Στο όλο θέμα υπάρχει και μια ακόμα ενδιαφέρουσα πλευρά: Στα «Paradise papers» εμφανίζονται ως μέτοχοι σε επενδυτικές εταιρείες μια πλειάδα από ανθρώπους της λεγόμενης «show biz», δηλαδή παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες, άνθρωποι του θεάματος και δεν συμμαζεύεται. Ολοι αυτοί, μαζί με χιλιάδες άλλους επιχειρηματίες, που εμφανίζονται στα μετοχολόγια των «εξωχώριων» εταιρειών, μέσα από την επένδυση των χρημάτων τους αποκτούν μετοχές σε κάθε λογής μονοπωλιακούς ομίλους. Για παράδειγμα, δεν είναι απίθανο να δεις την Μαντόνα μέτοχο σε ...ναυτιλιακή εταιρεία και τον Μπόνο των «U2» μεγαλομέτοχο σε ενεργειακό κολοσσό, που εκμεταλλεύεται χιλιάδες εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Αν τους ρωτήσεις, βέβαια, είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να σου πουν σε ποιες μετοχές έχουν επενδυθεί ως κεφάλαιο τα λεφτά τους και στα μετοχολόγια ποιων εταιρειών συμμετέχουν. Μιλάμε, δηλαδή, για την αποθέωση του παρασιτισμού του κεφαλαίου, που δείχνει ταυτόχρονα τα όρια του καπιταλισμού και την ανάγκη κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.