Δέκα μέρες έμειναν μέχρι την Κυριακή των εκλογών. Μία μέρα διαρκούν οι εκλογές, μια στιγμή η ψήφος, όμως οι συνέπειές τους θα διαρκέσουν πολύ περισσότερο. Το ΚΚΕ έχει τονίσει επανειλημμένα τη σημασία των εκλογών, το τι συμφέρει το λαό να βγάλει η κάλπη. Δεν είναι αυτές οι εκλογές, ούτε θα είναι η επόμενη μέρα τους «μια από τα ίδια». Η κυβέρνηση που θα προκύψει θα φέρει θύελλα μέτρων. Αυτό απαιτεί η πλουτοκρατία, αυτό δηλώνουν ότι θα πράξουν τα κόμματα που την υπηρετούν. Οι εκλογές διαμορφώνουν και καταγράφουν ένα συσχετισμό δύναμης. Το πόσο ενισχυμένο θα είναι το ΚΚΕ σ' αυτό το συσχετισμό, είναι μέγεθος ανάλογο με το πόσο πιο ενισχυμένη θα είναι η δύναμη του λαού από την επομένη κιόλας των εκλογών.

Είναι βέβαιο ότι με τη μοιρολατρία, με το σκύψιμο του κεφαλιού και με το «δε βαριέσαι, μια από τα ίδια»... τίποτα δεν κατακτιέται. Αντιθέτως, αυτή η στάση αφήνει έδαφος στην πολιτική των αστών για να γίνει ακόμα πιο επιθετική. Η ενίσχυση όμως του ΚΚΕ σημαίνει αισιοδοξία και δύναμη για το λαό, γιατί σημαίνει ακριβώς ότι η πλάστιγγα του συσχετισμού δύναμης θα γείρει κάποιες μοίρες υπέρ των συμφερόντων του λαού. Και το ένα παραπάνω βήμα που μπορεί να γίνει στην κάλπη, θα σημάνει πολλαπλάσια παραπάνω βήματα στους αγώνες, στις διεκδικήσεις, στις κατακτήσεις την επομένη των εκλογών.

Γι' αυτό το σκοπό, δεν μπορεί να υπάρχει στις επόμενες δέκα μέρες ούτε μια ώρα χαμένη, ούτε ένα λεπτό χαμένο για τους κομμουνιστές, για τους ανθρώπους του μόχθου, τους αγωνιστές που δίνουν τη μάχη της ισχυροποίησης του Κόμματος. Το μελάνι στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ έχει ήδη στεγνώσει κι αυτά τα κόκκινα βόλια για τις κάλπες της 4ης του Οκτώβρη πρέπει αυτό το διάστημα να φτάσουν παντού: Στα χέρια του εργατοϋπάλληλου που αναγνωρίζει ότι η ζωή του δυσκόλευε διαρκώς είτε με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είτε με αυτές της ΝΔ, που αναγνωρίζει την κοινή στρατηγική των δύο κομμάτων. Στα χέρια του αγρότη που έχει δει το εισόδημά του να συρρικνώνεται και αναγνωρίζει ποιος φταίει γι' αυτό. Στα χέρια του μικροϊδιοκτήτη, μικροεπιχειρηματία που μπορεί να μην έχει κανέναν εργοδότη πάνω από το κεφάλι του, όμως είναι στην ίδια μοίρα με τον εργάτη, αφού την ίδια τρομοκρατία και το ξεζούμισμα που υφίσταται ο εργάτης από το αφεντικό υφίσταται και ο μικροεπιχειρηματίας από την πολιτική που υπηρετεί τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια. Στα χέρια των νέων που προέρχονται ή ανήκουν στην εργατική τάξη, που με όλο και χειρότερους όρους μπαίνουν στο στίβο της εκπαίδευσης και της παραγωγής. Στα χέρια των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων, που τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα με μια επίφαση προόδου και «ισότητας» όταν η πολιτική τους τις σπρώχνει στη μισή δουλειά, μισή σύνταξη, μισή ζωή...

Πρέπει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ να φτάσει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν συμπορευτεί κατά καιρούς μαζί του στους αγώνες, που το σκέφτηκαν στο παρελθόν ή το σκέφτονται τώρα να το ψηφίσουν. Το κάλεσμα της «πανστρατιάς» πρέπει τώρα πραγματικά να πάρει σάρκα και οστά. Αξίζει τον κόπο.