Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικρός επιχειρηματίας, η νεολαία και οι γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, σκέφτονται τα προβλήματα δουλειάς, της οικογένειας, το μέλλον των παιδιών τους. Αλλά αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν πιο βαθιά είναι το εξής: Ολα τα προβλήματα της ζωής της λαϊκής οικογένειας εξαρτώνται περισσότερο από κάθε άλλη φορά από τη γενικότερη πολιτική. Από το ποιος θα πληρώσει την κρίση και τι θα γίνει με τους ιμπεριαλιστές που αντιμάχονται στην περιοχή μας εξαρτώνται τα μικρά, τα τοπικά, τα καθημερινά προβλήματα.

Ο λαός λοιπόν μπορεί και πρέπει με εμπιστοσύνη στη δύναμή του να στείλει ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα, που δε θα χωρά παρερμηνείες και καπήλευση από τα κόμματα που μιλούν στο όνομά του και δρουν ενάντιά του. Μπορεί στην αστική δημοκρατία να υπάρχουν πολλά διαφορετικά κόμματα, που με τη δράση τους να φαίνεται ότι εκφράζουν διαφορετικές θέσεις, όπως προσπαθούν να κάνουν η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. Δεν εκφράζουν όμως διαφορετικά ταξικά συμφέροντα, αλλά αυτά της αστικής τάξης. Μπορεί επίσης να υπάρχουν και άλλα κόμματα, που στις θέσεις και την πολιτική τους να εμφανίζονται ότι διαφοροποιούνται από τη στρατηγική των αστικών κομμάτων. Αλλά η κατεύθυνση της πολιτικής τους, του προγράμματός τους δεν ξεφεύγει από τα όρια της αστικής διαχείρισης, π.χ. οπορτουνιστικά (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) ή ακροδεξιά, εθνικιστικά ή ακόμη και οι λεγόμενοι Οικολόγοι. Ολοι «ευλογούν» την Ευρωπαϊκή Ενωση, με παραλλαγές διαχείρισης του καπιταλισμού.

Στην κάλπη λοιπόν οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να σκεφτούν ένα και μοναδικό ζήτημα: Πώς θα χρησιμοποιηθεί η ψήφος τους. Γιατί θα χρησιμοποιηθεί. Θα διαμορφώσει το συσχετισμό στη Βουλή, το συσχετισμό ανάμεσα στα κόμματα, θα βγάλει κυβέρνηση, θα βγάλει αντιπολίτευση... Ακόμα και η αποχή από την κάλπη αφήνει ελεύθερα τα κόμματα εξουσίας να δρουν έξω και παρά τη θέλησή μας.

Το βασικό κριτήριο ψήφου έχει σχέση με τη συνειδητοποίηση των δύο ριζικά αντίθετων - από άποψη ταξικών συμφερόντων - πολιτικών, των δύο δρόμων ανάπτυξης, αυτόν των μονοπωλίων και αυτόν του λαού, που βρίσκονται συνεχώς σε οξύτατη διαπάλη ανάμεσα στην αστική τάξη και τα κόμματά της, που είναι στην εξουσία, και στην οργανωμένη πολιτική πρωτοπορία - το Κόμμα της εργατικής τάξης - και το οργανωμένο ταξικό κίνημα, γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

Αλλά στις δοσμένες συνθήκες αυτές οι εκλογές όπως και κάθε τέτοια μάχη, έχουν τη δική τους ιδιαιτερότητα. Η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας περνά κρίση. Το κεφάλαιο απαιτεί πολιτική εξόδου από την κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για το ίδιο, γιατί η κρίση χτυπά ένα μέρος του, μικρούς καπιταλιστές και συγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια. Επιδιώκει εφαρμογή πολιτικής, αν είναι δυνατό, να ξεπεράσει την κρίση αλώβητο. Και απαιτεί πολιτική για φτηνή εργατική δύναμη, που σημαίνει άγρια λιτότητα στους μισθούς, παραπέρα ξεχαρβάλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, επέκταση της εμπορευματοποίησης σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Απαιτεί συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια, δηλαδή ξεκλήρισμα μικρών αγροτών και εκτόπιση από την αγορά των μικρών επιχειρηματιών, σε όφελος των πολυκαταστημάτων και των μονοπωλιακών ομίλων. Επομένως ετοιμάζεται θύελλα αντιλαϊκών μέτρων, με πρόσχημα τα άδεια ταμεία, τις δυσκολίες της οικονομίας... Αλλά με στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του.

Επομένως και με την ψήφο έχει μεγάλη σημασία να βγει ενισχυμένη η θέση ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσουν τα μονοπώλια. Ο λαός από την κρίση πρέπει να βγει όσο γίνεται με λιγότερες απώλειες. Και αν μπορεί να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις.

Χωρίς ισχυρό κίνημα την «επόμενη μέρα» θα είμαστε χειρότερα.

Ας δούμε την πείρα των τελευταίων 20 χρόνων. Υπάρχουν άνθρωποι που πίστευαν στη ΝΔ, αλλά την εγκατέλειψαν, πήγαν στο ΠΑΣΟΚ, έτσι κυβέρνησε για πολλά χρόνια το ΠΑΣΟΚ. Αλλά απογοητεύτηκαν και από το ΠΑΣΟΚ και ξαναγύρισαν στη ΝΔ. Ετσι η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές το 2004. Υπάρχουν άνθρωποι που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ και ενοχλούνται όταν το ΚΚΕ λέει ότι τα δυο κόμματα είναι ίδια. Αλλά το ΚΚΕ δεν ταυτίζει τους ανθρώπους του μόχθου που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ με το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο κάνει. Οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροί επιχειρηματίες, δεν είστε ίδιοι με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με τους πλουτοκράτες που το στηρίζουν, ακόμα και όταν το ψηφίζετε. Αλλά όλ' αυτά τα χρόνια τι κέρδισαν οι άνθρωποι του μόχθου από τέτοιες εναλλαγές στην ψήφο και τη δικομματική εναλλαγή στην κυβέρνηση; Κάθε χρόνο και χειρότερα!

Επομένως μπροστά στην κάλπη να θυμάστε. Μην παραγράψετε τις αδικίες ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σε βάρος σας. Ιδιαίτερα όσοι είστε πιο «ψυλλιασμένοι», όσοι βλέπετε πως δεν μπορεί να ταυτίζονται τα δικά σας συμφέροντα με αυτά των επιχειρηματικών ομίλων. Οσοι ξέρετε καλά ότι ανάμεσα στα δυο κόμματα δεν υπάρχουν διαφορές. Οσοι είστε εξίσου δυσαρεστημένοι και απογοητευμένοι και από τους δυο.

Αυτό πρέπει να το εκφράσετε και στην κάλπη. Αν δεν το εκφράσετε, τότε αθωώνετε την πολιτική τους. Τους δίνετε χρόνο επιβολής της νέας καταιγίδας αντιδραστικών μέτρων. Είτε ψηφίσετε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ, ενώ την ίδια ώρα ταλαντεύεστε, έχετε ερωτηματικά αν σωστά επιλέγετε. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι τους ψηφίζουν τα εργατικά λαϊκά στρώματα με μισή καρδιά. Αλλά ταυτόχρονα λένε ότι οι άνθρωποι του μόχθου που τους ψηφίζουν δεν πιστεύουν πως υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη πολιτική. Οτι αυτοί που τους ψηφίζουν δεν πιστεύουν στη δύναμή τους. Και αυτό τους δίνει τη δύναμη επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής, να μην παίρνουν καθόλου υπόψη τους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να λένε όταν διεκδικείτε, ότι ο λαός μάς ψήφισε για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Που είναι κόντρα στη ζωή του λαού.

Αρα ποιος είναι ο δρόμος στις 5 του Οκτώβρη όταν θα υπάρχει η πιο σφοδρή επιδρομή; Να οργανωθεί μια λαϊκή αντιπολίτευση, που θα προσπαθεί να βάλει εμπόδια, να κερδίσει χρόνο ο λαός, για να οργανώνει και την αντεπίθεση. Να γιατί χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ. Να γιατί χρειάζεται χειραφέτηση από την πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, λαϊκή αυτοδυναμία, ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα, ενιαίο μέτωπο εργατών - φτωχών αγροτών - αυτοαπασχολουμένων της πόλης

Το ΚΚΕ λέει ότι μια κοινωνία μπορεί να ζήσει δίχως καπιταλιστές, αλλά δίχως εργαζόμενο λαό δεν μπορεί να ζήσει.

Ποιο λοιπόν πρέπει να είναι το κριτήριο ψήφου; Με τα μονοπώλια ή με το λαό. Με το κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη. Με τους εμποροβιομηχάνους και τους ιδιοκτήτες της μεγάλης ιδιοκτησίας γης ή με τους μικροϊδιοκτήτες αγρότες. Με τα πολυκαταστήματα και τα μονοπώλια ή με τα μικρομάγαζα. Με τον ταξικό πατριωτισμό και διεθνισμό ή με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και τον επικίνδυνο εθνικισμό και ρατσισμό.

Ο λαός δεν έχει μόνο δίκιο, έχει και δύναμη που δεν την έχει δοκιμάσει ακόμα. Πρέπει τώρα να τη δοκιμάσει. Με το ΚΚΕ μπορεί να διαφωνήσει κανείς σε πάρα πολλά ζητήματα. Αλλά είναι κόμμα που ξέρεις μέχρι πού μπορείς να πας, όπως ξέρεις και το εξής: Οι κομμουνιστές είναι μαχητές, έχουν δικαιωθεί, είναι έμπειροι, ξέρουν να τα βγάζουν πέρα στη δυσκολία, να οργανώνουν την αντεπίθεση. Οχι άλλος χρόνος χαμένος. Με το ΚΚΕ αντεπίθεση, κίνημα, συσπείρωση, συμμαχία από τα κάτω, ελπίδα, ανυποχώρητος αγώνας. Για μας, για τα παιδιά μας.