοξενούσε το κυβερνητικό ρεπορτάζ, κατάγραφε τη συνάντηση και τις πληροφορίες που «διέρρεαν» και κάτω από τον υπότιτλο «Τι ετοιμάζουν» σημείωνε: «Αν ισχύει η πληροφορία, γεννάει τεράστια ερωτηματικά για το τι ετοιμάζουν η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της ενόψει των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων τις επόμενες ώρες και μέρες».
Χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Καψής ρωτήθηκε κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών για το αντικείμενο της συνάντησης Παπαδήμου - Παπουτσή. Αρχικά απάντησε ότι το περιεχόμενο της συνάντησης «ήταν τελείως άσχετο». Οταν όμως ο δημοσιογράφος επέμενε και ανέφερε ότι: «Απ' ό,τι πληροφορηθήκαμε είχε να κάνει και με την επαπειλούμενη κοινωνική ένταση, όπως μας περιεγράφη εκείνο το βράδυ αρμοδίως. Θέλω να ρωτήσω, ξαναείδαμε, όμως, στο κέντρο της Αθήνας να γίνονται πολύ άσχημα έκτροπα, εκτεταμένα. Τι πήγε στραβά αυτή τη φορά;», η απάντηση του Π. Καψή γέννησε ακόμα πιο μεγάλα ερωτηματικά. Ο Π. Καψής υποστήριξε: «Δεν θα υπεισέλθω στα επιχειρησιακά. Τα επιχειρησιακά συζητήστε τα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης»...
Τα γεγονότα που ακολούθησαν από την Κυριακή το απόγευμα, με το κέντρο της Αθήνας να μετατρέπεται σε πεδίο μάχης από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς με στόχο το χτύπημα της τεράστιας λαϊκής κινητοποίησης, μας δίνουν πολλές απαντήσεις από την «επιχειρησιακή τακτική» που ακολούθησε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, παρότι ο Π. Καψής δεν θέλησε να «υπεισέλθει» σ' αυτό το κομμάτι. Εμείς πάντως ξαναρωτάμε. Μήπως τελικά οι λογής λογής μηχανισμοί δεν αρκέστηκαν να ετοιμάζουν την πιθανή αντιμετώπιση κάποιων επεισοδίων αλλά να προετοιμάσουν όσα ακολούθησαν;
Ανάπτυξη για ποιον;
Για «νέο σχέδιο Μάρσαλ» έκανε λόγο το Σάββατο ο Γ. Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, τα ίδια πάνω κάτω αναπαρήγαγε και ο Παπαδημούλης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατά την έναρξη προχτές της συζήτησης του μνημονίου στην Ολομέλεια της Βουλής. Τα ίδια λέει και η ΝΔ, διαμαρτυρόμενη μάλιστα ότι στο μνημόνιο δεν συμπεριλήφθηκε μέριμνα και μέτρα για την ανάπτυξη. Καλλιεργούν στο λαό προσδοκίες ότι μέσα από την κρίση μπορεί να ξεπηδήσει η λαϊκή ευημερία, χωρίς να θιχτεί το κεφάλαιο και η εξουσία του, αρκεί να υπάρξει σχέδιο και χρήμα για ανάπτυξη. Ο Κουτρουμάνης μάλιστα είπε στην ομιλία του στη Βουλή ότι αυτή η ανάπτυξη πρέπει να αφορά τους τομείς όπου η Ελλάδα έχει «συγκριτικά πλεονεκτήματα». Δηλαδή, όπου υπάρχουν περιθώρια κερδοφορίας για το κεφάλαιο και όπου επιτρέπει ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός στο πλαίσιο της ΕΕ. Ποια ανάπτυξη υπερασπίζονται όλοι; Την καπιταλιστική ανάπτυξη και όχι την ανάπτυξη για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Τι λένε στο λαό; Οτι υπάρχει διέξοδος στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, με τα μονοπώλια στην εξουσία και κυρίαρχα στην παραγωγή. Πλασάρουν για «γιατρικό» στην κρίση το δηλητήριο που την παράγει και την ίδια πολιτική που στην περίοδο της ανάπτυξης κλέβει εξίσου μισθούς και δικαιώματα από το λαό. Σε ένα πράγμα συμφωνούν αστοί και οπορτουνιστές: Οτι από αυτή την κρίση, η διέξοδος δεν πρέπει να είναι μια άλλη εξουσία και μια άλλη οικονομία, λαϊκή. Μόνο που έτσι θα συνεχίζει το κεφάλαιο να επενδύει σε τομείς οικονομίας που φέρνουν μεγάλη και γρήγορη κερδοφορία, με πάμφθηνη εργατική δύναμη, ενώ οι λαϊκές ανάγκες δε θα μπορούν να ικανοποιηθούν. Παράδειγμα η αγροτική παραγωγή, που μπορεί κάλλιστα να καλύψει το διατροφικό ζήτημα της χώρας, αλλά εισάγουμε αγροτικά προϊόντα. Εκεί είναι η στρατηγική διαφορά όλων με το ΚΚΕ, που λέει θαρρετά στο λαό ότι διέξοδος προς όφελός τους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, χωρίς κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, χωρίς αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Τα «παπαγαλάκια»
Την ώρα που τα ΜΑΤ χτυπούσαν αλύπητα, γύρω από τους δρόμους της πλατείας Συντάγματος το λαό, που παρ' όλα αυτά πύκνωνε κατά κύματα γεμάτος αγωνιστική αποφασιστικότητα και πείσμα τη συγκέντρωση, το «Μέγκα» συνέχιζε το... βιολί της τρομοκράτησης του λαού, και δεν ήταν το μοναδικό, για να σκύψει το κεφάλι και να δεχτεί την κόλαση που του ετοιμάζουν.
Συντάκτης του καναλιού, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει πως την ίδια στιγμή βουλευτές της συγκυβέρνησης στο εντευκτήριο της Βουλής προσπαθούσαν να πείσουν συναδέλφους τους που ήταν έτοιμοι να καταψηφίσουν το καταστροφικό μνημόνιο δείχνοντάς τους τα στιγμιότυπα από τη διαδήλωση στις οθόνες της τηλεόρασης και λέγοντάς τους: «τέτοια επεισόδια θα έχουμε κάθε μέρα αν χρεοκοπήσει η χώρα»!
Δίχως κανέναν ενδοιασμό τα «παπαγαλάκια» της ενημέρωσης δίνουν πλέον και τα ρέστα τους. Ε, λοιπόν, δεν θα τους περάσει. Ο λαός να ξεσηκωθεί στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές με μπροστάρη την εργατική τάξη και να κάνει το βίο αβίωτο σε κεφάλαιο, κυβέρνηση, και θα το κάνει είτε το θέλουν είτε όχι τα αφεντικά. Οι επιθυμίες τους θα γίνουν και οι εφιάλτες τους.
Η μάχη τώρα εντείνεται
Οι προχτεσινές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα ήταν συγκλονιστικές. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες, όρθωσαν ανάστημα στην τρομοκρατία που σπέρνουν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Αυτές οι μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις - συνέχεια και κορύφωση σειράς διαδηλώσεων και απεργιών - φανερώνουν πως ο εργατόκοσμος, οι λαϊκές οικογένειες, οι νέοι, οι άνεργοι δεν θα δεχτούν καρτερικά τη σφαγή τους, το σάρωμα της ζωής τους. Σε αυτό έχει βάλει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους και οι Λαϊκές Επιτροπές στις εργατικές, λαϊκές γειτονιές. Από σήμερα κιόλας νέο σάλπισμα αγώνα, απειθαρχίας και ανυπακοής πρέπει να ακουστεί από κάθε εργοστάσιο, κάθε γραφείο, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε λαϊκή γειτονιά της πόλης και της υπαίθρου. Σήμερα αρχίζει η μάχη για να εμποδιστεί στην πράξη η βαρβαρότητα. Το μνημόνιο, που καταδίκασαν οι εργαζόμενοι, ψηφίστηκε, με ρήγματα στα αστικά κόμματα, αλλά μπορούμε να το εμποδίσουμε στην εφαρμογή του. Θα είναι σκληρή αυτή η μάχη και δεν πρέπει να είναι κανείς μόνος του, ανοχύρωτος, να βουλιάζει ανήμπορος μέσα στην εξαθλίωση.
Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σε κάθε άνθρωπο που υποφέρει είναι ένας, δύσκολος μα ελπιδοφόρος: Η ένταξή του στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Το βάρος πέφτει στους χώρους δουλειάς, όπου είναι το κέντρο της τρομοκρατίας και της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου. Ολα τα μέτρα που παίρνονται είναι για να γίνει ο εργαζόμενος πάμφθηνος, να πληρώσει αυτός και η οικογένειά του «τα σπασμένα» των καπιταλιστικών ανταγωνισμών και τα χρέη που δημιουργεί η πλουτοκρατία και το κράτος της. Την ίδια ώρα αντιμετωπίζεται σαν κόστος συνολικά η ζωή και οι ανάγκες του εργαζόμενου, του άνεργου, των λαϊκών οικογενειών, του σπουδαστή, του μαθητή. Κράτος και εργοδότες μαζί με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τους προδότες των εργατών, είναι «μια γροθιά» απέναντι στο λαό. Αντίστοιχα και οι άνθρωποι του μόχθου, αυτοί που παράγουν τα πάντα και πεινάνε πρέπει να οργανωθούν.
Οι κουβέντες για την οργάνωση και πάλη ενάντια στα νέα άγρια μέτρα, για την αιτία της κρίσης, τη φύση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και το στόχο που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι πρέπει να «φουντώσουν» τώρα στους εργασιακούς χώρους. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στις γειτονιές. Κανένας ανοργάνωτος, κανένας έξω από το σωματείο. Η αλληλεγγύη στα πλαίσια του αγώνα πρέπει να θεριέψει. Σήμερα ο εργατοϋπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος και ο φτωχός αγρότης που συνθλίβονται, ο άνεργος, αν συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις, θα πολλαπλασιάσουν τη δύναμή τους. Ηδη τα τρομοκρατικά παραληρήματα των αστικών κομμάτων, οι διαφοροποιήσεις και οι διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό, η άγρια κρατική και παρακρατική καταστολή φανερώνουν ότι ανησυχούν για τη λαϊκή παρέμβαση και ελίσσονται για να την αποτρέψουν. Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να τους τρομοκρατήσουν. Αν συνειδητοποιήσουν το ρόλο τους στην παραγωγή και την κοινωνία και οργανωθούν ανάλογα προτάσσοντας το αίτημα ο πλούτος που παράγεται στη χώρα να αξιοποιείται για την ευημερία του λαού. Αυτό τρέμουν συγκυβέρνηση - τρόικα - μονοπώλια, αυτό είναι το όπλο που κάνει πανίσχυρο κάθε απλό λαϊκό άνθρωπο. Η μάχη, λοιπόν, τώρα ξεκινάει και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της Κυριακής δίνουν ώθηση, αισιοδοξία, ελπίδα για πιο μαχητική δράση από δω και στο εξής.
Feeds
