Με εμπιστοσύνη και συσπείρωση στο ΚΚΕ, ο λαός και τα παιδιά του μπορούν να αντικρίζουν με αισιοδοξία το μέλλον

Οσο πιο ισχυρό βγει σήμερα το Κόμμα από την κάλπη, τόσο πιο ισχυρός θα είναι ο λαός από αύριο, όχι απλά στη Βουλή (άλλωστε για το ΚΚΕ είναι καθαρό πως δε θα κριθεί στο αστικό κοινοβούλιο η υπόθεση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών), αλλά πάνω απ' όλα στο κίνημα, εκεί που κρίνεται καθημερινά η εξέλιξη της ταξικής πάλης για τη διεκδίκηση ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Οσο περισσότερα κόκκινα ψηφοδέλτια καταλήξουν σήμερα στην κάλπη, τόσο πιο ηχηρό θα είναι το μήνυμα, με παραλήπτη το κεφάλαιο, ότι στα σχέδιά του θα συναντήσει αντιστάσεις, θα συναντήσει τη δύναμη των αντιπάλων του. Οι εκλογές καταγράφουν τον πολιτικό συσχετισμό δύναμης, οι εργάτες μπορούν και με την κόκκινη ψήφο τους να εναντιωθούν στους εχθρούς τους. Η ψήφος έχει δύναμη. Δεν είναι τυχαίο πόσο έχουν λυσσάξει τα επιτελεία και οι υπηρέτες της πλουτοκρατίας, των ιμπεριαλιστών για τη σημερινή κοινοβουλευτική δύναμη του ΚΚΕ, την πολλαπλάσια παρέμβαση και επιρροή που έχει το Κόμμα μέσα στο λαό. Οσο περισσότερο ενισχύεται το ΚΚΕ, με κάθε τρόπο, ενισχύεται η δυνατότητα του λαού να ανακαλύψει τη δύναμή του, ενισχύεται η λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Η πείρα που εμπλούτισε η εκλογική μάχη, επιβεβαιώνοντας ότι οι προτάσεις του Κόμματός μας για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων μπορούν να γίνουν όπλο για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά και - πάνω απ' όλα - αναδεικνύοντας πόσο αναγκαία είναι η πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας, δίνει νέα ώθηση στην πάλη, για:

Να μη γίνονται οι εργάτες θύματα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, του ανταγωνισμού ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου. Να απεγκλωβίζονται όλο και περισσότεροι από τη λογική του «μικρότερου κακού», την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και τα κελεύσματα υποταγής που μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης αυξάνονται. Να ξεσκεπάζονται οι αυταπάτες τύπου «να μην καταργηθούν οι επιχειρήσεις στην Υγεία, αλλά να υπάρχει κρατικός έλεγχος», οι εκβιασμοί τύπου «ή απολύσεις ή "λουκέτο"».

Να πάρει ο λαός στα χέρια του την υπόθεση της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων του. Δράση και οργάνωση τώρα. Χωρίς αναμονή, χωρίς ταλαντεύσεις. Η αδράνεια δίνει χώρο και χρόνο σε όσους ετοιμάζουν την επόμενη αντεργατική θύελλα. Μόνο η ανάπτυξη επιθετικών αγώνων, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, η μαζικοποίηση και πολιτικοποίηση της πάλης μπορεί να ορθώσει εμπόδια, να καθυστερήσει τα αντιλαϊκά σχέδια, να συμβάλει στη συγκέντρωση δυνάμεων για την οριστική ματαίωσή τους.

Να συνειδητοποιούν οι εργάτες τη δύναμή τους. Οτι αυτό που το ΚΚΕ λέει και ξαναλέει, τονίζοντας ότι «εσείς είστε οι παραγωγοί του πλούτου», δεν είναι ούτε κολακεία, ούτε υπερβολή. Είναι η αντικειμενική αλήθεια. Και πάει να πει ότι χωρίς π.χ. τον ιδιοκτήτη της γαλακτοβιομηχανίας αυτή μπορεί και να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί, και μάλιστα πολύ πιο ραγδαία και προς όφελος του λαού. Χωρίς όμως εκείνους που θα χτίσουν το εργοστάσιο, θα σχεδιάσουν και θα φτιάξουν τα μηχανήματα, θα μελετήσουν πώς θα αυξηθεί ο ρυθμός παραγωγής, θα ελέγξουν την ασφάλεια του προϊόντος, θα συντονίσουν τη διακίνησή του, θα βρουν νέες, ποιοτικότερες πρώτες ύλες ώστε το προϊόν να μην είναι απλά ευχάριστο, αλλά και ωφέλιμο για όποιον το χρησιμοποιήσει, δεν μπορεί να γίνει τί-πο-τα. Να συνειδητοποιούν οι εργάτες τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν και πώς και ποιος, ποια τάξη εμποδίζει την ανάπτυξή τους και μάλιστα τις καταστρέφει μόνο και μόνο για να αυγατίσουν τα κέρδη που καταλήγουν «ζωντανός» αυξανόμενος πλούτος που δυναμώνει το κεφάλαιο για να ρουφά εξαντλητικά τη ζωή των εργατών, ή «νεκρός» πλούτος στα θησαυροφυλάκια ή την πολυτελή ζωή μιας χούφτας κηφήνων κεφαλαιοκρατών. Παραγωγικές δυνατότητες που θα μπορούσαν να δώσουν εκρηκτική ώθηση στην αντιμετώπιση προβλημάτων που κυριολεκτικά βασανίζουν σήμερα την ανθρωπότητα, όπως τόσες και τόσες θανατηφόρες αρρώστιες. Να καταλάβει ο εργάτης ότι αυτή τη δύναμη και αυτόν τον πλούτο τον γεννά η δική του εργασία και γι' αυτό ανήκει σ' αυτόν, ανήκει σε όλη την κοινωνία.

Να προχωρά η κοινωνική συμμαχία, η κοινή και με αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση πάλη της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Γιατί έχουν κοινό αντίπαλο. Γιατί εκείνος που αγοράζει για μερικά ψίχουλα το γάλα από τον κτηνοτρόφο, εκείνος που κερδίζει από την πολιτική που χτυπώντας το φτωχό αγρότη συγκεντρώνει τη γη σε λίγα χέρια και εξασφαλίζει π.χ. καλλιεργήσιμες, με ξένη εργατική δύναμη, εκτάσεις, με άκρατη εκμετάλλευση δηλαδή, ελαχιστοποιεί το κόστος παραγωγής, είναι ο ίδιος που παρακάμπτει την κλαδική σύμβαση για τους εργάτες στο εργοστάσιό του, απαγορεύει την ίδρυση ή εγγραφή σε συνδικάτα, ζητά να απολύει όποτε και όπως θέλει.