Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να αποκτήσει η δουλειά των συνδικάτων ώστε να οργανωθεί άμεσα η πάλη ενάντια στο νέο κύκλο έντασης της εργοδοτικής επιθετικότητας κατέγραψε η εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, που έγινε την περασμένη Κυριακή.

Παρουσιάζοντας τον απολογισμό για το 2011 και τον προγραμματισμό για το 2012, ο Τ. Τσιαπλές, πρόεδρος του ΕΚΛ, αναφέρθηκε στη σφοδρή, ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι για να τονίσει: «Πρέπει να τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι η ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας είναι στο χέρι μας. Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, αλλά μόνο με το σκληρό ταξικό αγώνα και σε αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, την κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, την ΕΕ και την τρόικα, τις ξεπουλημένες πλειοψηφίες των διοικήσεων στη ΓΣΕΕ και πολλών Ομοσπονδιών και σωματείων, μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να τους ανατρέψουμε, όχι μόνο τις κυβερνήσεις τους, αλλά και την ίδια την αστική τάξη, προκειμένου να ανοίξουμε το δρόμο για τη δική μας εξουσία».

Ταυτόχρονα, ο Τ. Τσιαπλές αναφέρθηκε και σε μια σειρά βασικά προβλήματα που πρέπει να λυθούν, όπως η καθυστέρηση στην οργάνωση των εργαζομένων σε μια σειρά σωματεία και στη δημιουργία σωματειακών επιτροπών σε τόπους δουλειάς, η αδύνατη λειτουργία και δράση των περισσότερων σωματείων (τα ΔΣ συνεδριάζουν αραιά, με φτωχό περιεχόμενο, ορισμένα και καθόλου, οι Γενικές Συνελεύσεις γίνονται αραιά και συνήθως με λίγα μέλη, πολλά σωματεία αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και δεν μαζεύουν τις συνδρομές από πολλά μέλη, δεν παρεμβαίνουν για προβλήματα του χώρου τους, παραπέμποντας στο ΕΚΝΛ, πολλά σωματεία δεν έχουν παρουσία των ΔΣ στα γραφεία τους και σε χώρους δουλειάς, ώστε να ενημερώνουν και να κινητοποιούν τα μέλη τους), η πολύ αδύνατη ανάπτυξη κινητοποιήσεων σε χώρους δουλειάς που αντιμετωπίζουν προβλήματα (απλήρωτοι, ανατροπές εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών κ.ά.), η αδύνατη δουλειά για την οργάνωση της πάλης κατά σωματείο και συνολικά με τους ανέργους, για τα προβλήματα νεολαίας, γυναικών, μεταναστών, Υγεία, Παιδεία κλπ.

«Το σύνθημα που λέμε να γίνει όλη η Ελλάδα "Χαλυβουργία" - είπε στη συνέχεια - περιέχει και τα καθήκοντά μας. Να οργανωθούν και να αναπτυχθούν μέτωπα πάλης παντού. Να αυξηθεί η παρεμπόδιση των μέτρων. Με όλες τις μορφές πάλης, να συγκεντρώνονται δυνάμεις, να δημιουργούνται ρήγματα στο μέτωπο που οργανώνει η εργοδοσία.

Δε φτάνουν εδώ οι γνωστές μέθοδοι δουλειάς (περιοδεία, μοίρασμα ανακοίνωσης και τέλος). Να ταρακουνήσουμε συνειδήσεις με μαχητική διαφώτιση - σύσκεψη, συνελεύσεις, οργάνωση κόσμου, επιτροπές αγώνα. Παντού αποφάσεις, απόρριψη των μέτρων και αποφάσεις αγώνα, αντίστασης, σύγκρουσης. Κάθε σωματείο να φτιάξει το πρόγραμμά του.

Επίσης, να ανοίξουμε μέτωπο στην απεργοσπασία και στην υπονόμευση των αγώνων. Δε μιλάμε για τους εργαζόμενους που φοβούνται, αλλά τους συνδικαλιστές από τη ΓΣΕΕ, μέχρι τα σωματεία που μπορεί να αποφασίζουν απεργίες και να τις υπονομεύουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, όπως και τις τελευταίες απεργίες που πολλοί κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα, αλλά δούλευαν και οι ίδιοι».

Καταλήγοντας ο Τ. Τσιαπλές αναφέρθηκε στην ανάγκη ταξικής ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος - προτεραιότητα αποκτά το καθήκον της μαζικοποίησης των σωματείων και η ισχυροποίηση των κλαδικών συνδικάτων και η προσπάθεια δημιουργίας νέων μέσω συνενώσεων, υπογράμμισε - στον ιδιαίτερο προσανατολισμό που πρέπει να έχει η δουλειά στη νεολαία, στις γυναίκες και στους μετανάστες και τόνισε ότι «η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, η αποτελεσματικότητά του συνδέονται με το αδυνάτισμα των συμμαχιών του μεγάλου κεφαλαίου και την ισχυροποίηση των συμμαχιών της εργατικής τάξης με τους μικρομεσαίους ΕΒΕ και αγρότες».

Η συνέλευση ενέκρινε ομόφωνα ψήφισμα στήριξης των εργαζομένων στον «Ολυμπο» και άλλο ψήφισμα για τους χαλυβουργούς, αλλά και ψήφισμα καταδίκης του νομοσχεδίου για τα ναρκωτικά.