Οι επιστήμονες - ερευνητές, σημειώνουν ακόμη τα ιατρικά περιοδικά, ανήκουν συχνά σε πανεπιστημιακά τμήματα με τεράστιες ανάγκες οικονομικών πόρων. Τις ανάγκες αυτές προσφέρονται να καλύψουν οι φαρμακοβιομηχανίες και δεσμεύουν τους ερευνητές με ανάλογα συμβόλαια. Εάν συναντήσουν αντιδράσεις απειλούν να αποσύρουν τις χρηματοδοτήσεις. Εάν οι επιστήμονες αποδεχτούν τους όρους, τότε δεν έχουν συνήθως πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα, που συγκεντρώνονται στη διάρκεια των κλινικών ερευνών και που θα μπορούσαν να τους αποκαλύψουν κατά πόσον λειτουργούν αποτελεσματικά τα παραγόμενα σκευάσματα, καθώς και αν υπάρχουν και ποιες παρενέργειες. Επίσης, συχνά δεν έχουν κανένα λόγο στον τρόπο διεξαγωγής των κλινικών δοκιμών, ενώ μπορεί να συμμετάσχουν ελάχιστα στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων.

Οι όροι αυτοί, σημειώνουν τα ιατρικά περιοδικά, είναι απαγορευτικοί για όποιον επιστήμονα σέβεται τον εαυτό του. Πολλοί, όμως, αναγκάζονται αν τους αποδεχτούν, επειδή γνωρίζουν ότι, αν δεν το πράξουν, η φαρμακοβιομηχανία - χορηγός θα βρει κάποιον άλλον λιγότερο διστακτικό. Δυστυχώς, ακόμη και στην περίπτωση που ο ερευνητής συμμετάσχει στο σχεδιασμό της κλινικής έρευνας και της συγγραφής των σχετικών αποτελεσμάτων, η μελέτη μπορεί να «θαφτεί» και να μη δει ποτέ το φως της δημοσιότητας, εάν τα συμπεράσματά της δεν ευνοούν τον «χορηγό» και την αύξηση των υπερκερδών του.

Τα συμπεράσματα δικά σας...