Σαν όχημα για προαποφασισμένες αντιδραστικές αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, θα χρησιμοποιηθούν τα δημοψηφίσματα, οι διαδικασίες των οποίων περιγράφονται σε νομοσχέδιο που συζητήθηκε χτες στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Το νομοσχέδιο προβλέπει δύο τύπους δημοψηφισμάτων για «κρίσιμα εθνικά θέματα» και για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει «σοβαρό κοινωνικό ζήτημα» με εξαίρεση τα δημοσιονομικά.

Τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων θα είναι δεσμευτικά για την κυβέρνηση εάν η συμμετοχή των ψηφοφόρων ξεπερνάει κάποιο ποσοστό (50% για ψηφισμένο νομοσχέδιο, 40% για «εθνικά θέματα», στα οποία, με προηγούμενες δηλώσεις του, ο αρμόδιος υπουργός συμπεριέλαβε ακόμα και το ασφαλιστικό.

Εξίσου επικίνδυνος είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να ρυθμίσει τους όρους για την προβολή των θέσεων των κομμάτων κατά την προεκλογική περίοδο του δημοψηφίσματος. Το νομοσχέδιο προβλέπει ένταξη των κομμάτων σε μια ανομοιογενή πολιτικά Επιτροπή του «Ναι» ή του «Οχι», απαρτιζόμενη από κάθε είδους φορείς και ομάδες, τα μέλη της οποίας θα είναι υπεύθυνα για τον επιμερισμό του διαθέσιμου χρόνου στα ΜΜΕ.

Διευκρινίζοντας ότι το ΚΚΕ δεν ψηφίζει το νομοσχέδιο επί της αρχής, ο εισηγητής του Κόμματος Α. Σκυλλάκος τόνισε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να ψηφιστεί άμεσα το νομοσχέδιο προκειμένου μέχρι τα Χριστούγεννα να έχουμε δημοψηφίσματα. Μια τέτοια διαδικασία, επεσήμανε, εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους, αφού όπως φημολογείται θα υπάρχουν ερωτήματα με αντιδραστικό χαρακτήρα. Πρώτα πρώτα, είπε, θα επιχειρηθούν παρεμβάσεις στη λειτουργία των κομμάτων και τόνισε ότι δεν μπορεί, για παράδειγμα, με δημοψηφίσματα να περιοριστεί η λειτουργία των συνδικάτων ή να αρχίσουμε να λέμε ότι είναι παράνομη πράξη ο αγώνας ενάντια στην εφαρμογή ενός αντιδραστικού νόμου.

Αλλος στόχος του νομοσχεδίου, συνέχισε, είναι να υπάρξει αποπροσανατολισμός από τη σημερινή κατάσταση και να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι θα βγούμε από την κρίση με τέτοιου είδους δημοψηφίσματα και αλλαγές. Η μεγάλη υποκρισία της κυβέρνησης, τόνισε, φαίνεται από το ότι ενώ υπήρχε νόμος και συνταγματική πρόβλεψη που κάλυπτε το θέμα των δημοψηφισμάτων, κρίσιμα ζητήματα που θα έπρεπε να μπουν σε δημοψήφισμα όπως είχε ζητήσει το ΚΚΕ δεν μπήκαν (π.χ. ένταξη στην ΕΕ, Συνθήκη Μάαστριχτ και άλλες συνθήκες, Μνημόνιο, Μεσοπρόθεσμο) ενώ ήταν θέματα που αφορούν τη ζωή και το μέλλον του λαού.

Υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης καταλόγισε φοβία στα κόμματα της αντιπολίτευσης «έναντι ενός θεσμού άμεσης δημοκρατίας» και είπε ότι αν διεξαχθεί δημοψήφισμα εντός του 2011 θα αφορά θέματα που σχετίζονται «με τη δύσκολη κοινωνική και οικονομική ζωή των Ελλήνων» και για τα οποία θα αποφασίσει η Βουλή. Ανέφερε ότι τα δημοψηφίσματα δεν υποκαθιστούν τη λαϊκή εντολή και είπε ότι θα επιδιώξει συνεννόηση με τα κόμματα για τα ερωτήματα που θα τεθούν στα δημοψηφίσματα. Αντίθετοι με το νομοσχέδιο δήλωσαν οι εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΣΥΡΙΖΑ.