Πιο αντιδραστικά, πιο αποφασιστικά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του «μανιφέστου» που συνέταξαν οι «Ευρωπαίοι πρεσβευτές έρευνας και καινοτομίας» της ΕΕ. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε, μάλιστα, ότι θα μεριμνήσει «ώστε να ενσωματωθεί το όραμά τους στη νέα στρατηγική της Επιτροπής για την ΕΕ του 2020».

Οι «7 εντολές» που συγκροτούν το μανιφέστο είναι στην ουσία κωδικοποίηση όσων κατά καιρούς έχει αξιώσει το μεγάλο κεφάλαιο, διανθισμένα με λέξεις, όπως δημιουργικότητα, συμμετοχή, τόποι μάθησης, συναισθήματα κλπ.

Σε διάφορα σημεία «μπερδεύονται» η πολιτιστική δημιουργία με την καινοτομία όπως την εννοούν τα μονοπώλια, για να καταλήξουν τελικά σε μέτρα που ευνοούν την ανταγωνιστικότητα, την αύξηση των κερδών των μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Αναλόγως, στα ονόματα των «πρεσβευτών» ανακατεύονται σεφ, επιστήμονες, καλλιτέχνες, μαζί με στελέχη της «Νokia» και της «Microsoft».

Οι άξονες δράσης που προτείνονται, ούτε λίγο ούτε πολύ περιγράφουν μια ...υπερ-ταξική συνεργασία στο θέμα της καινοτομίας, τη στιγμή που η νέα γνώση προορίζεται αποκλειστικά για εμπορική εκμετάλλευση και όχι για την ικανοποίηση των αναγκών και την πρόοδο του λαού. «Οι επιχειρήσεις, οι εργατικές ενώσεις και οι κυβερνήσεις πρέπει να συνεργαστούν για την οργάνωση της αναβάθμισης των δεξιοτήτων των εργαζομένων μέσω δημόσιας και ιδιωτικής χρηματοδότησης» και «η εστίαση στη δημιουργικότητα και καινοτομία είναι σημαντική για να ανοίξει ο διάλογος πέρα από ιστορικές πολιτικές διαφορές», σημειώνεται χαρακτηριστικά.

Ρητά αναφέρεται ότι «πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος των σχολείων και των πανεπιστημίων, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τους σπουδαστές, έτσι ώστε η εκπαίδευση να προετοιμάζει τους πολίτες για την κοινωνία της μάθησης», δηλαδή ακόμα πιο αποφασιστική στροφή στη διά βίου μάθηση, το κυνήγι δηλαδή πρόσκαιρων δεξιοτήτων οι οποίες θα «καταναλώνονται» από τις επιχειρήσεις μέχρι οι «απασχολήσιμοι» να βρεθούν στο δρόμο προς επανακατάρτιση.

«Τα άτομα που αναλαμβάνουν νέες πρωτοβουλίες στις επιχειρήσεις, στο δημόσιο τομέα και στην κοινωνία των πολιτών πρέπει να ανταμείβονται», αναφέρεται, σε μία προσπάθεια να φανεί ως αναγκαία διέξοδος το να γίνεται «κομμάτια» ο εργαζόμενος για τα συμφέροντα των εργοδοτών, αλλά και του συστήματος συνολικά. Θέλουν εργάτες πλήρως αλλοτριωμένους, που θα «πεθαίνουν» για τα συμφέροντα του εκμεταλλευτή τους! «Πρέπει να υποστηριχτεί ο κλάδος της δημιουργίας, με τη δημιουργία νέων γεφυρών ανάμεσα στην τέχνη, τη φιλοσοφία, την επιστήμη και τις επιχειρήσεις», είναι η προτροπή σε ό,τι αφορά τον πολιτισμό, πάντα με εμπλοκή των επιχειρήσεων. Για να αλλοτριώσουν και να χειραγωγήσουν με τον τρόπο που θέλουν τη συνείδηση των εργαζομένων, των λαών, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν την τέχνη, τον πολιτισμό, όλα όσα επιδρούν και διαμορφώνουν ατομική και κοινωνική συνείδηση.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την - ευθυγραμμισμένη με τις διακηρύξεις των μονοπωλίων - δήλωση ότι η Ευρώπη (βλ. το μεγάλο κεφάλαιο της ΕΕ) πρέπει να βρίσκεται «στην πρώτη γραμμή» και την ανάγκη επένδυσης στην «πράσινη οικονομία», κάνουν το «μανιφέστο» άλλο ένα κείμενο που προσπαθεί να δώσει επίφαση ευαισθησίας στους σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου, που χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις, την Παιδεία και τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων.