Είπε ο Γ. Παπανδρέου προχτές στη Βουλή: «Εχουμε διαχρονικά ευθύνη. Φταίμε, είτε γιατί κάναμε, είτε γιατί ανεχτήκαμε, είτε γιατί κλείσαμε τα μάτια. Ναι, φταίμε. Για κάθε ρουσφέτι που διορίσαμε, για κάθε παραθυράκι που οικοδομήσαμε, για κάθε προνόμιο που νομοθετήσαμε, για κάθε συντεχνία που υπερασπιστήκαμε, για κάθε παράλογο αίτημα που πετύχαμε να ικανοποιηθεί, για κάθε υπόσχεση χωρίς αντίκρισμα που δώσαμε, για κάθε συνδικαλιστή που γαλουχήσαμε και παρεξήγησε το ρόλο του. Φταίμε για κάθε επιχειρηματία που αθέμιτα ευνοήσαμε, για κάθε "λαμόγιο", όπως λέει ο ελληνικός λαός, που δεν φυλακίσαμε, για κάθε ανομία που ανεχτήκαμε ή ακόμα χειρότερα παροτρύναμε εδώ και δεκαετίες, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, οι νεότεροι κυρίως συνάδελφοι ενδεχομένως καθόλου. Αλλά όλοι σήμερα έχουμε ευθύνη. Πρέπει σήμερα όλοι μας, από δεξιά μέχρι αριστερά, ως πολιτικός κόσμος, να μην ψελλίσουμε μια δημοκοπική συγνώμη, αλλά η ψήφος μας σήμερα να είναι η απόφαση. Η ατσάλινη βούλησή μας, να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την τελευταία δημοκρατική ευκαιρία, για μια ομαλή, όσο και δύσκολη μετάβαση σε μια άλλη Ελλάδα».

Με το ίδιο θράσος που τσακίζει το λαό για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, προσπαθεί να τον κοροϊδέψει, επιβεβαιώνοντας ότι η σοσιαλδημοκρατία είναι αδίστακτη στον τρόπο με τον οποίο επιτίθεται στις λαϊκές συνειδήσεις, για να τις αποπροσανατολίσει, να τις ενσωματώσει, να τις καθυποτάξει. Τι λέει ο Γ. Παπανδρέου; Οτι για το σημερινό αστικό κράτος, τους θεσμούς και τη σαπίλα του, φταίνε όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Αυτές που κυβέρνησαν, και αυτές που δεν κυβέρνησαν. Αυτές που από πρωταγωνιστικές θέσεις διηύθυναν πολιτικά το κράτος των αστών, και αυτές που σταθερά το αντιπάλευαν, μαζί και την εξουσία που υπηρετεί. Είναι ψεύτης. Τα φαινόμενα που περιγράφει σαν «στρεβλώσεις» δήθεν του αστικού κράτους, στις οποίες μάλιστα προσπαθεί αντιεπιστημονικά να αποδώσει και την κρίση, είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό και τους θεσμούς του, τους οποίους, τα κόμματα της αστικής διαχείρισης προσαρμόζουν κάθε φορά στις ιδιαίτερες ανάγκες τις πλουτοκρατίας. Για παράδειγμα, οι συνδικαλιστές, που γαλούχησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, δεν «παρεξήγησαν το ρόλο τους», όπως λέει ο Παπανδρέου. Αντίθετα, έπαιξαν επάξια το ρόλο που τους ανέθεσαν, σαν εκπρόσωποι του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, πέμπτη φάλαγγα της εργοδοσίας και του κράτους στο εργατικό κίνημα, με αποστολή την ενσωμάτωση και τον εκφυλισμό του. Ο ρόλος τους στη σταθεροποίηση του αστικού συστήματος κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, με χτύπημα των εργαζομένων από τα μέσα, είναι αναντικατάστατος. Η διαφορά είναι ότι σήμερα, το αστικό σύστημα σπάει τις συμμαχίες που διατηρούσε στο παρελθόν με μεσοστρώματα, βρίσκοντας απέναντί του και τους συνδικαλιστές που το ίδιο «εκπαίδευσε», για να κάνουν τη δουλειά του μέχρι σήμερα.

Το ίδιο ισχύει και με κάθε «ρουσφέτι που διορίσαμε», για κάθε «συντεχνία που υπερασπιστήκαμε» ή για κάθε «επιχειρηματία που αθέμιτα ευνοήσαμε», όπως λέει ο Παπανδρέου. Τα ρουσφέτια ήταν επίσημη πολιτική των αστικών κυβερνήσεων για εξαγορά συνειδήσεων, με στόχο τη σταθεροποίηση του αστικού συστήματος και την καθυπόταξη του κινήματος, που τη δεκαετία του '80 διατηρούσε ακόμα την ορμή της μεταπολίτευσης. Στο πρόσωπο των επιχειρηματιών που «αθέμιτα» τάχα ευνοήθηκαν, ο λαός πρέπει να βλέπει συνολικά το κεφάλαιο, που με τους νόμους ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αύξησε την τελευταία δεκαπενταετία την περιουσία των επιχειρήσεών του κατά 800 δισ. ευρώ, ενώ άλλα 600 δισ. κλεμμένος ιδρώτας των εργαζόμενων βρίσκεται σε θυρίδες της Ελβετίας. Ολα αυτά είναι έργα του δικομματισμού και όσων ανέχτηκαν ή δεν αντιπάλεψαν στρατηγικά την ενιαία φιλομονοπωλιακή πολιτική του. Το ΚΚΕ καμιά ευθύνη δεν έχει για τη σαπίλα του κράτους τους. Το ΚΚΕ έχει ευθύνη για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων, κόντρα στη λυσσαλέα επίθεση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, των εργατοπατέρων και της ΕΕ. Εχει ευθύνη για την ανάδειξη στους εργαζόμενους του αντιλαϊκού κράτους των αστών και την οργάνωση της πάλης για την ανατροπή του. Βρίσκεται απέναντι στα αστικά κόμματα, πολεμάει την πολιτική τους, παλεύει να ανατρέψει την εξουσία που υπηρετούν. Η προσπάθεια του σοσιαλδημοκράτη Παπανδρέου να διαχύσει τις ευθύνες σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, για να κοροϊδέψει το λαό ότι «όλοι ίδιοι είμαστε» και όλοι έχουμε ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση, είναι χυδαία και πέφτει στο κενό.