Βουλευτής της ΝΔ αρθρογραφεί στην «Καθημερινή» για τη «χαμένη ευκαιρία της Σούδας» και γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Οι ΗΠΑ είχαν προτείνει την ανανέωση της συμφωνίας με διευρυμένο χρονικό ορίζοντα, γεγονός που απαιτεί την εκ νέου έγκριση και των δύο πλευρών και μπορεί, συνεπώς, να είναι αντικείμενο νέων διαπραγματεύσεων (...) Ηταν αναγκαίο να εκπληρωθούν δύο συνθήκες: Πρώτον, η κυβέρνηση στο σύνολό της να ξεπεράσει τις ιδεοληπτικές της αγκυλώσεις και, δεύτερον, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας να σταματήσει να εκμεταλλεύεται το θέμα για εντυπωσιασμούς "εσωτερικής κατανάλωσης". Αποδείχθηκε ότι ζητούσαμε πολλά από τον κ. Καμμένο: Αντί να προχωρήσει με εχεμύθεια και διακριτικότητα στις απαιτούμενες διαπραγματεύσεις, επέλεξε τη συνήθη τακτική του με το να διατυμπανίζει μέσω δημοσίων δηλώσεων το ενδεχόμενο επέκτασης της συμφωνίας». Είναι φανερή η απογοήτευση της ΝΔ επειδή η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός ...δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να ολοκληρωθεί σ' αυτήν τη φάση η μακροχρόνια επέκταση της συμφωνίας για τη Σούδα, αντί να ανανεωθεί για τον επόμενο μόνο χρόνο. Στην πραγματικότητα, η ΝΔ υποδεικνύει στην κυβέρνηση να διαχειρίζεται με μεγαλύτερη «διακριτικότητα» τέτοιες σοβαρές υποθέσεις, για να μην υπάρχει ο κίνδυνος να «καεί» μια συμφωνία τόσο σημαντική για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι κυβέρνηση και ΝΔ υπηρετούν από κοινού το σχεδιασμό για μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς, μέσω της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και ότι οι «διαφορές» τους εξαντλούνται σε επιμέρους μόνο χειρισμούς.

«Αυξήθηκε λίγο, αλλά μην πάει ο νους σας στο κακό»... Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος χτεσινού ρεπορτάζ της «Αυγής» για την εξέλιξη του λεγόμενου «μισθολογικού κόστους». Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το «μισθολογικό κόστος» αυξήθηκε οριακά στο β' τρίμηνο κατά 0,5%. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει 30,9 μονάδες κάτω από το υψηλότερο επίπεδο που είχε καταγραφεί το α' τρίμηνο του 2010 (89,5 μονάδες, έναντι 120,4 προ 7ετίας). Ενημερώνει, επίσης, ότι τα πέντε τελευταία χρόνια, που ισχύει η ΠΥΣ 6/2012, το μισθολογικό κόστος κυμαίνεται από 85,2 έως 91 μονάδες. Μάλιστα, η «Αυγή» συνοδεύει το σχετικό ρεπορτάζ και με ένα διάγραμμα που δείχνει την κατακρήμνιση των μισθών την τελευταία 7ετία, για να έχουν οι εργοδότες και ...οπτικοποιημένα τα «επιτεύγματα» της αντεργατικής πολιτικής των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης...

Εντείνεται ξανά το τελευταίο διάστημα η κινητικότητα γύρω από τη λεγόμενη «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία» (ΚΑΛΟ), με κυβερνητικές παρεμβάσεις και δημοσιεύματα στον Τύπο. Εκτός από τα γνωστά και τετριμμένα, για τη διέξοδο που μπορεί να δώσει η ΚΑΛΟ σε ανέργους και χαμηλόμισθους, προσφέροντας απασχόληση σε έναν «ουδέτερο» τάχα χώρο ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον κρατικό τομέα της οικονομίας, οι πιο πρόσφατες καταγραφές περιέχουν πολλά στοιχεία για την ανάπτυξη της ΚΑΛΟ σε άλλες χώρες της ΕΕ, με τις οποίες συγκρίνεται η Ελλάδα. Σύμφωνα με αυτά, η συμμετοχή της ΚΑΛΟ στις οικονομίες των κρατών - μελών της ΕΕ φτάνει μέχρι και το 10% του ΑΕΠ, όταν στην Ελλάδα είναι μόλις στο 1,8%, στοιχείο που δείχνει καθυστερήσεις, αλλά και μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης, σύμφωνα με την κυβέρνηση. Από τις καταγραφές ξεχωρίζει η Γαλλία, που προβάλλεται ως χώρα - πρότυπο για τη στήριξη της ΚΑΛΟ. Μόνο που δεν λένε ότι στη Γαλλία, μαζί με την ανάπτυξη τέτοιων συνεταιριστικών επιχειρήσεων, προχωράει και το ξήλωμα της εργατικής νομοθεσίας, με νόμους που αυξάνουν την εκμετάλλευση και διευκολύνουν την εργοδοσία να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις. Με το ένα χέρι πετάνε μαζικά εργαζόμενους στο δρόμο και με το άλλο τους ανοίγουν την πόρτα στην ΚΑΛΟ, που παίζει πολύπλευρο ρόλο στη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας και πέραν όλων των άλλων αποτελεί εργαλείο για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση τομέων και υπηρεσιών, όπου το κράτος διατηρεί ακόμα κάποιες θέσεις.