"Το χωράφι δεν το ξεγελάνε" | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

"Το χωράφι δεν το ξεγελάνε"

"Να τους πεις να έρθουν εδώ να παρουσιάσουν τον προϋπολογισμό. Γιατί, ξέρεις, εμένα μπορούν να με ξεγελάσουν με λόγια. Το χωράφι δεν το ξεγελάνε. Θέλει σπόρο, θέλει λίπασμα, θέλει πομόνες να τραβήξουν νερό για πότισμα, θέλει δηλαδή εργαλεία και ηλεκτρικό ρεύμα ή πετρέλαιο, θέλει όργωμα. Δεν το ξεγελάνε με λόγια".

Κάστρο Βοιωτίας. Οι τελευταίες κουβέντες που ακούσαμε στο δρόμο για την επιστροφή. Επί τρεις μέρες - καλύπτοντας την περιοδεία του κλιμακίου της ΚΕ του ΚΚΕ, που με επικεφαλής τη Γενική Γραμματέα της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα πέρασε απ' όλα τα μπλόκα - καταγράφουμε, παράλληλα με το κυρίως ρεπορτάζ, φράσεις εκατοντάδων ανθρώπων, συνθήματα, μηνύματα γραμμένα σε ένα κομμάτι χαρτόνι. Απ' όλα αυτά, που γεμίζουν ήδη αρκετά μπλοκάκια σημειώσεων, στο μυαλό μένουν αυτές οι πέντε λέξεις: "Το χωράφι δεν το ξεγελάνε". Οχι πως τα υπόλοιπα που ακούσαμε δεν είχαν μέσα τους τη δική τους αλήθεια, όχι πως δεν ήταν σημαντικά. Αλλά αυτές οι πέντε λέξεις "το χωράφι δεν το ξεγελάνε" χτύπησαν σαν σφυρί στο μυαλό μια σημαντικότατη αλήθεια, αυτό ακριβώς που κυβέρνηση και μεγάλο μέρος του Τύπου, έχοντας στήσει μία τεράστια επιχείρηση παραπληροφόρησης, ψεμάτων και εκβιασμών, πασχίζουν από την πρώτη στιγμή της αγροτικής εξέγερσης να κρύψουν: Οτι οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους! Κι αυτή η αλήθεια είναι τόσο ισχυρή που κανένας Τσουκάτος,όσο Γκαίμπελς κι αν μελετήσει, δεν μπορεί να την ανατρέψει!

***

Είναι μια αλήθεια που τη γνωρίζει καλά η κυβέρνηση, γιατί πολύ απλά είναι το αποτέλεσμα του και δικού της σχεδιασμού. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής κοντά δυο δεκαετιών, που εκπονήθηκε σε ξένα κέντρα και συστηματικά υλοποιήθηκε βήμα το βήμα από τους ντόπιους υπαλλήλους τους που παριστάνουν την εκάστοτε εθνική κυβέρνηση. Μιας πολιτικής που έχει φτάσει πια στο "διά ταύτα" της: Αφού δεν έγινε κατορθωτή με πλάγιους τρόπους η εγκατάλειψη των χωραφιών από τους πολλούς μικροκληρούχους, ώστε αυτά να περάσουν στους νεοτσιφλικάδες, τώρα αξιώνεται με βίαιο τρόπο το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Κι εδώ ακριβώς είναι που "κόλλησε" ο σχεδιασμός. Δεν πήρε υπόψη του ή ερμήνευσε λάθος το γεγονός ότι ο αγρότης, ο πραγματικός αγρότης, έχει σχέση ζωής με το χωράφι του. Το προσέχει, το "ακούει".

***

Και γι' αυτό ακόμα κι όταν φτάνει στο σημείο να ομολογεί τη δική του αδυναμία να αντιμετωπίσει "τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα", έχει μια ακόμη σημαντική γραμμή άμυνας: το χωράφι του που δεν ξεγελιέται. Αυτό τον βγάζει στο δρόμο, αυτό του δίνει κουράγιο να συνεχίσει...

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ