Καμία αυταπάτη για «διάλογο» δεν επιτρέπουν οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Δεν έκρυψαν τίποτα. Το δικαίωμα στην πανεπιστημιακή μόρφωση και η πρόσβαση στην επιστήμη καταργείται για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αφού, πλέον, τα πανεπιστήμια μετατρέπονται σε μαγαζιά κατάρτισης με «μενού» μαθημάτων, που καμία σχέση δε θα έχουν με την επιστήμη και τις αρχές της, γιατί οι πολλοί δε χρειάζεται να τις γνωρίζουν. Για τους πολλούς ισχύει μόνο αυτό που είπε ο πρωθυπουργός: «Πρέπει να πέσουν τα πολύ στενά τείχη μεταξύ των διαφόρων τομέων της επιστήμης», δηλαδή να αποφασίσουν ότι θα αποκτούν πτυχία - πιστοποιητικά χωρίς περιεχόμενο, χωρίς ολοκληρωμένη γνώση.

Τα παραπάνω είναι σύντομες περιγραφές των αναδιαρθρώσεων που προωθούν, οι οποίες μαζί με την ολοκληρωτική παράδοση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις συνθέτουν το «όραμά» τους για τη διάλυση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και την αντικατάστασή της από «σούπερ - μάρκετ», με χρηστικές και «ανταγωνιστικές» γνώσεις. Ο φοιτητής πρέπει να είναι «ανταγωνιστικός» και αμόρφωτος. Πρέπει να μάθει να «επιλέγει» εμπορικά προγράμματα σπουδών, μήπως και βρει δουλειά στο μέλλον. Ο καθηγητής πρέπει να διδάσκει ό,τι βολεύει τις επιχειρήσεις, μήπως και εξασφαλίσει χρηματοδότηση ή χορηγία για την «έδρα» του. Τα πανεπιστήμια με μάνατζερ στη διοίκησή τους θα αναζητούν χρηματοδότες, οι οποίοι θα ορίζουν τη λειτουργία τους. Η Ανώτατη Εκπαίδευση, πια, θα μοιάζει με μια πολυεθνική, που όλοι πρέπει να σκέφτονται τη θέση της επιχείρησης στην αγορά. Η διεκδίκηση και η συνδικαλιστική δράση σε ένα τέτοιο περιβάλλον όχι μόνο θα απαγορεύονται, αλλά και θα διώκολνται, γιατί χαλάνε την εικόνα της επιχείρησης - πανεπιστήμιο.

Οι κατακτήσεις στη μόρφωση δεν ταιριάζουν με το μέλλον που ετοιμάζουν. Το σύστημά τους, στην περίοδο που βρισκόμαστε, δε χρειάζεται μορφωμένο λαό, αλλά πολλά φθηνά και ευέλικτα μυαλά και χέρια, που δε θα σκέφτονται, αλλά μόνο θα παράγουν ό,τι απαιτούν, σε κάθε χρονική στιγμή, οι επιχειρήσεις. Τις προηγούμενες δεκαετίες - με την πίεση των λαϊκών αγώνων και των κατακτήσεων των σοσιαλιστικών χωρών στην Παιδεία - υπήρχαν διαφορετικά περιθώρια. Σήμερα χρειάζονται μια μεγάλη στρατιά μισομορφωμένων «επιστημόνων», χωρίς να εγκαταλείπουν την υψηλή εξειδίκευση που θα παρέχεται σε ένα μόνο μέρος του επιστημονικού δυναμικού (με τα κέντρα αριστείας κ.ά.). Εργαλεία σε αυτή την «ανάπτυξη» θα είναι τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που με υποβαθμισμένα πτυχία και πιστοποιητικά θα καλούνται να αλλάξουν τέσσερις και πέντε δουλειές. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι το σύστημα δε θα συνεχίσει να πουλάει το «κόλπο» των πετυχημένων «εξαιρέσεων», δηλαδή των φοιτητών απ' τα λαϊκά στρώματα που θα συμμετέχουν στην επιστημονική ελίτ, με την απαραίτητη πλύση εγκεφάλου για το ποια συμφέροντα υπηρετούν. Το γνωστό «κόλπο» της «ευκαιρίας», που πολλοί το κυνηγούν και λίγοι το καταφέρνουν, ώστε όλοι να ελπίζουν και να μην αντιδρούν.

Ο νέος νόμος - πλαίσιο που ετοιμάζουν μαζί με το νόμο για τη Διά Βίου Μάθηση θα είναι η ταφόπλακα του δικαιώματος στη μόρφωση. Τα εφιαλτικά τους οράματα είναι γεμάτα μοιραίους, σκυφτούς, άβουλους κι αμόρφωτους ανθρώπους, χωρίς κρίση και στοιχειώδη γνώση της πραγματικότητας. Η αντίδραση πρέπει και μπορεί να είναι άμεση.