Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που όλα τα προβλήματα οξύνονται με τραγικά αποτελέσματα. «Οταν φυσάει καιγόμαστε, όταν βρέχει πνιγόμαστε».

Καθημερινά, όπου και να κοιτάξεις, όποιο ζήτημα και αν εξετάσεις, όποιο πρόβλημα και να σου τύχει, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την εκμετάλλευση των ανθρώπινων αναγκών. Στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην προστασία της ανθρώπινης ζωής από τις φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές, πλημμύρες και άλλα φυσικά φαινόμενα. Παντού συναντάς την αναλγησία του κράτους, την κοροϊδία, την απάτη, την καπηλεία του ανθρώπινου πόνου. Ολα αυτά τα προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική, το κυνήγι του κέρδους.

Το επόμενο διάστημα η κατάσταση θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο για το λαό. Το αστικό σύστημα και το κράτος ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τη χειροτέρευση της κατάστασης στην Υγεία, στην Κοινωνική Πρόνοια, στην προστασία του λαού από τις φυσικές καταστροφές. Δεν θέλουν και δεν μπορούν, όχι γιατί είναι ανίκανοι, αλλά γιατί δεν είναι δυνατόν να συμβιβαστούν τα κέρδη των καπιταλιστών με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Εδώ βρίσκεται η βασική αιτία των προβλημάτων.

Ταυτόχρονα με όλα τα παραπάνω, την επόμενη περίοδο θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, στις συντάξεις, στο σύνολο των κοινωνικών δαπανών. Η «μεταμνημονιακή εποχή», που θα φέρει τάχα την αποκατάσταση των αδικιών, είναι απάτη. Κανένας να μην πιστέψει τα ψέματα της κυβέρνησης.

Ολο το επόμενο διάστημα, μπροστά και στις πολιτικές εξελίξεις, θα δυναμώσει η επιχείρηση αποπροσανατολισμού του λαού, τόσο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και από τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα.

Τα επιτελεία της αστικής τάξης, η κυβέρνηση, έχουν επεξεργασμένα σχέδια για την εξαπάτηση και τον εγκλωβισμό του λαού σε νέες αυταπάτες. Προ πολλού έχουν ξεκινήσει την καλλιέργεια του παραμυθιού της «επόμενης μέρας των μνημονίων», της «δίκαιης ανάπτυξης» και για άλλα παρόμοια.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι επικίνδυνη γιατί είναι αδίστακτη. Αποδείχθηκε ότι «πατάει επί πτωμάτων». Επιχειρεί να αξιοποιήσει ακόμα και αυτήν την τραγωδία στο Μάτι Αττικής, προκειμένου να πετάξει από πάνω της τις εγκληματικές ευθύνες που έχει. Αξιοποιεί τις στάχτες και τα αποκαΐδια που άφησε πίσω της η φονική πυρκαγιά, ως μία ακόμα ευκαιρία για να εξαπατήσει και να εξαγοράσει τους ανθρώπους που καταστράφηκαν.

Πριν καλά - καλά σβήσουν οι φλόγες, σηκώνει προπαγανδιστικό κουρνιαχτό ότι θα γκρεμίσει τα αυθαίρετα, στήνοντας τηλεοπτικά σόου που προβάλλουν το γκρέμισμα του φράχτη. Την ίδια ώρα, έχει νομιμοποιήσει την αυθαίρετη και ανεξέλεγκτη δράση των επιχειρηματιών σε βουνά και παραλίες, με τις τεράστιες εγκαταστάσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και τουριστικών συγκροτημάτων. Οπως γίνεται τώρα στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπως έχει γίνει δεκαετίες στις ακτές της Αττικής, της Χαλκιδικής, εδώ στη Θάσο και σε άλλες περιοχές.

Γκρεμίζει τα σπίτια των φτωχών και νομιμοποιεί τις επιχειρήσεις και τα παλάτια των πλουσίων. Και δεν αρκείται σε αυτό. Σχεδιάζει και έχει βάλει σε εξέλιξη ένα ολόκληρο σύστημα εκβιασμών και εξαγοράς των πυρόπληκτων, μέσα από τις υποτιθέμενες αποζημιώσεις, μέσα από τα δάνεια για την αποκατάσταση, μέσα από τη λεγόμενη φιλανθρωπία.

Στελέχη της κυβέρνησης, παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης, ΝΔ, έχουν πέσει σαν κοράκια πάνω στους κατεστραμμένους ανθρώπους, στις οικογένειές τους. Από κοντά και οι πλιατσικολόγοι της Χρυσής Αυγής, που τριγυρίζουν σαν τις ύαινες στο σφαγείο, πουλώντας «φιλανθρωπία».

Την ίδια ώρα, κυβέρνηση, ΝΔ, «μετανιωμένοι» συνεργάτες του Ψινάκη, καλούν δημόσια βιομήχανους, εφοπλιστές και άλλους ευεργέτες να πάρουν την υπόθεση της ανοικοδόμησης στα χέρια τους, ανοίγοντας πιο πλατιά το δρόμο της επιχειρηματικής εισβολής.

Αυτός είναι ο «αγγελικά πλασμένος» κόσμος του καπιταλισμού.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ μιλούν για όλα εκτός από τις πραγματικές αιτίες που προκάλεσαν το μαζικό έγκλημα στο Μάτι Αττικής.

Μιλούν για τους εμπρηστές, για την ανικανότητα των υπευθύνων, τώρα ανακαλύπτουν την αυθαίρετη δόμηση. Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης με τον κοσμάκη που κάηκε. Είναι μανούλες στην απάτη.

Αυτό το θέατρο, που εξελίσσεται πολλές φορές σε κοροϊδία, ο ελληνικός λαός το έχει ζήσει δεκαετίες τώρα. Θυμίζουμε ορισμένα παραδείγματα:

• Το 1980, ο πρωθυπουργός της ΝΔ Γ. Ράλλης απέδιδε τις καταστροφικές πυρκαγιές στις «κουκουνάρες» που πετιόντουσαν και επέκτειναν τη φωτιά.
• Τις δεκαετίες του '80 και του '90, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις ΝΔ ανακάλυψαν ως αιτία επέκτασης των πυρκαγιών τις αλεπούδες που καιόμενες μετέφεραν τη φωτιά, ενώ έτρεχαν για να σωθούν.
• Το 2007, ο υπουργός της ΝΔ Πολύδωρας, μετά την τραγωδία της Ηλείας, ανακάλυψε τον «στρατηγό άνεμο».

Τη δόξα όλων αυτών των προηγούμενων ζήλεψαν σήμερα Τσίπρας και Μητσοτάκης.

Για όλα μιλούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ, μόνο για τις πραγματικές αιτίες και τους υπεύθυνους δεν μιλούν. Δεν μιλούν για το γεγονός ότι μείωσαν δραστικά τη χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών πρόληψης, για την προστασία από πυρκαγιές των δασών, των σπιτιών, της αγροτικής γης, των αγροτικών εγκαταστάσεων, της ζωής των ανθρώπων. Μείωσαν τις δαπάνες για το προσωπικό της Πυροσβεστικής και για όλα τα αναγκαία τεχνικά μέσα. Ολα αυτά τα θεωρούν κόστος.

Εδώ και χρόνια συρρίκνωσαν δραματικά τη Δασική Υπηρεσία, ουσιαστικά την κατάργησαν με το διαχωρισμό της πρόληψης από την καταστολή, από το 1998, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Δεν λένε κουβέντα για το ότι αιτίες είναι η ιδιοκτησία γης μέσα στις δασικές εκτάσεις και η εμπορευματοποίηση της γης, τα οποία αποτελούν «ιερό και όσιο» της πολιτικής τους.

Κουβέντα δεν λένε για το ότι τα βουνά, τα δάση, οι παραλίες αποτελούν προνομιακό χώρο για «μεγάλο φαγοπότι» καταπατήσεων, ασύδοτης δράσης κατασκευαστικών εταιρειών, υποτιθέμενων συνεταιρισμών, μεταλλευτικών και λατομικών επιχειρήσεων, τουριστικών πηγών Ενέργειας (αιολικών, φωτοβολταϊκών).

Είναι ανατριχιαστικά αποκαλυπτικό το ντοκουμέντο της ΕΕ που αποκάλυψε πρόσφατα ο «Ριζοσπάστης» και δείχνει τις πραγματικές αιτίες για τις απώλειες περιουσιών και ανθρώπινων ζωών μετά από κάθε πυρκαγιά, βροχή ή σεισμό, αλλά και το πόσο συνένοχοι και συνυπεύθυνοι είναι η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που συμφωνούν και υπηρετούν τη στρατηγική που θυσιάζει τα πάντα για την καπιταλιστική κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα.

Το ντοκουμέντο - κατεύθυνση της ΕΕ ορίζει κυνικά ότι για να γίνει ένα αντιπλημμυρικό έργο πρέπει να υπολογίζεται η σχέση «κόστους - οφέλους» για την κατασκευή του. Δηλαδή αν δεν προκύπτει κέρδος για τα μονοπώλια, για τους μεγάλους επιχειρηματίες, τότε το έργο δεν επιλέγεται και δεν χρηματοδοτείται κ.λπ., ανεξάρτητα από το πόσο αναγκαίο είναι για να σωθούν ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.

Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες της καταστροφικής τραγωδίας που υπηρέτησαν στο παρελθόν με τις πολιτικές τους οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όπως κάνει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Οι πυρκαγιές είναι η άλλη όψη των αντιλαϊκών πολιτικών, που «έκαψαν» τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, τους μισθούς, τις συντάξεις, που καταδίκασαν τον εργαζόμενο λαό στη φτώχεια και στην ανεργία. Που φόρτωσαν τα βάρη και τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Η άλλη όψη των πολιτικών της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που γίνεται πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Καμιά αυταπάτη, καμιά αναμονή, καμιά εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Μόνο η λαϊκή πάλη, με ισχυρό ΚΚΕ, μπορεί να βάλει φραγμό σε αυτήν την κατάσταση, να υπερασπιστεί τη ζωή και τα δικαιώματα, να διεκδικήσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Ο λαός έχει τη δύναμη να αλλάξει την πορεία. Δεν ξεκινάμε από το μηδέν, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Τώρα είναι ώρα ευθύνης και δράσης. Ολο το Κόμμα και η ΚΝΕ, οι φίλοι του Κόμματος, μαζί με άλλους αγωνιστές, να βρεθούμε για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για την οργάνωση της πάλης του λαού. Για να φτάσει η φωνή και το μήνυμα της ΚΝΕ παντού. Η λύση βρίσκεται στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στην ανασύνταξη του κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας για την ανατροπή.

Παρά το γεγονός ότι «πήραν φωτιά τα μπατζάκια» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν παρατάει τη βρώμικη δουλειά που έχει αναλάβει.

Ολα δείχνουν ότι τις επόμενες μέρες, αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο, θα κλιμακώσει την επιχείρηση ψευτιάς και αποπροσανατολισμού, καλλιέργειας ψεύτικων και εκβιαστικών διλημμάτων. Οι προπαγανδιστικές μηχανές κυβέρνησης και ΝΔ θα «πάρουν φωτιά». Στόχος είναι η ιδεολογική και πολιτική χειραγώγηση και η φθορά των λαϊκών συνειδήσεων.

Θα επιχειρήσουν να εγκλωβίσουν το λαό στο κλίμα του φόβου που καλλιεργούν και στο δίλημμα να διαλέξει ποιος από τους δύο είναι ο καλύτερος να δώσει στο λαό να γευθεί τους καρπούς της «ανάπτυξης» που έρχεται μετά τα μνημόνια.

Θα τους καλούν να κάτσουν στα αυγά τους, για «να μην γυρίσουμε στα παλιά», «να αποφύγουμε τα χειρότερα», γιατί «ο διεθνής ουρανός σκοτεινιάζει», «η πατρίδα κινδυνεύει», επομένως χρειάζεται «εθνική ενότητα» και «ισχυρές κυβερνήσεις».

Την ίδια ώρα, όλα τα μεγάλα ζητήματα που κρίνουν το παρόν και το μέλλον του λαού θα προχωράνε σε ευρωατλαντική κατεύθυνση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ καυχιέται γιατί θεωρεί επίτευγμα ότι μετέτρεψε τη χώρα σε «γεωπολιτικό μεντεσέ» των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή, όπως τονίζει ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα. Μεντεσές στα αιματοβαμμένα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

Χωρίς ευθύνη και ντροπή, ετοιμάζονται να γιορτάσουν τον αμερικανοΝΑΤΟικό θρίαμβο στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Να πανηγυρίσουν το ρόλο που παίζει η χώρα στην προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή. Να γιορτάσουν την πρόσφατη Συμφωνία των Πρεσπών με την ΠΓΔΜ. Να πανηγυρίσουν γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τα δίνει όλα, βάσεις, αεροδρόμια, λιμάνια, υποδομές, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.

Να γλεντήσουν επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρωτοστατεί στην ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ. Οτι στο πλαίσιο αυτό ο Τσίπρας ανακοίνωσε νέας ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία με την Αλβανία, ότι αναγνωρίζει το Αιγαίο ως ΝΑΤΟική θάλασσα.

Ολα αυτά δεν πρέπει ούτε μπορεί να τα συσκοτίσει καμιά «καπνιά» της αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας. Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα εξελίξεων, προπαγάνδας, ψεύτικων ελπίδων και προσδοκιών που δημιουργούνται, είναι κρίσιμο οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες να δουν καθαρά, να κάνουν το λογαριασμό, να ξύσουν το χρώμα, την επιφάνεια από τα ωραία και πανηγυρικά κυβερνητικά λόγια. Αυτό είναι το πρώτο, το υπ' αριθμόν ένα κρατούμενο.

Η πραγματικότητα λέει το εξής: Οτι στις 21 Αυγούστου, την ημέρα που η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει την «έξοδο από τα μνημόνια», οι 600 και πλέον μνημονιακοί νόμοι θα είναι εδώ. Ούτε ένας ακόμα να μην ψηφιστεί ...αυτοί είναι αρκετοί για να βασανίζουν τους εργαζόμενους για δεκαετίες.

Η αυξημένη εποπτεία της τρόικας θα είναι εδώ, οι αυτόματοι «κόφτες» δαπανών, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, η φοροληστεία, το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που συμφώνησε το Γιούρογκρουπ, δηλαδή το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο, θα είναι εδώ...

Το δυσβάσταχτο χρέος που δημιούργησαν το μεγάλο κεφάλαιο και το αστικό κράτος και το οποίο φορτώθηκε στις πλάτες του ο λαός μας θα είναι εδώ και θα πληρώνεται κανονικά έως το 2060.

Δηλαδή, όλα όσα βασανίζουν και σήμερα τη ζωή του λαού, των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, θα είναι εδώ, θα ζουν και θα βασιλεύουν...

Η κυβέρνηση με την τελευταία συμφωνία της έχει υπογράψει όχι μόνο να τηρήσει, αλλά και «να θωρακίσει όλες τις μέχρι τώρα σημαντικές μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει όσα επιβλήθηκαν την περίοδο των μνημονίων, τη σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων στους μισθούς, στους φόρους. Δεσμεύθηκε ότι αυτά θα ισχύουν όλα τα επόμενα χρόνια. Πως δεν πρόκειται να γίνει καμιά αλλαγή. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά ελάφρυνση.

Και δεν περιορίζονται σε αυτήν τη συμφωνία θωράκισης όσων αντιλαϊκών μέτρων έχουν παρθεί την τελευταία δεκαετία.

Εχουν από τώρα δεσμευθεί και σε νέα μέτρα. Οι συνταξιούχοι θα πληρώσουν με νέες περικοπές τον επόμενο χρόνο, 1 δισ. ευρώ, με την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς». Από τις αρχές του 2020 θα υπάρξει νέα αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων με τη μείωση του αφορολόγητου.

Σχεδιάζουν νέα αύξηση του ΕΝΦΙΑ και των αντικειμενικών αξιών των λαϊκών κατοικιών.

Ολα τα παραπάνω αποκαλύπτουν την αλήθεια: Οτι η «μεταμνημονιακή» περίοδος φέρνει νέες θυσίες για τους εργαζόμενους.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμφωνούν στις απαιτήσεις του ΣΕΒ:

• Να μειωθεί και άλλο το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος.
• Να διατηρηθούν οι μισθοί πείνας.
• Να ελαφρυνθεί ακόμα περισσότερο η φορολογία του κεφαλαίου.

Μαζί, χέρι - χέρι, η άρχουσα τάξη της χώρας και τα αστικά κόμματα σχεδιάζουν την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Είναι υποκρισία και πρόκληση σήμερα, μετά από όλα αυτά, η κυβέρνηση να μιλά για «δίπολο ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση».

Τα προπαγανδιστικά παραμύθια της «δίκαιης ανάπτυξης» και της «μεταμνημονιακής εποχής» έχουν σκοπό να αποκοιμίσουν το λαό. Να κρύψουν την αλήθεια. Να κρύψουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της «νέας εποχής».

Η πραγματικότητα που ζει ο εργαζόμενος λαός είναι διαφορετική από αυτήν που παρουσιάζει η κυβερνητική προπαγάνδα.

Στους κλάδους που έχουν μπει στη φάση της ανάπτυξης, όπως του Τουρισμού, των Τηλεπικοινωνιών, της Ενέργειας, των Μεταφορών και αλλού, η μερική απασχόληση και η απλήρωτη εργασία σπάνε κόκαλα. Η εργασιακή ζούγκλα είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πολυδιαφημιζόμενης ανάπτυξης.

Για παράδειγμα, αυτήν την εποχή, εργαζόμενοι στις τουριστικές επιχειρήσεις, γυναίκες και άνδρες, λιώνουν στην ορθοστασία, λιποθυμάνε από τα εξαντλητικά ωράρια και την εντατικοποίηση, κοιμούνται σε κοντέινερ, τους κλέβουν τα ένσημα. Αυτό είναι το αίσχος της «δίκαιης ανάπτυξης».

Η αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι κάλπικη, δεν μπορεί να κρύψει την ταύτιση των απόψεών τους και για τα ζητήματα της οικονομίας, όπως και για όλα τα στρατηγικής σημασίας ζητήματα.

Φέτος το Κόμμα μας γιορτάζει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του, 100 χρόνια ηρωικής πορείας, ένδοξων στιγμών αλλά και χρήσιμων συμπερασμάτων, που τελικά επιβεβαιώνονται και από τις ίδιες τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων.

Είναι βασικό συμπέρασμα της ιστορικής πείρας ότι ο καπιταλισμός δεν βελτιώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, δεν μεταρρυθμίζεται προς όφελος των εργαζομένων, δεν μπορεί να γίνει «ο λύκος φίλος».

Δεν μπορεί ο λαός να περιμένει τίποτα από κυβερνήσεις της αστικής εξουσίας, της εξουσίας των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, όπως και αν αυτές αυτοαποκαλούνται.

Η ιστορική πείρα δείχνει πως ό,τι κερδήθηκε και ό,τι θα κερδηθεί είναι και θα είναι αποτέλεσμα σκληρής ταξικής πάλης, αποτέλεσμα της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, αποτέλεσμα σημαντικών μαχών γύρω από περισσότερο ή λιγότερο κεντρικά ζητήματα, που όμως αντικειμενικά, όποια πέτρα και να σηκώσεις, συνδέονται με στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου. Είναι θέμα συσχετισμών, είναι ζήτημα της δύναμης που έχει το εργατικό - λαϊκό κίνημα για να μπορεί να εμποδίζει αντιδραστικές αλλαγές, να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις.

Καμιά διαχείριση του συστήματος δεν χάρισε στους εργαζόμενους τίποτα. Και αν δεν το έκανε σε ιστορικές περιόδους, που ο καπιταλισμός σημείωνε μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης και εμφάνιζε μεγάλη δυναμική, είναι σίγουρο πως δεν θα το κάνει και σήμερα. Γι' αυτό το σύστημα εκπαιδεύει μαζικά τους εργαζόμενους σε μια ζωή χωρίς απαιτήσεις, σε μια ζωή με ψίχουλα, χωρίς δικαιώματα.

Το συμπέρασμα αυτό οδηγεί αντικειμενικά και σε συγκεκριμένη πολιτική στάση.

Το ΚΚΕ δεν μπορεί παρά να βρίσκεται απέναντι σε κάθε αστική κυβέρνηση, απέναντι σε κάθε εκδοχή αστικής διαχείρισης, απέναντι στα κόμματα του κεφαλαίου όπως κι αν αυτά αυτοπροσδιορίζονται.

Αυτή η αλήθεια, που επιβεβαιώνεται και ιστορικά, έχει μεγάλη αξία στο σήμερα, μετά την πείρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Πόσοι εργαζόμενοι, άνθρωποι από τα λαϊκά στρώματα, ακόμα και νεότερης ηλικίας, δεν πίστεψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει να κάνει «με πιο έξυπνο τρόπο» αυτό που λέει το ΚΚΕ, εκφράζοντας μάλιστα και την άποψη ότι το ΚΚΕ όλο λόγια είναι και ότι δεν θέλει να αναλάβει ευθύνες σοβαρές; Οτι θα μπορούσε να είναι αυτό στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ή έστω να στήριζε ή να έδειχνε ανοχή στην «κυβέρνηση της αριστεράς»; Η πραγματικότητα, οι εξελίξεις, τους διέψευσαν.

Το ΚΚΕ αναλαμβάνει πάντα τις ευθύνες του απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό. Και ευθύνη του ήταν να προειδοποιήσει με κάθε κόστος - και είχε κόστος από αυτήν την επιλογή - ότι καμιά κυβέρνηση στο έδαφος του συστήματος δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στο λαό. Πήρε την ευθύνη του και οργάνωσε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων. Δεν πάτησε τις μπανανόφλουδες όπως αυτή του δημοψηφίσματος, δεν έπεσε στη λούμπα της ανοχής ή της μερικής στήριξης.

Και σήμερα μπορεί να κοιτάει κατάματα το λαό και να του λέει: Και αυτό το δοκίμασες, και την «αριστερή» διακυβέρνηση του συστήματος τη βίωσες, ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις έναν άλλον, εντελώς διαφορετικό δρόμο, μην ξαναπέσεις στην παγίδα ούτε του μικρότερου κακού, ούτε στην εναλλαγή κυβερνήσεων, στην τιμωρία των σημερινών με τους προηγούμενους, είναι αδιέξοδο...

Ηρθε η ώρα να σηκωθείς από τον καναπέ. Να πάψεις να είσαι θεατής. Ηρθε η ώρα να πάρεις τη θέση σου στον αγώνα, σήμερα, για τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Ενας αγώνας που θα συνδέει κάθε επιμέρους μέτωπο πάλης, σε κάθε κλάδο και περιοχή, σε ένα μεγάλο κίνημα αντεπίθεσης. Ενα μεγάλο κίνημα εργατικό - λαϊκό, μια Κοινωνική Συμμαχία που θα βγάζει στο προσκήνιο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, που δεν θα παζαρεύει με το κεφάλαιο πόσα θα χάσει ο λαός. Που θα συγκρούεται με τη στρατηγική της ανάπτυξης για τα κέρδη, με τα σχέδια αστάθειας και ανασφάλειας της «γεωπολιτικής αναβάθμισης», του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ενα τέτοιο κίνημα μπορεί να επιβάλει λύσεις προς όφελος των εργαζομένων, μπορεί να βάλει εμπόδια στους αντεργατικούς σχεδιασμούς.

Και, κυρίως, είναι ο δρόμος για να οδηγηθεί ο λαός στην πραγματική και ουσιαστική διέξοδο για τα συμφέροντά του: Ο ίδιος να κάνει κουμάντο. Να οργανώσει τη δικιά του εξουσία, ανατρέποντας μια χούφτα ιδιοκτήτες μονοπωλιακών ομίλων, να κάνει κοινωνική ιδιοκτησία τα εργοστάσια, τα λιμάνια, τις υποδομές, τους κλάδους στρατηγικής σημασίας, οργανώνοντας τον παραγωγικό συνεταιρισμό των μικρών ιδιοκτητών και αγροτών.

Η προοπτική αυτή δεν είναι παραπομπή των λύσεων για το λαό στη «Δευτέρα Παρουσία», όπως μας κατηγορούν ορισμένοι. Για τη «Δευτέρα Παρουσία» είναι οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις, οι ουτοπίες ότι μπορεί σε μια οικονομία όπου κυριαρχεί το καπιταλιστικό κέρδος να χωρέσουν εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τη στιγμή που το κέρδος γεννιέται από την ένταση της εκμετάλλευσης και τον περιορισμό αυτών των αναγκών.

Εμείς συνδέουμε την επίλυση βασικών, οξυμένων εργατικών - λαϊκών προβλημάτων με την πορεία της ταξικής πάλης. Οσο δυναμώνει η εργατική - λαϊκή πάλη, όσο αποκτά πιο μαζικά χαρακτηριστικά, όσο βαθαίνει ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της, τόσο θα είναι δυνατόν και στο σήμερα να μετρά νίκες αλλά κυρίως να διαμορφώνονται οι όροι για τη ριζική αντιμετώπισή τους, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που θα ανοίξει το δρόμο για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με τους εργαζόμενους στην εξουσία και με κοινωνική ιδιοκτησία, δηλαδή μια σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνική οργάνωση.

Σήμερα, πράγματι, οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί, με την έννοια ότι σε διεθνές επίπεδο ο καπιταλισμός κυριαρχεί, δεν υπάρχει αντίπαλο δέος. Αλλά και με την έννοια ότι ο λαός, οι εργαζόμενοι, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, δεν έχουν αποφασίσει ακόμα να ακολουθήσουν αυτόν το δρόμο.

Ομως εμείς, το ΚΚΕ, δεν στεκόμαστε παθητικά απέναντι σε αυτούς τους συσχετισμούς. Πολύ περισσότερο, στο όνομα των αρνητικών αυτών συσχετισμών δεν συμβιβαζόμαστε με τη σημερινή κατάσταση, ούτε γινόμαστε απολογητές του συστήματος και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Παλεύουμε για να αλλάξουν αυτοί οι συσχετισμοί στο μέτρο των δυνάμεών μας. Μπαίνουμε μπροστά σε κάθε μέτωπο πάλης, συμβάλλουμε στην ταξική ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, συμβάλλουμε στην κοινή δράση και στον κοινό βηματισμό αυτών των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον από την αντιπαράθεση με το σύστημα, με τα μονοπώλια.

Γι' αυτό, το ΚΚΕ απευθύνεται σε όλους χωρίς ταμπέλες και προκαταλήψεις, ιδιαίτερα σε όσους εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες προέρχονται πολιτικά από άλλα κόμματα και πολιτικούς χώρους, τους δίνει το χέρι, τους καλεί να δουν τα πράγματα με βάση το συμφέρον της τάξης τους, το συμφέρον της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και όχι με βάση το συμφέρον των αφεντικών, να συσπειρωθούν, να συστρατευθούν με τους κομμουνιστές, τις προτάσεις και τη δράση τους σε κάθε μικρό ή μεγάλο μέτωπο πάλης, να ενισχύσουν το ΚΚΕ, να το ισχυροποιήσουν στα σωματεία, στις αρχαιρεσίες, στις εκλογές, όπου και όποτε και αν γίνουν.

Τα πράγματα σήμερα θα ήταν διαφορετικά αν ο συσχετισμός δυνάμεων ήταν διαφορετικός. Αν το ΚΚΕ ήταν πιο ισχυρό, αν σε περισσότερα συνδικαλιστικά όργανα πλειοψηφούσαν οι ταξικές - αντιμονοπωλιακές δυνάμεις. Αν υπήρχε ένα πιο ισχυρό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αν είχαν γίνει βήματα στη συγκρότηση της συμμαχίας εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων - αγροτών σε αντιπαράθεση με τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την εξουσία και τις κυβερνήσεις τους.

Τα πάντα είναι ζήτημα συσχετισμών. Γι' αυτό χρειάζεται σήμερα ένα πολύ δυνατό ΚΚΕ. Γιατί ισχυρό ΚΚΕ είναι προϋπόθεση για δυνατό εργατικό κίνημα, για να γίνουν βήματα στην Κοινωνική Συμμαχία, για να ανοίξει διέξοδος προς όφελος του λαού.