ΑΓΚΥΡΑ.--

Η προεκλογική περίοδος στην Τουρκία φέρνει στο προσκήνιο ακόμα πιο καθαρά την αποφασιστικότητα με την οποία το ντόπιο κεφάλαιο θα παζαρέψει τη θέση και τα συμφέροντά του με ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι χτεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης - διά στόματος υπουργού Αμυνας, Νουρετίν Τσανικλί - ότι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ (στο όνομα της «αντιμετώπισης» του ΡΚΚ) θα συνεχιστούν μέχρι «να απομακρυνθούν όλες οι τρομοκρατικές οργανώσεις».

Χτες, ο Πρόεδρος της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν - και ξανά υποψήφιος για την Προεδρία, με τη στήριξη του ισλαμοσυντηρητικού AKP και του εθνικιστικού MHP - επισήμανε ότι «δεν πρόκειται απλά να αγοράσουμε το (αντιπυραυλικό ρωσικό) σύστημα "S-400" και να το βάλουμε σε αποθήκη. Θα το χρησιμοποιήσουμε αν χρειαστεί. Πρόκειται για αμυντικό σύστημα. Τι θα το κάνουμε αν όχι να το χρησιμοποιήσουμε; Θα εξαρτιόμαστε πάλι από τις ΗΠΑ; Οταν τους ζητούσαμε για χρόνια (να μας προμηθεύσουν τέτοιο σύστημα) μας έλεγαν συνέχεια "δεν το επιτρέπει το Κογκρέσο". Κουραστήκαμε... Η Ρωσία ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας με μια αρκετά δελεαστική προσφορά. Λέει ότι θα προχωρούσε ακόμα και σε σύμπραξη μαζί μας για να κατασκευάζουμε από κοινού (τέτοια συστήματα). Και όσον αφορά τα δάνεια, μας πρόσφερε και αρκετά καλά δάνεια. Αυτήν τη στιγμή, προχωράμε τη σχετική διαδικασία σε αυτήν την κατεύθυνση (συνεργασίας με τη Ρωσία)».

Στο μεταξύ, ενδεικτικές είναι και οι δηλώσεις του επίσης υποψήφιου Προέδρου Μουχαρέμ Ιντζέ (με τη στήριξη του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος CHP), που ανέδειξε διαθέσεις διαπραγματεύσεων ακόμα και με δυνάμεις με τις οποίες σήμερα η Αγκυρα κοντράρεται. Οπως μετέδωσε η «Σαμπάχ», ο Ιντζέ δήλωσε ότι εφόσον εκλεγεί θα ξεκινήσει περιοδείες σε χώρες της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας. Ο ηγέτης του CHP, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, είπε ότι ένας από τους βασικούς στόχους του κόμματός του είναι η δημιουργία μιας «Οργάνωσης για την Ειρήνη και τη Συνεργασία στη Μέση Ανατολή» μαζί με Ιράκ, Συρία και Ιράν, υποστηρίζοντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για τον τερματισμό του αιματοκυλίσματος στην περιοχή. Αν και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος προσπάθησε να εμφανίσει λίγο - πολύ ως «προδοσία» τέτοιους σχεδιασμούς του CHP (επικρίνοντας κάθε συνεργασία με το καθεστώς Ασαντ, που βέβαια παλιά ήταν κύριος συνεργάτης των κυβερνήσεων του ΑΚΡ), είναι δεδομένο ότι οποιαδήποτε μελλοντική τουρκική κυβέρνηση θα είναι δύσκολο να προσπεράσει τη «συνδιαλλαγή» με τη συριακή ηγεσία - όπως κι αν διαμορφωθεί μόλις κατασταλάξει το μεταπολεμικό τοπίο στην περιοχή (μια διαδικασία που ομολογουμένως θα είναι πολύ σύνθετη) - δεδομένων των ανακατατάξεων και των αντιθέσεων που αναδύονται όλο και πιο σύνθετες.