Από κινητοποίηση στα τέλη του Ιούλη έξω από το ξενοδοχείο ATHENIA GOLDEN COASΤ στο Μαραθώνα

Ενα τέτοιο αντεργατικό τοπίο ορέγονται τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου. Τη διεύρυνση αυτού του αντεργατικού τοπίου θα βάλει από αύριο κιόλας σε εφαρμογή η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές είτε είναι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είτε είναι η ΝΔ.

Θέλουν φτηνούς, «ευέλικτους» προς εκμετάλλευση εργάτες ανά πάσα ώρα και στιγμή, όπου και για όσο οι εργοδότες τους χρειάζονται. Ηδη, χιλιάδες εργαζόμενοι σήμερα στον τουρισμό, στα ξενοδοχεία, στις ιδιωτικές εταιρείες συνολικά, ακόμα και στους δημόσιους Οργανισμούς και τα νοσοκομεία εργάζονται υπό το καθεστώς των εργολαβιών, του «δανεισμού» ή της «ενοικίασης». Η συντριπτική πλειοψηφία πληρώνεται με «ψίχουλα». Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας δεν εφαρμόζονται, καταπατούνται τα ωράρια εργασίας και ταυτόχρονα οργιάζει η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά. Χτυπιέται η συλλογική και συνδικαλιστική δράση. Οπως οι ίδιες οι «δουλεμπορικές» επιχειρήσεις διαφημίζουν μέσα από τις ιστοσελίδες τους, τα φυλλάδιά τους, η δράση τους επεκτείνεται, γιγαντώνεται και αγκαλιάζει όλο και περισσότερες ειδικότητες. Εκτός από τον καθαρισμό, οι «δουλεμπορικές» επιχειρήσεις «ανοίγουν» τις δουλειές στο ξενοδοχειακό προσωπικό, στις οικοδομικές εργασίες (π.χ., δάπεδα, ανακαινίσεις εσωτερικών χώρων, κλπ.), ηλεκτρομηχανολογικές εργασίες, κλπ. Κάνουν όλο και πιο «δελεαστικές» τις προσφορές τους προς τους «πελάτες», τόσο για τις συμφέρουσες τιμές όσο και για το «ευέλικτο» προσωπικό. Διαμορφώνουν το τοπίο της σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας.

Το πόσο τρομακτική και επικίνδυνη είναι για τα δικαιώματα των εργαζομένων αυτή η εξέλιξη επιβεβαιώνει και η πρόσφατη αποκάλυψη (τον περασμένο Ιούλη και όχι η μοναδική) που αφορά την πολυεθνική επιχείρηση «Club Med», η οποία σε ένα από τα ξενοδοχεία της στη χώρα, το «ATHENIA GOLDEN COAST» στον Μαραθώνα, προχώρησε στην απόλυση όλων των καμαριέρων (25 τον αριθμό) και τις επανέφερε στο ξενοδοχείο, με τη μορφή της «ενοικίασης», μέσω της εταιρείας «ISS»! Μάλιστα, αυτήν την αποκάλυψη έκανε η διευθύντρια ανθρωπίνου δυναμικού της «Club Med» στην Ελλάδα, η οποία ευθαρσώς και χωρίς κανένα δισταγμό δήλωσε ανοιχτά ότι αυτή η απόφαση πάρθηκε για τη μείωση των «λειτουργικών εξόδων» (!) ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες κρίσης. Οι εργαζόμενες αυτές εργάζονταν με την ειδικότητα των καθαριστριών και όχι των καμαριέρων, αμείβονταν με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και όχι την κλαδική και βρίσκονταν κυριολεκτικά «στον αέρα», αφού σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλιζόταν ότι θα έχουν δουλειά και του χρόνου, αφού πλέον δεν αποτελούσαν προσωπικό του ξενοδοχείου. Εχει αξία να δούμε στην πράξη τι σημαίνει για τα δικαιώματα αυτών των εργαζομένων αυτή η εξέλιξη.

Για παράδειγμα, μια καμαριέρα με 8 χρόνια προϋπηρεσία στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο (πραγματικό παράδειγμα) σύμφωνα με την ισχύουσα κλαδική σύμβαση πρέπει να πληρώνεται ως εξής:

1) Μεικτός Μισθός Καμαριέρας: Β' εξάμηνο 2009: 909,57 ευρώ. Προϋπηρεσία 8 ετών: 43,92 ευρώ. Οικογενειακό επίδομα 10%: 95,35 ευρώ. Επίδομα εποχικής απασχόλησης 10%: 95,35 ευρώ. Επίδομα ανθυγιεινό καμαριέρας 5%: 45,48 ευρώ. Σύνολο μεικτού μισθού: 1.189, 67 ευρώ. Προσαύξηση για κάθε αργία (Κυριακή): 42,83 ευρώ.

Καθαρός μισθός (δίχως καμία προσαύξηση): 910,69 ευρώ.

2) Μεικτός μισθός ανειδίκευτης εργάτριας, παντρεμένης, με δυο τριετίες (αν και εφόσον στην προκειμένη περίπτωση αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία):

Από 1/5/2009: 980,00 ευρώ. Καθαρός μισθός: 793,31 ευρώ.

Ετσι, λοιπόν, η καμαριέρα που έγινε ανειδίκευτη εργάτρια με βάση τη σύμβαση και τα όσα ισχύουν δε δικαιούται:

• Επίδομα εποχικής απασχόλησης 10%.
• Επίδομα ανθυγιεινό των καμαριέρων 5%.
• Φαγητό ή επίδομα τροφής 10% (αν η επιχείρηση αρνείται να το παράσχει).
• Επίδομα τουριστικής εκπαίδευσης 10%.
• Επαναπρόσληψη με αίτηση της καμαριέρας για την επόμενη περίοδο.
• Ασφάλιση στο ΤΑΠΙΤ (Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα) που παρέχει εφάπαξ βοήθημα μετά από 20 χρόνια στο επάγγελμα ή στη σύνταξη.
• Δύο συνεχόμενα ρεπό την εβδομάδα, κλπ.

Οι εργαζόμενες βλέπουν ακόμα και αυτόν το μισθό τους που προβλέπεται από τη ΣΣΕ (για τις οποίες η συμβιβασμένη Ομοσπονδία του κλάδου έχει φροντίσει όλα αυτά τα χρόνια, «αναίμακτα» για την εργοδοσία, να τις κλείνει μέσω ΟΜΕΔ) να πέφτει κατακόρυφα. Χάνουν το δικαίωμα να κάνουν αίτηση επαναπρόσληψης τον επόμενο χρόνο (πρόκειται για εποχική επιχείρηση), όπως ο νόμος προβλέπει και όπως ο εργοδότης υποχρεούται να τις επαναπροσλάβει το αργότερο μέχρι τις 10 Ιούνη. Χάνουν το εφάπαξ τους και ό,τι είχαν εισφέρει μέχρι σήμερα αφού πλέον δεν ασφαλίζονται στο ΤΑΠΙΤ.

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ που νομιμοποίησαν το σύγχρονο «δουλεμπόριο» (Ν. 2956/2001), όσο και η κυβέρνηση της ΝΔ που μια χαρά το εφαρμόζει - μάλιστα το καλοκαίρι η υφυπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης της ΝΔ Σ. Καλαντζάκου δήλωσε ότι το υπουργείο εξετάζει νομοθετική παρέμβαση για τη λειτουργία αυτών των εταιρειών και με πρόσχημα την «προστασία» των εργαζομένων - στόχο είχαν και έχουν τη γρηγορότερη ανατροπή των όποιων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η γενίκευση της δράσης αυτών των εταιρειών, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, θα προωθήσουν πιο αποτελεσματικά, πιο γρήγορα, την επιδίωξη του κεφαλαίου για προστασία και αύξηση των κερδών τους.

Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από το χτύπημα των κλαδικών συμβάσεων, το χτύπημα της σταθερής και μόνιμης εργασίας, αφού αυτοί οι εργαζόμενοι «περιφέρονται» από επιχείρηση σε επιχείρηση. Αλλωστε, όπως και ίδιος ο νόμος ορίζει ειδικά για τις Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης - προστατεύοντας τόσο τον έμμεσο εργοδότη, όσο όμως και την ύπαρξη και δράση του άμεσου - «η διάρκεια της απασχόλησης του μισθωτού από τον έμμεσο εργοδότη δεν επιτρέπεται να είναι μεγαλύτερη από 8 μήνες. Επιτρέπεται η έγγραφη ανανέωση για τον ίδιο έμμεσο εργοδότη με την προϋπόθεση ότι η συνολική διάρκεια της ανανέωσης δε θα υπερβαίνει τους 8 μήνες χωρίς να επέρχεται μετατροπή της υπάρχουσας σύμβασης εργασίας σε σύμβαση αορίστου χρόνου».

Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες, στις εταιρείες προσωρινής απασχόλησης και στις κάθε είδους τέτοιες «δουλεμπορικές επιχειρήσεις» αντικαθιστούν σταθερές θέσεις εργασίας. Οι επιχειρήσεις μειώνουν κατακόρυφα το «εργατικό κόστος», αφού χρησιμοποιούν όποτε θέλουν και για όσο θέλουν εργαζόμενους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι χιλιάδες καθαρίστριες που απασχολούνται είτε σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, είτε σε δημόσιες με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις εργολαβίες στα νοσοκομεία. Γυναίκες δουλεύουν στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί και χωρίς κανένα δικαίωμα για να θησαυρίζουν οι διάφοροι εργολάβοι, από τη μια, και να προστατεύουν τα κέρδη τους ή να μειώνουν το κόστος τους οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται, από την άλλη.

Καίριο είναι το χτύπημα στη συλλογική δράση των εργαζομένων καθώς το καθεστώς ομηρίας εμποδίζει αυτούς τους χιλιάδες εργαζόμενους να συνδικαλιστούν, να διεκδικήσουν στοιχειώδη δικαιώματα, «αφού σήμερα είναι, αύριο δεν είναι». Αδυνατίζει έτσι η συντονισμένη, η συλλογική δράση και διεκδίκηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις αποκαλύφθηκε η υπόθεση οι καμαριέρες στο ξενοδοχείο της «Club Med» δέχτηκαν πιέσεις και απειλές για να μη διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.

Η ύπαρξη, νομιμοποίηση και λειτουργία αυτών των εταιρειών αποτελεί ακόμα έναν τρόπο με τον οποίο το κεφάλαιο επιχειρεί να υπερασπίσει και να προωθήσει τα συμφέροντά του σε βάρος της εργατικής τάξης. Μόλις πριν λίγους μήνες άλλωστε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερψήφισε και σχετική οδηγία (με τις ψήφους των ευρωβουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) που θεσμοθετεί, νομιμοποιεί και αναγνωρίζει τις «δουλεμπορικές» εταιρείες υπό τον τίτλο «Εταιρείες Προσωπικής Απασχόλησης» και απαιτεί από τα κράτη - μέλη να απαγορεύουν κάθε εμπόδιο στη σύσταση και δράση τους.