«Μέτρα που είναι σκληρότερα από τα προηγούμενα και που είναι σαφώς ελαφρότερα από τα μελλούμενα. Οσο δανειζόμαστε, τόσο θα πνιγόμαστε. Ούτε ψευδαισθήσεις, ούτε ωραιοποιήσεις. Αν δεν προσπαθήσουμε δυναμικά να γίνουμε αυτάρκεις, τόσο θα οδηγούμεθα σε αναλόγου περιεχομένου επαχθείς αποφάσεις. Επαιτώντας και εκλιπαρώντας μην ονειρεύεται κανείς αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής. Μόνο η δουλειά, η ανάπτυξη και εν τέλει η αύξηση του ΑΕΠ επιτρέπουν μια κάποια αισιοδοξία».

Αυτό ήταν το σχόλιο του ΛΑ.Ο.Σ. για τη νέα επιδρομή της κυβέρνησης στο ισχνότατο έως ανύπαρκτο εισόδημα του λαού. Τι λέει δηλαδή; Οτι σκληρά τα μέτρα, ακόμα σκληρότερα αυτά που έρχονται, αλλά «αναγκαίο κακό». Στο οποίο πρέπει ο λαός να υποταχθεί μοιρολατρικά, να το αποδεχτεί και μάλιστα να δουλέψει και περισσότερο. Ελπίζοντας, όχι βεβαίως ότι θα του επιστραφούν κάποτε τα δικαιώματα που του αφαιρέθηκαν, αλλά ότι ο καπιταλισμός θα τη σκαπουλάρει και θα επιστρέψει στην ανάπτυξη! Μόνο που και στην ανάπτυξη, όταν και εάν έρθει, πάλι δεν θα περισσεύει ούτε ψίχουλο για το λαό. Και τα ψίχουλα ακόμα θα είναι πολύτιμα στο κεφάλαιο για να αποκαταστήσει τα κέρδη του και την όποια χασούρα κατέγραψε στη διάρκεια της κρίσης. Συνεπώς αυτό που συστήνει ο ΛΑ.Ο.Σ. στο λαό είναι να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι από δω και πέρα και για πάντα θα είναι ένας σύγχρονος «σκλάβος», δίχως δικαιώματα, δίχως να μπορεί να ικανοποιήσει στοιχειώδεις του ανάγκες. Τον συμβουλεύουμε να μην αισιοδοξεί, η επιθυμία του δε θα γίνει πραγματικότητα.