Την ώρα που η συζήτηση για το μείγμα πολιτικής που θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη καπιταλιστική ανάπτυξη «φουντώνει» και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, η νέα έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη γερμανική οικονομία προτάσσει προσχηματικά και υποκριτικά την «άρση των ανισοτήτων στη Γερμανία». Η γερμανική οικονομική εφημερίδα «Handelsblatt» (Χάντελσμπλατ) καταγράφει ορισμένα σημεία της έκθεσης, η οποία αναμένεται να δημοσιευτεί επίσημα στις 15 Μάη.

Για την ενίσχυση της λεγόμενης «ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς» - που εμφανίζεται να ζητά εδώ και καιρό η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ - το Ταμείο προτείνει κυρίως αύξηση των επενδύσεων. Αυτές οι θέσεις του ΔΝΤ «χαιρετίστηκαν» τόσο από τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), όσο και από το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Αριστερά». Να τονιστεί ότι αυτή είναι η «συνταγή» που προτείνει και ο πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών και υποψήφιος καγκελάριος, Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος μιλώντας πρόσφατα σε επιχειρηματίες, τόνισε την ανάγκη για πιο «χαλαρή» δημοσιονομική πολιτική, που θα τονώσει τις δημόσιες επενδύσεις, αλλά και για κίνητρα (φοροαπαλλαγές - κρατικές επιδοτήσεις) σε επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις. Μάλιστα, σημείωσε ότι οι επενδύσεις θα αυξήσουν τις εισαγωγές κι έτσι θα «βοηθηθούν» άλλες καπιταλιστικές οικονομίες της ΕΕ και θα «καταλαγιάσει» η έντονη κριτική που ασκείται στη Γερμανία - π.χ. από ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία - για το πολύ μεγάλο εμπορικό της πλεόνασμα.

Στο μεταξύ, οι γερμανικές εξαγωγές χτύπησαν το Μάρτη ένα ακόμη ιστορικό ρεκόρ, «παρά τους δυσμενείς πολιτικούς συσχετισμούς που συνδέονται με το Brexit και την οικονομική πολιτική που έχει αναγγείλει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ», σχολιάζει η γερμανική εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung». Οι γερμανικές εξαγωγές σημείωσαν άνοδο για τρίτο συνεχόμενο μήνα και το ύψος τους κινήθηκε στα 118,2 δισ. ευρώ, «ποσό - ρεκόρ, που θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο τριβής σε διεθνές επίπεδο». «Οχι μόνο ο Αμερικανός Πρόεδρος, αλλά και έγκριτοι οικονομολόγοι προειδοποιούν για τις δυσμενείς επιπτώσεις των γερμανικών εξαγωγικών πλεονασμάτων. Αυτό σημαίνει ότι άλλες χώρες ωθούνται να καταγράφουν ελλείμματα στις εξαγωγές τους ή τυπώνουν νόμισμα ή ωθούνται σε νέα χρέη».

Φυσικά, καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα χωρίς αποκλεισμούς και κοινωνικές ανισότητες δεν μπορεί να υπάρξει, αφού αυτή προϋποθέτει το καπιταλιστικό κράτος να ενισχύει ποικιλοτρόπως τους επιχειρηματικούς ομίλους, άρα να συρρικνώνει δαπάνες για κοινωνική πολιτική, δικαιώματα, παροχές κ.λπ., αλλά και μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης (π.χ. εντατικοποίηση της εργασίας, ενίσχυση των ελαστικών μορφών). Τόσο το ΔΝΤ και οι Σοσιαλδημοκράτες, όσο και οι κυβερνητικοί τους εταίροι, οι Χριστιανοδημοκράτες της Αγκελα Μέρκελ, δεν «σκάνε» για τους εργαζόμενους και τα «χαμηλά εισοδήματα». Και από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η κόντρα τους έγκειται στα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων που συγκρούονται και βρίσκονται σε ανελέητο ανταγωνισμό και στο ποια είναι η καλύτερη διαχείριση για δυναμική καπιταλιστική ανάκαμψη.