Η συζήτηση επικεντρώθηκε στη «συζήτηση για το μέλλον» της ΕΕ, στις προσαρμογές και τις «ισορροπίες», δηλαδή, που αναζητούνται ώστε η ιμπεριαλιστική ένωση να θωρακίσει τα όποια κοινά συμφέροντα των μονοπωλίων της έναντι των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, στο έδαφος πάντα της ανισομετρίας που οξύνει τις αντιθέσεις και στο εσωτερικό της. Μεταξύ των προτάσεων για την περιβόητη «νέα αρχιτεκτονική» της ΕΕ είναι και αυτές για αναθεώρηση της Ευρωζώνης, με κοινό προϋπολογισμό και συνολικά μέτρα σε κατεύθυνση «πιο φιλική για την ανάπτυξη» του κεφαλαίου.

Ολα αυτά, όπως και οι ιδιαίτερες επιδιώξεις των κρατών - μελών του Νότου, ντύνονται και με τον μανδύα της «κοινωνικής και δημοκρατικής Ευρώπης», της «σύγκλισης» κ.τ.λ., με στόχο να στρατευτούν οι λαοί στους στόχους του κεφαλαίου.

Στην κοινή τους διακήρυξη οι ηγέτες του ευρωπαϊκού Νότου αναγνωρίζουν ότι η ΕΕ επιστρέφει σε πορεία ανάπτυξης και χαιρετίζουν τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» που προωθήθηκαν ώστε να θωρακιστεί η καπιταλιστική κερδοφορία, αλλά και να αντιμετωπιστούν οι μελλοντικές αναταράξεις που παραδέχονται ότι βρίσκονται μπροστά. «Σε περιόδους δυσκολιών, η Ενωση έχει αναπτύξει νέα μέσα διακυβέρνησης, ενίσχυσε την ικανότητά της να αντιδράσει στις παγκόσμιες προκλήσεις και έχουν επιτευχθεί πολλά μετά από ένα συνδυασμό μεταρρυθμίσεων σε εθνικό επίπεδο, φορολογικών αλλαγών και επενδύσεων. Η Ευρώπη είναι ασφαλέστερη και ισχυρότερη, αλλά πολλά ακόμη πρέπει να γίνουν. Μια πιο κυρίαρχη, κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη, η οποία μπορεί να αποτελέσει ένα βασικό μοντέλο στον κόσμο, είναι ο δρόμος μας προς τα εμπρός», υποστηρίζουν.

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση των σεναρίων για το μέλλον της ΕΕ, η διακήρυξη αναφέρει ότι «το κλειδί για τον πλήρη συνδυασμό της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας» βρίσκεται στα περαιτέρω βήματα για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), που είναι απαραίτητα για την επίτευξη πιο βιώσιμης και ισορροπημένης ανάπτυξης, την ανταγωνιστικότητα και τη σύγκλιση. Σκιαγραφούν τη μελλοντική ΟΝΕ ως πιο ανθεκτική, πιο φιλική προς την ανάπτυξη, ενώ ιεραρχούν σε προτεραιότητα την ολοκλήρωση και την ενίσχυση της Τραπεζικής Ενωσης, όπως και ένα κοινό σύστημα ασφαλείας για το Ταμείο Ενιαίας Διευκόλυνσης και για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια Καταθέσεων.

Διακηρύσσοντας επί της ουσίας λιτότητα διαρκείας για τους λαούς ώστε να βρεθεί επιπλέον «ζεστό» χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σημειώνουν πως το δημοσιονομικό πλαίσιο θα πρέπει να παρέχει τα κατάλληλα κίνητρα για μια φιλική προς την ανάπτυξη δημοσιονομική πολιτική.

Αναφορά γίνεται στο Μεταναστευτικό, με τους 7 ηγέτες να τάσσονται υπέρ της συνδιαχείρισης και συγχρηματοδότησης της μεταναστευτικής πολιτικής, σε κατεύθυνση ενίσχυσης πάντα της καταστολής στα σύνορα, με πλήρη εφαρμογή της κατάπτυστης συμφωνίας με την Τουρκία, «σε ένα Αιγαίο όπου το Διεθνές Δίκαιο είναι απαραίτητο».

Στο όνομα δε της ασφάλειας αξιώνουν περισσότερα μέτρα καταστολής και στο εσωτερικό των κρατών.

Σε ό,τι δε αφορά την παρουσία της ΕΕ στα καυτά μέτωπα της Ανατολικής Μεσογείου και της Αφρικής, όπου διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους ομίλων, ζητούν ενίσχυση της ευρωπαϊκής δράσης για την αντιμετώπιση των περιφερειακών και παγκόσμιων προκλήσεων με ιδιαίτερη έμφαση στη Μεσόγειο, στην άμεση ανατολική γειτονιά της ΕΕ και την Αφρική, με γνώμονα τη στρατηγική της και τα θεμελιώδη συμφέροντά της.

Στο πλαίσιο των παραπάνω αξιώσεών τους ζητούν να εφαρμοστεί πλήρως η ευρωπαϊκή αμυντική στρατηγική με βάση την κοινή χρηματοδότηση, τις κοινές φιλοδοξίες και την κοινή στρατηγική.

Η διακήρυξη αναφέρεται και στο Κυπριακό διατυπώνοντας την υποστήριξη των 7 ηγετών στη συνολική διευθέτηση σύμφωνα με το κεκτημένο του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και το κοινοτικό κεκτημένο.