«Απευθυνόμαστε προς όλους όσοι γνωρίζουν και εκτιμούν τη δράση μας, τις θέσεις μας στα μεγάλα προβλήματα, αναγνωρίζουν ότι προειδοποιήσαμε. Σας καλούμε να έρθετε πιο κοντά μας, να αναπτύξουμε έναν ειλικρινή διάλογο, να δουλέψουμε μαζί. Να στηρίξετε τις πρωτοβουλίες μας, και εμείς τις δικές σας, να ανταλλάξουμε ιδέες και απόψεις». Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην ομιλία της στη χτεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση, στην πλατεία Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη. Αφού αναφέρθηκε στο γεγονός που συνέβη στις ΗΠΑ, συνέχισε την ομιλία της, εκτενή αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε στη συνέχεια:

«Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, νιάτα της ΚΝΕ,

Απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό, στους εργάτες, στους υπάλληλους, στους συνταξιούχους, στους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση, στη φτωχή αγροτιά, στην εργαζόμενη διανόηση. Στα χιλιάδες άτομα με ειδικές ανάγκες και στις οικογένειές τους, στους αλλοδαπούς, που βιώνουν διπλά και τριπλά τις συνέπειες των λεγόμενων δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και της αποκαλούμενης παγκοσμιοποίησης.

Στον καθένα και στην καθεμία που αναζητούν μια άλλη πολιτική, διαφορετική από αυτήν που γνωρίσαμε επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Στους αριστερούς που δεν αναζητούν μια πρώτη ευκαιρία για να ενταχθούν στα σενάρια της σοσιαλδημοκρατίας.

Σε εκείνους που δέχτηκαν την επίδραση από το εργατικό και νεανικό ποτάμι των διεθνών κινητοποιήσεων, από το Σιάτλ έως τη Γένοβα. Που ένιωσαν αγανάκτηση για το δράμα των βαλκανικών λαών, του παλαιστινιακού λαού. Που καταλαβαίνουν γιατί το Κυπριακό μένει χρόνια άλυτο.

Ενα είναι το βέβαιο, πέρα και ανεξάρτητα από τα γκάλοπ, τις προβλέψεις ψήφου. Οι δυσαρεστημένοι και αγανακτισμένοι αποτελούν την πλειοψηφία του λαού. Αλλοι έχουν φτάσει και ξεπεράσει τα όρια της φτώχειας, άλλοι βλέπουν να πέφτει το βιοτικό τους επίπεδο κάθε μέρα, από χρόνο σε χρόνο, ενώ αρκετοί είναι οι εργαζόμενοι, που μπορεί να μην έχουν πιεστικά προβλήματα, όμως ανησυχούν, νιώθουν ανασφάλεια για το αύριο.

Είναι τραγικό να είσαι άνεργος, άνεργη, να χρειάζεται να δουλεύεις 10 και 12 έως και 15 ώρες, και τα Σαββατοκύριακα, για να ζήσεις την οικογένειά σου. Να ζεις την αγωνία μιας σύνταξης κάτω από τα όρια της φτώχειας, στα 65, ή και στα 67 στην πορεία, για άνδρες και γυναίκες, στο όνομα της ισοτιμίας!

Είναι εξίσου τραγικό, όμως, να δέχεσαι καθημερινά τα προπαγανδιστικά σκουπίδια που πετάει η κυβέρνηση, οι απολογητές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, οι μηχανισμοί του συστήματος. Δυστυχώς, δεν κινδυνεύουμε αποκλειστικά και μόνο από τον Big Brother. Αποβλακώνουν, διαβρώνουν συνειδήσεις, υπονομεύουν την αγωνιστικότητα και την αξιοπρέπεια και οι σοβαροφανείς συζητήσεις, οι έρευνες, τα άρθρα, πολυάριθμες εκδόσεις για κάθε γούστο και μορφωτικό επίπεδο, ακόμα και οι παιδικές εκδόσεις, που με έντεχνο τρόπο καλλιεργούν την ιδεολογία του ιμπεριαλισμού, το συμβιβασμό.

Είναι και αυτό τραγωδία! Να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου, ότι δεν έχεις άλλη επιλογή από το να σκύψεις το κεφάλι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Να νιώθεις δέος μπροστά στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, γιατί, τάχα, αν αντισταθείς θα μείνεις στο περιθώριο. Ο,τι λέγεται περί "παγκοσμιοποίησης", δηλαδή περί της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αναποδογυρισμένη αλήθεια».

Μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς η χτεσινή και να πώς η ομιλήτρια σχολίασε τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής στην Παιδεία: «Κομπάζει η κυβέρνηση ότι μειώθηκε ο αριθμός αυτών που καταφεύγουν στα φροντιστήρια, με διάτρητα εντελώς στοιχεία. Εκτός του ότι δε βλέπει πως αυξήθηκε θεαματικά ο τζίρος τους, ότι το φροντιστήριο ξεκινά από το Δημοτικό, κρύβει ότι ένα μεγάλο μέρος των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων εγκαταλείπουν την προσπάθεια στα μισά, τραβάνε για τα ΤΕΕ, τον πιο υποβαθμισμένο τομέα της εκπαίδευσης. Πριν το 1997, χρονιά της πολυδιαφημισμένης "μεταρρύθμισης", αποκτούσαν απολυτήριο πάνω από 120.000 μαθητές και μαθήτριες, ενώ φέτος πήραν απολυτήριο 63.000. Ενας στους τέσσερις των αποφοίτων του γυμνασίου εγκαταλείπει πριν τα 18 την εκπαίδευση, ενώ πριν τη λεγόμενη μεταρρύθμιση το ποσοστό ήταν 2%. Ενα σημαντικό ποσοστό των μαθητών όχι μόνο δε συνεχίζει το λύκειο, αλλά δε φοιτά ούτε στα ΤΕΕ, ή εγκαταλείπει μετά τον πρώτο κύκλο. Ενας στους τρεις φοιτητές-σπουδαστές επίσης δεν ολοκληρώνει, εγκαταλείπει. Το πιο σοβαρό όμως είναι το αθέατο για πολλούς πρόβλημα, η υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου της νεολαίας. Αφορά όχι μόνο αυτούς που εγκαταλείπουν, αλλά και αυτούς που ολοκληρώνουν. Ο ταξικός χαρακτήρας του σχολείου δεν κρύβεται πια.

Η φροντιστηριοποίηση, σε συνδυασμό με την ψυχοφθόρα λειτουργία του σχολείου, το ανιαρό και σχολαστικό περιεχόμενο των αναλυτικών προγραμμάτων, η πληθώρα των άχρηστων και ασύνδετων γνώσεων, που περιέχονται και στα καινούρια βιβλία, καλλιεργούν στη νεολαία αίσθημα αποστροφής προς τη μόρφωση. Το πρόβλημα δε σταματά στην Παιδεία, μεγαλώνει και επαυξάνει εξαιτίας του κοινωνικού περιβάλλοντος που μεγαλώνουν οι νέοι άνθρωποι. Μεγαλώνουν σε ένα κοινωνικό σύστημα που, με πολλές μορφές και κυρίως πιο έντονα, διδάσκει το νόμο της "ζούγκλας": Τον άκρατο ανταγωνισμό. Την αδιαφορία και τον ατομισμό. Την περιθωριακή ψυχολογία και συμπεριφορά, ουσιαστικά την υποταγή».

Στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την κοινωνική πολιτική αναφέρθηκε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Προκαλεί ο πρωθυπουργός όταν διαλαλεί ότι πέρσι διατέθηκαν από την κυβέρνηση 10 τρισ. για τις κοινωνικές ανάγκες του λαού, ότι το 2004 θα φθάσουμε στα 14 τρισ.! Πώς είναι δυνατόν ο τακτικός κρατικός προϋπολογισμός να είναι όλο κι όλο 16 τρισ. και πάνω από 10 τρισ. να αφορούν τις κοινωνικές δαπάνες; Κοροϊδία στον κύβο! Να λοιπόν πώς γίνεται η εξαπάτηση: Στις πενιχρές και συνεχώς μειούμενες κρατικές δαπάνες προσθέτουν τις εισφορές που δίνουν οι εργαζόμενοι, τις εργοδοτικές εισφορές και τα αμφιλεγόμενα ευρωπαϊκά πακέτα, που χρησιμοποιούνται ως στάχτη στα μάτια, και φουσκώνουν τα πορτοφόλια των επιχειρηματιών. Η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης είναι αυτή του 5χίλιαρου, του 10χίλιαρου. Υπάρχουν βεβαίως και τα επιδόματα των 30.000, των 40.000, των 50.000, που δίνονται σε ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Ούτε και αυτά είναι κοινωνική πολιτική. Και αυτά είναι απάτη. Τα παίρνουν από τους μεν και τα δίνουν στους δε, στο όνομα της μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Φτάνει πια! Οχι άλλος χαμένος χρόνος! Να βγουν πολιτικά συμπεράσματα, διαφορετικά θα έρθουν χειρότερες μέρες».