Καθώς η βάση της πολιτικής είναι η οικονομία, έτσι η βαθιά κρίση της αστικής οικονομίας έχει μεταφερθεί και στην αστική πολιτική σκηνή. Οσο και να φαίνεται ότι ο δικομματισμός θα «αναθαρρέψει» κοινοβουλευτικά (είτε με τη λογική του μικρότερου κακού, είτε με τον εκβιασμό της ακυβερνησίας), ουσιαστικά, σε κοινωνικό επίπεδο, όλοι ξέρουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα άλλο από την εναλλαγή. Δεν είμαστε στην περίοδο των αυταπατών. Υπάρχει εμπειρία στους εργαζόμενους, η οποία, όμως, από την αμφισβήτηση και την αποστροφή πρέπει να περάσει στην ενεργή πάλη. Καθοριστικό ρόλο σ' αυτό θα παίξει η ένταση της ζύμωσης και της προπαγάνδας ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, υπάρχει προοπτική έξω από το αστικό πολιτικοοικονομικό παιχνίδι, ο σοσιαλισμός. Το μόνο κόμμα που παλεύει στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής προοπτικής είναι το ΚΚΕ και μ' αυτήν την έννοια είναι αναγκαίο το δυνάμωμα της φωνής του, τόσο στους καθημερινούς αγώνες, όσο και στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη.