Ο εθελοντισμός που οργανώνεται από τις πολυεθνικές ταυτίζει τα συμφέροντά τους με το «κοινό συμφέρον»

Αυτό το μήνυμα προσπαθούν να περάσουν οι επιχειρήσεις, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, μέσα από ένα σύστημα εθελοντών που προσπαθούν να οργανώσουν: Οτι το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα! Το πραγματικό νόημα της ζωής είναι να προσφέρεις, να δουλεύεις και να δημιουργείς και τα ανταλλάγματα, τους καρπούς της δουλειάς να τους «γεύονται» όλοι και όχι μόνο τα μονοπώλια, όπως γίνεται σήμερα.

Το θέμα «εθελοντές - εθελοντισμός» ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές. Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις όσων θέλουν και έχουν τη διάθεση να προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες, τα ερωτήματα που μπαίνουν σχετικά με το ποιος οργανώνει αυτούς τους ανθρώπους, ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα, από πού κατευθύνεται και για ποια συμφέροντα οργανώνονται οι εθελοντές, ζητούν απάντηση. Φυσικά, ο εθελοντισμός που βρίσκεται ουσιαστικά στα χέρια των μονοπωλίων, κάθε άλλο παρά χωρίς ανταλλάγματα οργανώνεται από μηχανισμούς του κράτους, όπως οι δήμοι αλλά και τις επιχειρήσεις. Αλλωστε, ο εθελοντισμός που οργανώνει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του, οι ΜΚΟ και το μεγάλο κεφάλαιο, καμία σχέση δεν έχει με την ταξική αλληλεγγύη και την εθελοντική προσφορά και δουλειά στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που ο πλούτος που παράγεται και ανήκει αποκλειστικά στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώμματα, θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό. Αυτός ο εθελοντισμός είναι όχι μόνο χρήσιμος αλλά και βασικό συστατικό της προόδου όλης της κοινωνίας.

Ο θεσμός του εθελοντισμού σήμερα είναι η οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων κάτω από τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, η υπεράσπιση σε τελευταία ανάλυση των καπιταλιστικών κερδών. Το ιδανικό για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της, θα ήταν να οργανώσει μια «στρατιά» εθελοντών, σε καίριες θέσεις, όπως: Στις γειτονιές (σ.σ. στη λεγόμενη τοπική κοινωνία), μέσα στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, στην πολιτική προστασία και - γιατί όχι - στην αστυνομία. Μόλις το 2005, η δημοτική αρχή Βύρωνα και η κυβέρνηση επιδίωξαν να θεσπίσουν το πρόγραμμα «εθελοντής αστυνομικός», όπου 150 «εθελοντές» θα αναλάμβαναν έργο αστυνομικού, περιπολώντας τις νύχτες στην πόλη. Στην Ιταλία δημιουργήθηκαν πρόσφατα τέτοια εθελοντικά σώματα με αποστολή να «ανακαλύπτουν» και να καταδίδουν μετανάστες χωρίς έγγραφα.

Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι τα μονοπώλια εξαγοράζουν συνειδήσεις με τη χρηματοδότηση και την οργάνωση εθελοντικών προγραμμάτων και οργανώσεων. Για παράδειγμα: Συνήθως οι δήμοι προσπαθούν να προσελκύσουν εθελοντές για διάφορους τομείς, να οργανώσουν εθελοντικές ομάδες παρέμβασης και στη συνέχεια να παρουσιάσουν τους καλούς χορηγούς, που μαζί με τους εθελοντές έρχονται «να συμπληρώσουν τα κρατικά κενά».

Ετσι, στο πλαίσιο του Προγράμματος Αλληλεγγύης και Συμπαράστασης Ηρακλή (ΠΡ.Α.Κ.Σ.Η.), πραγματοποιήθηκε στις 9 Απρίλη στο εργοστάσιο της τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ Ηρακλής» (σ.σ. ανήκει στη γαλλική πολυεθνική «Lafarge») στη Χαλκίδα η ετήσια εκπαίδευση των εθελοντών πυροπροστασίας από εφτά δήμους της Εύβοιας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Η εκπαίδευση έγινε από την Πυροσβεστική Υπηρεσία Χαλκίδας.

Το πρόγραμμα ΠΡ.Α.Κ.Σ.Η. της «ΑΓΕΤ Ηρακλής», προϋπολογισμού 2 εκατ, ευρώ, αναπτύχθηκε για την περιοχή της Εύβοιας μετά από τις πυρκαγιές του Αυγούστου 2007, για την υποστήριξη των πυρόπληκτων περιοχών και για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και την τοπική ανάπτυξη. Στους δήμους παραδόθηκαν οχήματα περιπολιών 4x4 με πυροσβεστικό εξοπλισμό, ενώ κατά το 2007 και 2008 καλύφθηκαν άμεσες ανάγκες, όπως προσωρινή στέγαση, ζωοτροφές, προμήθεια δομικών υλικών, αντιδιαβρωτικά έργα.

Το επόμενο βήμα της πολυεθνικής είναι η ενίσχυση περιβαλλοντικών οργανώσεων, εκπαιδευτικά προγράμματα με σχολεία, αλλά και ο μακροπρόθεσμος στόχος της στήριξης της τοπικής ανάπτυξης μέσω προγραμμάτων και πρωτοβουλιών για την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της τοπικής δραστηριότητας.

Τα ανταλλάγματα της «φιλανθρωπίας» των μονοπωλίων είναι προφανή. Είναι οικονομικά και ηθικά: Μια πολυεθνική, που στέκεται απέναντι από τους εργαζόμενους, που έχει αναθέσει σειρά τομέων του εργοστασίου σε εργολάβους για να απασχολεί φθηνό, ανειδίκευτο και ανακυκλούμενο προσωπικό, που προσπαθεί να «νομιμοποιήσει» τις παραβάσεις στα ωράρια εργασίας. Μια πολυεθνική που έστειλε το 2007 σε «υποχρεωτική άδεια μέχρι νεοτέρας» 550 εργάτες και χαρακτηρίζει τα αιτήματά τους ως «αναχρονιστικά που δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Οι πολυεθνικές έχουν άμεσα οφέλη όταν είναι οργανωτές ενός «κινήματος εθελοντών» και εμφανίζονται σαν «σύμμαχοι» της τοπικής κοινωνίας και των εργαζομένων.

Το μεγάλο «χρυσωρυχείο» είναι για τις επιχειρήσεις είναι τα προγράμματα εθελοντισμού μέσα στους εργασιακούς χώρους. Να ωθήσουν δηλαδή τους εργαζόμενούς τους να συμμετέχουν στα εταιρικά εθελοντικά προγράμματα, είτε στον ελεύθερό τους χρόνο είτε στο πλαίσιο των εργασιακών ωρών. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση να κινητοποιήσει τους εργαζόμενούς της για μια δεντροφύτευση που θα βελτιώσει το προφίλ της εταιρείας.

«Σήμερα, όλο και περισσότερες εταιρείες (...) πέρα από την καθαυτή φιλανθρωπία και αναζητώντας νέους τρόπους δραστηριοποίησης, ανακαλύπτουν ότι μπορούν να επενδύσουν στρατηγικά τόσο στο χρόνο όσο και στις δεξιότητες των εργαζομένων τους», σημειώνει το περιοδικό «Επιστημονικό Μάρκετινγκ» (τεύχος Ιούνη 2007). «Μια στρατηγική Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, με κύριο άξονα την ενθάρρυνση του εθελοντισμού στο εργασιακό περιβάλλον, αποτελεί μια "χρυσή" ευκαιρία για την εταιρεία».

Οπως υπογραμμίζει το περιοδικό, για να πετύχει η στρατηγική εθελοντισμού στο εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει να πειστούν οι εργαζόμενοι, ότι η επιχείρηση, ορμώμενη κυρίως από την κουλτούρα της, λειτουργεί ως ενεργός πολίτης. Και οι συμβουλές προς τις επιχειρήσεις συνεχίζονται: «Οι εταιρείες χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα δυναμικές στην προώθηση του εθελοντισμού στον εργασιακό χώρο, αλλά και ταυτόχρονα πολύ προσεκτικές. Το θέμα δεν είναι απλό. Παρά τα πλεονεκτήματα του εθελοντισμού στο εργασιακό περιβάλλον, τόσο για την κοινωνία όσο και για τις επιχειρήσεις, η πλειονότητα των εργαζομένων είναι διστακτική να αναμιχθεί σε αυτή τη διαδικασία». Και πώς να μην είναι όταν τα αποτελέσματα της εργασίας τους τα καρπώνεται η εργοδοσία, όταν οι εργαζόμενοι κυριολεκτικά ξεζουμίζονται, όταν είναι ξεκάθαρο στους τόπους δουλειάς ποιος είναι ο εχθρός των εργαζομένων;

Εδώ ακριβώς θέλει να παρέμβει η πλουτοκρατία με τα προγράμματα εθελοντισμού και να θολώσει τα νερά. Να περάσει την ιδέα ότι «ενεργοί πολίτες» είναι και οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι, άρα είναι σύμμαχοι.

Οι επίσημα καταγεγραμμένες Εθελοντικές Ομάδες στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας φτάνουν τις 287 με πάνω από 130.000 μέλη. Ενας τομέας που παρεμβαίνει σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης επιδιώκεται να στελεχωθεί σχεδόν αποκλειστικά από εθελοντές και όχι εργαζόμενους. Για να εξοικονομηθεί περισσότερο κρατικό χρήμα για λογαριασμό των μονοπωλίων και γιατί ένα εθελοντικό «κίνημα» είναι πιο εύκολο να χειραγωγηθεί και να στραφεί κατά του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Ιδιαίτερα σε κρίσιμες φάσεις. Η εργασιακή σχέση δημιουργεί - κάτω από προϋποθέσεις - ρωγμές, πιο ριζοσπαστικές, στη συνείδηση, απ' ό,τι ο εθελοντισμός. Ο εργαζόμενος διεκδικεί. Ο εθελοντής «προσφέρει» κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και μάλιστα χωρίς αντάλλαγμα. Ποιος καρπώνεται το έργο που προσφέρει ο εθελοντής - ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ίδιου - είναι «ψιλά γράμματα» για το εθελοντικό «κίνημα» που σήμερα οργανώνεται.

«Στόχος της πολιτικής προστασίας είναι η εξασφάλιση των κύριων αγαθών της ζωής και της περιουσίας των πολιτών και αυτό σηματοδοτεί την τεράστια σοβαρότητά της και την αναγκαιότητα πλήρους οργάνωσης, στελέχωσης, εξοπλισμού, συντονισμού και λειτουργίας της», τόνισε ο Δ. Στεργίου, δήμαρχος Πεντέλης και πρόεδρος του Συνδέσμου για την Προστασία και την Ανάπτυξη του Πεντελικού (ΣΠΑΠ) σε σχετική ημερίδα που έγινε τον Ιούλη.

Είναι προφανές ότι η πολιτική προστασία οργανώνεται και στελεχώνεται από εθελοντές που στο μέλλον θα κληθούν να υπερασπίσουν τη ζωή και την περιουσία των πολιτών. Οι «πολίτες» αυτοί που θα κληθούν να υπερασπιστούν οι εθελοντές, πιθανότατα να είναι οι χρηματοδότες τους, οι επιχειρήσεις, κάτω από τις υποδείξεις του κράτους και των τοπικών αρχόντων. Είναι πιθανό να αξιοποιηθούν από τους σημερινούς «εργοδότες» τους ενάντια στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που θα διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν.