Οι νέες αποκαλύψεις με την κατάθεση του πρώην στελέχους της «Ζήμενς» Μ. Χριστοφοράκου για την καταβολή «μαύρου χρήματος» στους υπεύθυνους των ταμείων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το 2003 από τη γερμανική πολυεθνική, σηματοδότησαν την ένταση των προσπαθειών των επιτελείων των δύο κομμάτων που είναι βουτηγμένα μέσα στο βούρκο, για συμψηφισμό και συγκάλυψη. Σε μια προσπάθεια «αυτοπροστασίας» του συστήματος, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση έστησαν μια καινούργια «κοκορομαχία», επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και τη διοχέτευση της λαϊκής οργής σε ανώδυνα μονοπάτια, με στόχο να μη θιγούν τα θεμέλια του συστήματος και αποκαλυφθεί το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής τους.

Αφορμή, για το νέο κύμα δυσωδίας που απλώθηκε ξανά στην πολιτική σκηνή, αποτέλεσε το κατηγορητήριο που συνέταξε η εισαγγελέας του Μονάχου Χ. Μπόιμλερ, βάσει της κατάθεσης του Μ. Χριστοφοράκου. Βάσει αυτού, το διάστημα από τον Απρίλη μέχρι τον Οκτώβρη του 2003 ο Μ. Χριστοφοράκος ήρθε σε συμφωνία με τον τότε ταμία της ΝΔ, και εκλιπόντα πλέον, Γ. Βαρθολομαίο, αλλά και τον τότε ταμία του ΠΑΣΟΚ, και βουλευτή σήμερα, Κ. Γείτονα, να τους παραδώσει «ισότιμα» (!!) συγκεκριμένα χρηματικά ποσά (περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ), ώστε «να ασκήσουν την επιρροή τους σε δημοσίους υπαλλήλους, προκειμένου να αποφασίσουν υπέρ των συμφερόντων της γερμανικής εταιρείας»!! Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, οι «μίζες» που έφτασαν στα ταμεία των δύο κομμάτων μέσω «οφ σορ» εταιρειών αφορούσαν τη σύμβαση για το σύστημα παρακολούθησης C4i...

Τα καινούργια στοιχεία, για τις δοσοληψίες της «Ζήμενς» με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, φέρνουν για ακόμα μία φορά στην επιφάνεια τη σαπίλα του καπιταλισμού. Τα λαϊκά στρώματα, από τη συγκεκριμένη υπόθεση, πρέπει να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα και να συνειδητοποιήσουν ότι οι συναλλαγές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με την πολιτική εξουσία αποτελούν τον «κανόνα και όχι την εξαίρεση», γιατί στα πλαίσια του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού η σύμφυση ανάμεσα στα αστικά κόμματα εξουσίας και τους μονοπωλιακούς ομίλους λαμβάνει γιγαντιαίες διαστάσεις. Οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις των πολιτικών «ταγών» του δεν επιδέχεται «νομικές» παρεμβάσεις και «κάθαρση», αφού είναι δομημένο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, η οποία γεννά και αναπαράγει τα φαινόμενα διαφθοράς.

Η κατάθεση Χριστοφοράκου ήρθε να προστεθεί στην ομολογία Τσουκάτου (ότι πήρε ένα εκατομμύριο μάρκα από τη «Ζήμενς» και τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ), στις καταθέσεις στελεχών της γερμανικής πολυεθνικής ότι διοχέτευαν «μαύρο χρήμα» στα ταμεία τα δυο κομμάτων (τουλάχιστον 100 εκατ. ευρώ στη δεκαετία 1995 - 2005), στα «δώρα» και τις «χορηγίες» που δόθηκαν από τον τηλεπικοινωνιακό κολοσσό σε στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αμέσως μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ με αξιοθαύμαστο ...συγχρονισμό ισχυρίστηκαν ότι «ποτέ δεν πήραν χρήματα», αντάλλαξαν κατηγορίες για το «μέγεθος» των ευθυνών, αλλά επί της ουσίας αλληλοκατηγορήθηκαν για το ποιος «πήρε» τα περισσότερα από τη «Ζήμενς». Την ίδια στιγμή, οι ηγεσίες των εταίρων του δικομματισμού έσπευσαν να εμφανιστούν ως «ιεροκήρυκες» της «κάθαρσης» και «αμείλικτοι τιμωροί» της διαφθοράς. Δε δίστασαν να προβάλλουν την ...«πλήρη διαφάνεια των οικονομικών» τους, με την κυβέρνηση να κάνει λόγο για «ανυπόστατα ψεύδη», το ΠΑΣΟΚ για «αστειότητες» και «αποκυήματα φαντασίας», όπως δήλωσε ο Κ. Γείτονας, και οι δυο μαζί να ζητούν «πλήρη διαλεύκανση». Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέστειλε επιστολή στους συνηγόρους του Χριστοφοράκου, «ζητώντας στοιχεία για τις καταγγελίες» του πελάτη τους.

Είναι σίγουρο ότι το δικομματικό θέατρο θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα, με τον Κ. Καραμανλή να επαναλαμβάνει ότι θα «βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο» και τον Γ. Παπανδρέου να ζητάει να «έρθουν όλα στο φως»... Το σίγουρο είναι ότι ήδη έχουν επιλέξει έναν απροκάλυπτο συμψηφισμό - κουκούλωμα, προκειμένου να προστατευτεί από τη μια πλευρά το σύστημα που υπηρετούν και από την άλλη να μείνει αλώβητο το δικομματικό σύστημα εναλλαγής στην εξουσία.

Αυτό, βέβαια, δε θα τους εμποδίσει να συνεχίσουν να «κονταροχτυπιούνται» με φόντο τη σκανδαλολογία και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, γιατί πρόκειται για «αναίμακτα» πεδία που εξυπηρετούν περίφημα τον αποπροσανατολισμό του λαού. Η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της γνωρίζουν ότι είναι προτιμότερο τα λαϊκά στρώματα να «βομβαρδίζονται» καθημερινά με ελεγχόμενες αποκαλύψεις για «μίζες», με «off - shore» εταιρείες, με ονόματα στελεχών - που αν χρειαστεί θα θυσιαστούν με συνοπτικές διαδικασίες - παρά να αποκαλύπτονται οι αντιδραστικές πτυχές της λυσσαλέας επίθεσης που από κοινού έχουν εξαπολύσει εναντίον κάθε εργασιακού, ασφαλιστικού και λαϊκού δικαιώματος...

Πίσω από την επιφανειακή «σύγκρουσή» τους για θέματα «διαφάνειας» και παρότι γνωρίζουν ότι γίνονται ανυπόληπτοι στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ φιλοδοξούν να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση: Αυτό που ομολόγησε η υπεύθυνη του τομέα Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ Λ. Κατσέλη, η οποία μιλώντας την προηγούμενη Δευτέρα στο ραδιόφωνο του «Αθήνα 9,84» είπε: «Η κυβέρνησηθα έπρεπενα υιοθετήσει τουλάχιστονκάποιες από τιςπολιτικέςπουπροτείνειτοΠΑΣΟΚ,οιοποίεςστοκάτω - κάτω δεν είναι και τόσο ιδεολογικά διαφοροποιημένες»!!

Αυτό που χωρίς κανέναν ενδοιασμό είχε δηλώσει ο τέως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και βουλευτής της ΝΔ Γ. Αλογοσκούφης ο οποίος με συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» (27/07/2008) ανέφερε: «Η μόνη περίπτωση που θα είχε κάποια αξία μια συνεργασία μεταξύ κομμάτων, θα ήταν μεταξύ των δύο μεγαλύτερων, εάν μπορούσαν να συμφωνήσουν στην προώθηση κάποιων πολύ δύσκολων μεταρρυθμίσεων, που κανένα κόμμα δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος να προωθήσει από μόνο του»...

Η άνεση, με την οποία δυο κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αναγνωρίζουν ότι μπορούν να «συνεργαστούν» και να «αλληλο - υιοθετήσουν» θέσεις και πολιτικές, πηγάζει ακριβώς από την πολιτική που υπηρετούν. Μια πολιτική που είναι δομημένη πάνω στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, έτσι όπως αυτή συναποφασίζεται στα καπιταλιστικά κέντρα (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) και στη χώρα μας προωθούν παρά τις φραστικές τους αντιπαραθέσεις με συνέπεια τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Τα δείγματα γραφής πολλά:

-- Μαζί ψήφισαν στις Βρυξέλλες την καθιέρωση της εβδομαδιαίας εργασίας των 65 ωρών.

-- Το νόμο του ΠΑΣΟΚ για την «εκ περιτροπής» εργασία θέτει σε εφαρμογή η κυβέρνηση της ΝΔ.

-- Με «γαλαζοπράσινους» νόμους και κοινές προτάσεις προωθούν την παράταση του «εργάσιμου βίου» μέχρι τα 70 χρόνια!

-- Με την πρόφαση της ...«εξυγίανσης» προώθησαν το πετσόκομμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

-- Στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» εξαγγέλλει η κυβέρνηση και δεσμεύει το ΠΑΣΟΚ ότι θα «περιορίσουν» τις κοινωνικές δαπάνες και θα προχωρήσουν στο πάγωμα μισθών και συντάξεων.

-- Η κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης με την απόφασή της για την ίδρυση 33 ιδιωτικών κολεγίων στη χώρα και το ΠΑΣΟΚ τονίζει την πάγια θέση του για την «ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων».

-- Θέσεις «μερικής απασχόλησης» προτείνει η κυβέρνηση για την ...αντιμετώπιση της ανεργίας «κοινωνικής εργασίας» το ΠΑΣΟΚ, την ίδια στιγμή που με τις πολιτικές τους την έχουν εκτινάξει στο 8,5% (βάσει των επίσημων στοιχείων)...

-- Από κοινού τάχτηκαν υπέρ της οικονομικής ενίσχυσης των τραπεζών με 28 δισ. ευρώ.

-- Κοινή τους δέσμευση είναι η μείωση των συντελεστών της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Για το μόνο που διαγκωνίζονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι για το ποιος θα προσφέρει τις περισσότερες φοροαπαλλαγές και τα μεγαλύτερα οικονομικά κίνητρα στους επιχειρηματικούς ομίλους (τις τελευταίες 15 μέρες η κυβέρνηση έδωσε 5,7 δισ. ευρώ, με την μορφή επιδοτήσεων και εγγυήσεων), για τη στήριξη της «ανταγωνιστικότητάς» τους, δηλαδή της διασφάλισης ακόμα ευνοϊκότερων όρων για τη συνέχιση της τεράστιας κερδοφορίας τους.

Είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι η σκανδαλολογία και οι αντιπαραθέσεις γύρω από αυτήν ανάμεσα στα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εξυπηρετούν περίφημα τους σχεδιασμούς τους για τον αποπροσανατολισμό του λαού, αφού αφήνει στο «σκοτάδι» αυτό που περιμένει τους εργαζόμενους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να μην πέσουν στην παγίδα που τους στήνουν, οφείλουν για το δικό τους συμφέρον να εγκαταλείψουν τα κόμματα της «διαπλοκής», τους υπηρέτες των μονοπωλίων και να συνταχθούν στις γραμμές του ταξικού κινήματος με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.