Στην εισηγητική της τοποθέτηση, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

Η εργατική τάξη, ο λαός έχει τη δύναμη να σαρώσει την αντιλαϊκή πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν. Να σταθεί με εμπιστοσύνη δίπλα στο ΚΚΕ, να διαχωριστεί πλήρως από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και όσους επιχειρούν τη μεταμφίεση του συστήματος. Να συναντηθούμε στους ταξικούς αγώνες, στην πολιτική πάλη.

Η εικόνα είναι διαφορετική από πριν, ένα πράγμα όμως παραμένει: Απέναντι στο λαό στέκεται μια κυβέρνηση αποφασισμένη με κάθε μέσο και στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, αλλά και παραβιάζοντας με κρατική καταστολή και τη φραστική διατύπωση των λαϊκών δικαιωμάτων, να τσακίσει το λαό και να διασφαλίσει την εφαρμογή της πτώχευσης του λαού, ικανοποιώντας με "φωτιά και σίδηρο" τους πιστωτές και τους κεφαλαιοκράτες της χώρας. Η συμφωνία που υπέγραψαν δεσμεύει - με βάση την ΕΕ - και κάθε επόμενη κυβέρνηση, ανεξάρτητα της σύνθεσης που θα έχει μετεκλογικά. Που σημαίνει ότι θα πάμε στις εκλογές με προσπάθεια και επιδίωξη ο λαός να αποφασίσει εντός και όχι εκτός των τειχών. Απέναντι στο λαό υπάρχει η ΕΕ αποφασισμένη να τσακίσει όλους τους λαούς της Ευρώπης μπροστά στα αδιέξοδα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που έχει να διαχειριστεί.

Αυτές οι δυνάμεις του κεφαλαίου που ψήφισαν το Μνημόνιο ξέρουν ότι και η πιο βάναυση αντεργατική αντιλαϊκή εφαρμογή του δεν πρόκειται να ανατρέψει την κλονισμένη συνοχή της ΕΕ, την απόφαση του πιο σκληρού πυρήνα να περιοριστεί στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες. Αλλωστε κράτη - μέλη της ετοιμάζουν σενάρια νέων συμμαχιών με καπιταλιστικά κράτη και εκτός ΕΕ.

Τέλειωσαν οι αυταπάτες που καλλιέργησαν συστηματικά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ περί της ενωμένης Ευρώπης της ισοτιμίας, της σύγκλισης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, της λαϊκής ευημερίας, περί της αλλαγής της ΕΕ από τα μέσα. Οσο η κρίση βαθαίνει και οι ανταγωνισμοί οξύνονται, ο κίνδυνος είναι υπαρκτός να ανάψουν νέες πολεμικές εστίες, μια πιο γενικευμένη σύγκρουση. Θα κληθούν οι λαοί για μια ακόμη φορά να χύσουν το αίμα τους στο πλευρό του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή στην κούρσα αναδιανομής των αγορών.

Το μεγάλο ΟΧΙ του λαού, που εκφράζεται στις πολύμορφες αγωνιστικές και στις απεργιακές κινητοποιήσεις, πρέπει να γίνει ΟΧΙ συνολικά κατά του συστήματος, της κυβέρνησης και των κομμάτων που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, να γίνει ΟΧΙ στη δικτατορία των μονοπωλίων.

Το πολυάριθμο "όχι" που βγήκε χτες από τη Βουλή δεν είναι ενιαίο, δεν έχει ενιαία αφετηρία αντίθεσης και προπάντων δεν έχει ενιαία κατεύθυνση διεξόδου. Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί και να παγιδευτεί σε δήθεν εύκολες και επιφανειακές λύσεις. Ο συσχετισμός στο κοινοβούλιο παραμένει εξαιρετικά αρνητικός, πρέπει να αλλάξει με τους αγώνες και την ψήφο.

Κάτω από την επίδραση δύο παραγόντων - της λαϊκής κατακραυγής και της αδυναμίας του συστήματος να διαχειριστεί την κρίση - που προκαλούν ρήγματα στα αστικά πολιτικά κόμματα, αναζητούν τρόπους να μεταμφιεστεί το αστικό πολιτικό σύστημα, να βάλει νέα ρούχα ώστε να ελέγξει το λαϊκό παράγοντα, να τον χειραγωγήσουν, πριν είναι αργά για το σύστημα. Ανάλογες σκέψεις και διαπιστώσεις εμφανίζονται και σε πολλούς άλλους βουλευτές που ψήφισαν "ναι", συμμορφώθηκαν με την κομματική πειθαρχία.

Τόσο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ που αποσκίρτησαν στην ψηφοφορία, δήλωσαν καθαρά και παστρικά ότι ψήφισαν με βάση τις αρχές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι παραμένουν ιδεολογικοπολιτικά στα κόμματά τους, άρα στην υπηρεσία του συστήματος. Καμία αυτοκριτική από την πλευρά τους, καμία διάθεση στήριξης του κινήματος ρήξης.

Η κριτική τοποθέτηση και η αποχή του ΛΑ.Ο.Σ. από την ψηφοφορία και αφού συνέβαλε στη συγκρότηση της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, αφού συνέβαλε στη διαμόρφωση βασικών θέσεων του Μνημονίου, είναι επίσης αναγκαστική επιλογή τακτικής, καθώς δεν οφείλεται στο φιλεργατισμό του, αλλά στο ρόλο που θέλει να παίξει για τη στήριξη της κυρίαρχης πολιτικής με την έξαλλη αντικομμουνιστική επίθεση, την κρατική βία και καταστολή. Το ομολόγησε καθαρά ο πρόεδρός του.

Είναι ακέραια η ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, που ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους επιμέρους διαφορές, έχουν κάνει σημαία τους το Μνημόνιο, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα την ΕΕ, διαγράφοντας όλη την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και της ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Καλλιεργούν στο λαό πλήθος αυταπατών και φρούδων ελπίδων για αλλαγή βάρδιας στο πολιτικό σύστημα με μια κυβέρνηση που είναι πιο ικανή τάχα να διαπραγματεύεται όμορφα και καλά με την ΕΕ, να κερδίσει χρόνο στην εξυπηρέτηση του χρέους, σε αρμονική συνύπαρξη με τα μονοπώλια και τις διεθνείς ενώσεις τους.

Αποδεικνύεται ότι το λεγόμενο "αντιμνηνονιακό μέτωπο", με ό,τι επίθετα μπορεί να προηγηθούν, αριστερό, ανανεωτικό, πατριωτικό, εθνικοανεξαρτησιακό, είναι μια σαπουνόφουσκα, αφού μπορεί να στεγάσει ετερόκλητες δυνάμεις, που ως κοινό παρανομαστή έχουν τη διάσωση και τον απατηλό εξανθρωπισμό του καπιταλιστικού συστήματος.

Τώρα ο λαός, ύστερα από την πρώτη ήττα του πολιτικού συστήματος και την πρώτη νίκη του, ιδιαίτερα η εργατική τάξη, πρέπει να κάνει ένα διακριτό βήμα προς τα εμπρός, ένα άλμα για να πούμε καλύτερα, παίρνοντας υπόψη τα παρακάτω:

Το εργατικό λαϊκό κίνημα ένα συμφέρον έχει: Να πάρει στα χέρια του τον πλούτο της χώρας που τον κατέχουν και τον καρπώνονται τα μονοπώλια. Το ΟΧΙ στην εξουσία των μονοπωλίων, ΝΑΙ στην εργατική λαϊκή εξουσία, να γίνει ΝΑΙ στην κοινωνικοποίηση, την αποδέσμευση και τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Είναι η πραγματική επιλογή που δυναμώνει και κάνει αποτελεσματικό, νικηφόρο το κίνημα, ακυρώνει κάθε προσπάθεια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος, κάθε μορφή προβοκάτσιας, δηλητηριώδους αντικομμουνισμού που έχει στόχο όχι μόνο το ΚΚΕ, αλλά ολόκληρο τον αγωνιζόμενο λαό.

Αφετηρία συμμετοχής στην οργάνωση της πάλης είναι οι τόποι δουλειάς, τα εργοστάσια και τα γραφεία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, είναι οι εργατικές, οι λαϊκές γειτονιές, η φτωχή ύπαιθρος. Εργατικές συνελεύσεις και σωματεία, εργατικές, λαϊκές επιτροπές είναι η βάση του κινήματος πανελλαδικά οργανωμένο με ενιαία κατεύθυνση κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, προς όφελος της εργατικής λαϊκής εξουσίας.

Το ΚΚΕ είναι ακόμα πιο έτοιμο και ώριμο σήμερα να δώσει δύναμη και αποτελεσματικότητα στον αγώνα. Τα μέλη του, τα μέλη της ΚΝΕ, οι φίλοι και ο οπαδοί, οι συνεργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να αναλάβουν ακόμα περισσότερες ευθύνες.

Η θέση του εργάτη, του υπάλληλου, του άνεργου, του συνταξιούχου, του αυτοαπασχολούμενου, του φτωχού αγρότη είναι πλάι στο ΚΚΕ. Πουθενά αλλού!».