Τετάρτη 13 Σεπτέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
ΚΟ ΜΕΤΑΛΛΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Μια έκδοση - συμβολή στη μελέτη της ιστορίας και των αγώνων του κλάδου

Στην ιστορία του κλάδου Μετάλλου, των αγώνων, της οργάνωσης των εργατών στα εργοστάσια και στη συμβολή του ΚΚΕ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, είναι αφιερωμένη η έκδοση που επιμελήθηκαν οι ΚΟ Μετάλλου της ΤΟ Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ. Η έκδοση είναι άλλη μια πρωτοβουλία ενταγμένη στην πολύμορφη δράση για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος και αποτελεί μια πολύτιμη καταγραφή της ιστορίας ενός στρατηγικού βιομηχανικού κλάδου, που έχει βρεθεί στο επίκεντρο της ταξικής πάλης για πάνω από έναν αιώνα.

Τίτλος της έκδοσης είναι «Μεταλλεργάτες: Ιστορία και Αγώνες. Η συμβολή του ΚΚΕ» και για το περιεχόμενό της μιλούν σήμερα στον «Ριζοσπάστη» οι Θανάσης Κοτρώνης και Ακης Αντωνίου, μέλη του Γραφείου και της ΤΕ Βιομηχανίας Αττικής αντίστοιχα.

«Πρόκειται για μια προσπάθεια που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, με τη συγκρότηση ομάδας συντρόφων που ανέλαβε την έρευνα και τη συλλογή του υλικού, και πλέον είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε το βιβλίο σε ειδική εκδήλωση», αναφέρει ο Θ. Κοτρώνης. Οπως εξηγεί, η έρευνα επικεντρώθηκε σε αρχεία σωματείων και Εργατικών Κέντρων. Πολύτιμη πηγή υπήρξαν ο «Ριζοσπάστης», το Αρχείο του Κόμματος και το Επιμορφωτικό Κέντρο - Βιβλιοθήκη «Χαρίλαος Φλωράκης», με τον πλούτο των ντοκουμέντων που φιλοξενεί. «Απευθυνθήκαμε σε παλιά στελέχη του Κόμματος, συνδικαλιστές στον κλάδο και πήραμε συνεντεύξεις και μαρτυρίες, που είναι επίσης πολύτιμη πηγή», προσθέτει.

«Εκεί που δένεται το ατσάλι...»

Διαβάζοντας το βιβλίο διαπιστώνει κανείς ότι «εκεί που δένεται το ατσάλι», στον κλάδο του Μετάλλου, από τα πρώτα χρόνια ανάπτυξής του μέχρι σήμερα, οι εργατικοί αγώνες ήταν και είναι συχνοί, αλλά και σκληροί, ενώ πολλές κινητοποιήσεις παίρνουν μεγάλη έκταση και χαρακτήρα οξυμένης σύγκρουσης με την εργοδοσία και το κράτος της.


Το περιεχόμενο της έκδοσης ξεκινάει από τα πρώτα, αυθόρμητα σκιρτήματα του εργατικού κινήματος στον κλάδο, ξεχωρίζοντας τα «Λαυρεωτικά», τη μεγάλη αιματηρή απεργία στα μεταλλεία του Λαυρίου το 1896. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται επίσης στους μεταλλωρύχους της Σερίφου το 1916, αν και ξεφεύγει των γεωγραφικών ορίων της Αττικής, καθώς εκεί η εργατική τάξη έχει τους πρώτους νεκρούς απεργούς του 20ού αιώνα. Μάλιστα, λίγες μέρες πριν την απεργία, είχε συγκροτηθεί το Σωματείο των μεταλλωρύχων Σερίφου, που όπως διαβάζουμε το καταστατικό του προέβλεπε ότι τελικός σκοπός είναι να «δημοσιοποιηθούν τα μέσα παραγωγής» και «να γίνουν τα εκ της εργασίας αγαθά αποκλειστική απόλαυσις των παραγωγών των και να παύσει η εκμετάλλευσις του ανθρώπου από τον όμοιόν του».

Η έκδοση αφιερώνει ένα κεφάλαιο στη «σαρωτική επίδραση» της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης το 1917, τόσο στην ίδρυση του ΚΚΕ όσο και γενικότερα στην πορεία οργάνωσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Επίσης, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην ανάπτυξη του κλάδου του Μετάλλου στην ΕΣΣΔ, που αναδεικνύει την υπεροχή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Ηρωική συμβολή κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες

Ξεχωριστό κεφάλαιο αφιερώνεται στην Κατοχή, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο, και στον ξεχωριστό ρόλο που έπαιξαν οι ταξικές δυνάμεις την περίοδο του πολέμου, οργανώνοντας τον αγώνα μέσα στα εργοστάσια, στην πολεμική βιομηχανία. Αλλωστε, οι βιομήχανοι Μετάλλου, όπως και συνολικά οι Ελληνες βιομήχανοι, έκαναν κατά κανόνα «καλές δουλειές» με τους Γερμανούς. Χάρη στην κατάλληλη προετοιμασία του ΚΚΕ πριν τον πόλεμο (η έκδοση περιλαμβάνει σχετικό ντοκουμέντο), έγινε δυνατό να οργανωθούν σαμποτάζ σε βιομηχανίες, όπως στην ΠΥΡΚΑΛ (τότε καλυκοποιείο), όπου οι ΕΑΜίτες κατέστρεφαν τους κινητήρες των αεροπλάνων, με αποτέλεσμα να συντρίβονται και να εξοντώνονται Γερμανοί αεροπόροι. Η αντίστοιχη δράση που αναπτύχθηκε και σε άλλα εργοστάσια αποτυπώνεται στις σελίδες της έκδοσης.

Από το κεφάλαιο «Κατοχή - Αντίσταση - Εμφύλιος»
Από το κεφάλαιο «Κατοχή - Αντίσταση - Εμφύλιος»
Η ηρωική προσφορά των εργατών του Μετάλλου στην ταξική πάλη καταγράφεται στο βιβλίο και με τις ξεχωριστές αναφορές στους εκτελεσμένους μεταλλεργάτες από το αστικό κράτος, όπως στον Μήτσο Παπαρήγα, στον Γιάννη Πλακούδα και στους εκτελεσμένους ανάμεσα στους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής.

Μεγάλος όγκος του βιβλίου αφιερώνεται σε αγώνες των εργατών Μετάλλου, σε όλο το διάβα των δεκαετιών. Ο Α. Αντωνίου σημειώνει ότι μελετώντας όλη αυτήν τη συγκλονιστική πορεία, «διαρκώς διακρίνονται οι δύο γραμμές που συγκρούονται στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Από το ξύπνημά του και τη συγκρότηση των πρώτων σωματείων μέχρι σήμερα, είναι σε διαρκή αντιπαράθεση, από τη μία ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και η ρεφορμιστική γραμμή και από την άλλη ο ταξικά συνεπής προσανατολισμός, τον οποίο προωθούσαν οι κομμουνιστές και οι πρωτοπόροι εργάτες. Στις σελίδες του βιβλίου πάμπολλες είναι οι αναφορές σε αποκλεισμούς συνδικάτων από τις πλειοψηφίες στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα που ελέγχονται από τις κάθε φορά κυβερνήσεις, ακόμα και σε διώξεις συνδικαλιστών με τη συμβολή των εργοδοτικών - κυβερνητικών συνδικαλιστών».

Διαχρονικός ο ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού

Αιχμή του δόρατος της αντεργατικής επίθεσης πάντα ήταν ο αντικομμουνισμός, που δεν γνώρισε διαλείμματα. Ηταν μόνιμα στην προμετωπίδα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, τόσο όταν αναστελλόταν η κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία, όσο και όταν αυτή λειτουργούσε κανονικά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι επιθέσεις στο ΚΚΕ, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Στην έκδοση γίνονται συγκεκριμένες αναφορές σε σωματεία αλλά και στα συνέδρια της Ομοσπονδίας Μετάλλου (ΠΟΕΜ). Είναι χαρακτηριστική η εγκύκλιος της ΓΣΕΕ που είχε εκδώσει το 1958 «δια την αντιμετώπισιν της κομμουνιστικής δράσεως στα συνδικάτα», με βάση την οποία στο 5ο Συνέδριο της ΠΟΕΜ οι εργοδοτικές δυνάμεις κάλεσαν σε υποστήριξη οποιωνδήποτε υποψηφίων υποβάλλουν δήλωση ότι «αποδοκιμάζουν την ΠΣΟ και ΔΣΚ (Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα) ως όργανα του κομμουνισμού». Επίσης, χαρακτηριστική είναι η εγκύκλιος της ΓΣΕΕ ενόψει του 10ου Συνεδρίου της (1953), με την οποία ζητούνται δηλώσεις αποκήρυξης του κομμουνισμού από αντιπροσώπους, διαφορετικά θα αποκλείονταν από τις εργασίες. Το 1964 η εγκύκλιος αρ. 47 της ΓΣΕΕ αναφέρει επίσης: «Πρώτον και κύριο καθήκον (...) είναι το σμπαράλιασμα του κομμουνιστικού μηχανισμού στους τόπους της δουλειάς και τα Εργατικά Σωματεία και ένα καλό μάθημα στους θρασύδειλους εγκληματίες του ΚΚΕ». Παρόμοια ήταν προφανώς η στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού κατά τη διάρκεια της χούντας, οπότε η ΓΣΕΕ κάλεσε τις εργατικές ενώσεις να συμμορφωθούν με την «κυβέρνηση» και να καθαρίσουν τις διοικήσεις τους από άτομα που «υπηρέτησαν τον κομμουνισμό»... Ακόμα και μετά την πτώση της χούντας και τη νομιμοποίηση του Κόμματος, οι διώξεις συνεχίζονται μέσα στους χώρους δουλειάς για τους ταξικούς συνδικαλιστές, όπως και οι αποκλεισμοί σωματείων που δεν μπορούσε να ελέγξει ο εργοδοτικός συνδικαλισμός. Επισημαίνεται η στάση της ΠΟΕΜ, που σχεδόν μια δεκαετία μετά την πτώση της χούντας παραμένει «άπαρτο κάστρο της εργοδοσίας». Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο της ηγεσίας της ΠΟΕΜ το 1981, που έλεγε τα ίδια που λένε και σήμερα ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη: «Αυτά τα υπερβολικά αιτήματα, τις παράλογες αξιώσεις πληρώνουμε τώρα με την ανεργία που επικρατεί στο χώρο αυτό...».

Δράση που διαπαιδαγωγεί και μας κάνει πιο ικανούς

Το εξώφυλλο της έκδοσης
Το εξώφυλλο της έκδοσης
Στην έκδοση καταγράφονται σημαντικές στιγμές ανάπτυξης της πάλης στις δύσκολες δεκαετίες του 1950 και '60, όπως στο εργοστάσιο Χαλυβδοφύλλων και Λευκοσιδήρου στον Πειραιά, στο Λαύριο, στη ΒΟΛΒΟ (Σαρακάκης), στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη κ.α. Επίσης, η δράση της ΕΣΑΚ, που στα χρόνια της χούντας αποτέλεσε την κυρίαρχη αντιστασιακή δύναμη στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Γίνεται ανασκόπηση σημαντικών αγώνων των πρώτων χρόνων της «μεταπολίτευσης», που δείχνουν τη ραγδαία άνοδο του εργατικού κινήματος. Ξεχωρίζουν οι σκληρές απεργιακές μάχες στα εργοστάσια της ΠΙΤΣΟΣ, της ΙΖΟΛΑ, της ΝΤΟΪΤΣ, της ΒΙΑΜΑΞ, της AEG, της ΠΥΡΚΑΛ, των χαλυβουργείων, των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σαλαμίνας κ.λπ.

Το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται στους αγώνες των μεταλλουργών τα τελευταία 30 χρόνια, μέσα στις δύσκολες συνθήκες που διαμόρφωσαν η επικράτηση της αντεπανάστασης και η υποχώρηση του εργατικού κινήματος. Από τις μεγάλες απεργίες των μεταλλεργατών της Ζώνης που δέχτηκαν σφοδρή κατασταλτική επίθεση από το κράτος το 1996, μέχρι τη νικηφόρα μάχη τους για τη σύμβαση το 2006 και από εκεί στη μεγάλη ηρωική απεργία των Χαλυβουργών των 273 ημερών το 2011-'12, που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας. Κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας φέρει την υπογραφή των κομμουνιστών, που κρατώντας ψηλά τη σημαία βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πάλης.

Τα στελέχη του Κόμματος τονίζουν ότι σκοπός της έκδοσης δεν ήταν να δώσει με κάθε λεπτομέρεια όλη την ιστορία του κλάδου του Μετάλλου. Ομως, αποτελεί μια πολύτιμη προσπάθεια για να γίνουν ευρύτερα γνωστοί σημαντικοί σταθμοί από την ανάπτυξη του κινήματος. «Αποτελεί συμβολή στη διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς του Κόμματος, ώστε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να δίνει τη μάχη, για να γίνουμε ακόμα πιο ικανοί στις σύγχρονες συνθήκες. Από τις σελίδες της έκδοσης αναδεικνύεται επίσης τι σημαίνει στην πράξη "ΚΚΕ Ισχυρό" μέσα στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους στρατηγικής σημασίας και γιατί αποτελεί καθήκον πρώτης γραμμής το κέρδισμα νέων εργατών με την πολιτική, το Πρόγραμμα του Κόμματος. Ταυτόχρονα, η έκδοση αποτελεί και κάλεσμα σε συντρόφους και αγωνιστές να συνεχίσουν τη συλλογή στοιχείων και να τα παραδώσουν στο Κόμμα, ώστε να αξιοποιηθούν και να προβληθούν με τον καλύτερο τρόπο», επισημαίνουν τα στελέχη του Κόμματος.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ