Τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα. Δεν μας ξαφνιάζει πλέον ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής που έχει αναλάβει εργολαβικά να υπενθυμίζει στην Κομισιόν το κοινοτικό δίκαιο, ζητώντας της να το υπερασπιστεί. Αυτή τη φορά με Ερώτησή του υποδεικνύει σαν «παράνομη σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία τη φορολόγηση των ακινήτων μέσω λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος» και εκτιμά ότι «απαγορεύεται με βάση την κοινοτική νομοθεσία, η ΔΕΗ ή κάθε άλλος πάροχος ηλεκτρικού ρεύματος να διακόψει την παροχή σε περίπτωση που οι καταναλωτές δεν θα πληρώσουν τον φόρο ακινήτων που προωθεί η κυβέρνηση, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ». Αφού παραθέτει αποσπάσματα οδηγιών, διαπιστώνει ότι «οι ενώσεις καταναλωτών έχουν δικαίωμα να προσφύγουν κατά μιας τέτοιας παρέμβασης βάσει της Οδηγίας 93/13/ ΕΟΚ» και ζητά «από την Κομισιόν να απαντήσει για το αν είναι σύννομη η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης με βάση το κοινοτικό δίκαιο».

Δεν ξέρουμε βέβαια τι θα απαντήσει η Κομισιόν. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα είναι πως το κοινοτικό δίκαιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μονοπωλίων και των συμφερόντων τους που στην Ελλάδα υπηρετούνται απ' την πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση, τμήμα της οποίας είναι και η φορολεηλασία. Ξέρουμε επίσης ότι η ΕΕ συμφωνεί με τα χαράτσια στο λαό. Ξέρουμε ότι κι αν ακόμα έχει ξεφύγει κανένα σημείο με το οποίο παρέχεται στα χαρτιά προστασία στους λαούς, καμία δυσκολία δεν έχουν τα ευρωενωσιακά όργανα να το παρακάμψουν ή να το πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων. Ο λαός δεν μπορεί και δεν πρέπει να εναποθέσει τις ελπίδες του για ανακούφιση από κάποιο αντιλαϊκό μέτρο στην κοιναγορίτικη νομοθεσία, πολύ περισσότερο στα δικαστήρια, σε δαπανηρές, χρονοβόρες και αμφιβόλου αποτελέσματος διαδικασίες. Εχει πιο πρόσφορο κι αποτελεσματικό τρόπο να αντιμετωπίσει τα χαράτσια: Να μην τα πληρώσει. Να αγωνιστεί οργανωμένος, ενωμένος, για να ακυρώσει στην πράξη το μέτρο και μπορεί να το κάνει. Παραπλανητικές ενέργειες που αναζητούν διέξοδο στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και στην καπιταλιστική νομοθεσία της είναι αυτές που υπονομεύουν αυτό τον αγώνα, τη δυναμική του, τις δυνατότητες να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική.

Σε παρέμβασή του χτες στη Βουλή ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας «καταχέριασε» τον Ε. Βενιζέλο, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Είπατε ότι έχετε εντολή για τέσσερα χρόνια, το εννοείτε αυτό; Εχετε λαϊκή εντολή να παίρνετε τόσο κρίσιμες αποφάσεις χωρίς να ρωτήσετε τον ελληνικό λαό; Είχατε εντολή δηλαδή τον Οκτώβρη του 2009, όταν κερδίσατε τις εκλογές, λέγοντας λεφτά υπάρχουν, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα και αυξήσεις στις συντάξεις. Αυτή την εντολή πήρατε, να βάζετε χαράτσι στα ακίνητα, να κόβετε μισθούς και συντάξεις και να απολύετε εργαζόμενους από το στενό δημόσιο τομέα και να ετοιμάζεστε να ξεπουλήσετε και τη μισή Ελλάδα; Δεν πήρατε αυτή την εντολή κύριε Αντιπρόεδρε και κύριε Υπουργέ. Εχετε υφαρπάξει την εντολή του ελληνικού λαού, έχετε κλέψει την εντολή του ελληνικού λαού»...

Το ΠΑΣΟΚ βεβαίως κατάφερε πριν δύο χρόνια να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο. Ομως η τότε προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, κόντρα στη ΝΔ, αναμεταδίδονταν απ' την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη της ρητόρευαν ασυστόλως περί θετικών δεσμεύσεων και υπόσχονταν στο λαό - προεξοφλώντας τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, ζητούσε ψήφο για να είναι δύναμη ελέγχου για την τήρηση αυτών των θετικών δεσμεύσεων. Ακόμα κι αν δεν μπορούσαν να δουν αυτό που έρχεται, αυτό για το οποίο το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι «έρχεται θύελλα», το βέβαιο είναι πως οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αφελείς, σίγουρα είχαν ρίξει τουλάχιστον μια ματιά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, συνεπώς γνώριζαν ήδη πριν τις εκλογές ότι αυτό κάθε άλλο παρά θετικές δεσμεύσεις περιελάμβανε. Το έκαναν όμως «γαργάρα».

Σε κάθε περίπτωση ο λαός οφείλει να γνωρίζει ότι κόμματα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του ταξικού του αντιπάλου, σε μία εντολή υπακούουν. Αυτή της ταξικής τους συνείδησης να κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Χρέος δικό του δεν είναι να τους «εξουσιοδοτεί» διά της ψήφου για να εφαρμόζουν μια πολιτική δεδομένη στο πλαίσιο της εξουσίας των μονοπωλίων. Χρέος του να τους αφαιρέσει δύναμη και με την πάλη του και με την ψήφο του, να ενδυναμώσει με τη συμμετοχή του τον αγώνα στην κατεύθυνση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις δικές του ανάγκες. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ σ' αυτήν την κατεύθυνση, σήμερα πια μονόδρομο για τα συμφέροντά του.