Για «νέο σχέδιο Μάρσαλ» έκανε λόγο το Σάββατο ο Γ. Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, τα ίδια πάνω κάτω αναπαρήγαγε και ο Παπαδημούλης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατά την έναρξη προχτές της συζήτησης του μνημονίου στην Ολομέλεια της Βουλής. Τα ίδια λέει και η ΝΔ, διαμαρτυρόμενη μάλιστα ότι στο μνημόνιο δεν συμπεριλήφθηκε μέριμνα και μέτρα για την ανάπτυξη. Καλλιεργούν στο λαό προσδοκίες ότι μέσα από την κρίση μπορεί να ξεπηδήσει η λαϊκή ευημερία, χωρίς να θιχτεί το κεφάλαιο και η εξουσία του, αρκεί να υπάρξει σχέδιο και χρήμα για ανάπτυξη. Ο Κουτρουμάνης μάλιστα είπε στην ομιλία του στη Βουλή ότι αυτή η ανάπτυξη πρέπει να αφορά τους τομείς όπου η Ελλάδα έχει «συγκριτικά πλεονεκτήματα». Δηλαδή, όπου υπάρχουν περιθώρια κερδοφορίας για το κεφάλαιο και όπου επιτρέπει ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός στο πλαίσιο της ΕΕ. Ποια ανάπτυξη υπερασπίζονται όλοι; Την καπιταλιστική ανάπτυξη και όχι την ανάπτυξη για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Τι λένε στο λαό; Οτι υπάρχει διέξοδος στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, με τα μονοπώλια στην εξουσία και κυρίαρχα στην παραγωγή. Πλασάρουν για «γιατρικό» στην κρίση το δηλητήριο που την παράγει και την ίδια πολιτική που στην περίοδο της ανάπτυξης κλέβει εξίσου μισθούς και δικαιώματα από το λαό. Σε ένα πράγμα συμφωνούν αστοί και οπορτουνιστές: Οτι από αυτή την κρίση, η διέξοδος δεν πρέπει να είναι μια άλλη εξουσία και μια άλλη οικονομία, λαϊκή. Μόνο που έτσι θα συνεχίζει το κεφάλαιο να επενδύει σε τομείς οικονομίας που φέρνουν μεγάλη και γρήγορη κερδοφορία, με πάμφθηνη εργατική δύναμη, ενώ οι λαϊκές ανάγκες δε θα μπορούν να ικανοποιηθούν. Παράδειγμα η αγροτική παραγωγή, που μπορεί κάλλιστα να καλύψει το διατροφικό ζήτημα της χώρας, αλλά εισάγουμε αγροτικά προϊόντα. Εκεί είναι η στρατηγική διαφορά όλων με το ΚΚΕ, που λέει θαρρετά στο λαό ότι διέξοδος προς όφελός τους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, χωρίς κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, χωρίς αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.