«Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, έχετε πάρει μεγάλη κατρακύλα. Δεν σας σταματάει τίποτα ούτε και σας σώζει τίποτα, ούτε ο Κάστρο ούτε ο Πανάγιος Τάφος. Ούτε τα πάρε - δώσε με τους Αμερικάνους, τον Ομπάμα, και τον Νετανιάχου, τους Ισραηλινούς τώρα πρόσφατα. Σας τέλειωσε τώρα και ο Νότος, οι ηγέτες του Νότου, ο Ρέντσι, ο Ολάντ. Δεν σας σώζουν ούτε τα νυχτερινά διαγγέλματα για να δώσετε κάποια ψίχουλα από τα ματωμένα πλεονάσματα που έχει δημιουργήσει ο λαός μας με την πολιτική σας. Εκτός κι αν θεωρείτε ότι θα σας διασώσουν τα ταξιδάκια με τους ΑΝΕΛ και τους χρυσαυγίτες παρέα όλοι μαζί στο Καστελόριζο. Δεν υπάρχουν πλέον λέξεις για να εκφράσουμε το αίσχος αυτής της πολιτικής. Είπαμε από εδώ, απ' αυτό το βήμα, και άλλες φορές, ότι γίνατε καλύτεροι από τους δασκάλους σας στην εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Αλλά δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια θα παίρνατε και πτυχίο.

Κυρίες και κύριοι, τόσο η κατάθεση του προϋπολογισμού, όσο και η πολιτική της κυβέρνησης τα προηγούμενα δύο χρόνια, καθώς και η πρόσφατη στο Γιούρογκρουπ, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αυταπάτες ότι θα ανοίξει κάποιος δρόμος για ανακούφιση και ανάκτηση των απωλειών του λαού στο προσεχές μέλλον.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί αποφασιστικά, απανωτά νέα πλήγματα στο εισόδημα και στα δικαιώματα του λαού, για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου και η αξιωματική αντιπολίτευση της ζητά ουσιαστικά να επιταχύνει στην ίδια κατεύθυνση.

Αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα δεν θα καταφέρει τελικά να κρύψει καμιά προπαγανδιστική προσπάθεια της κυβέρνησης και του συστήματος, όσο ευρηματική και αν είναι.

Καλούμε και απ' αυτό το βήμα τους μισθωτούς, εργαζόμενους, συνολικά το λαό να μη συμβιβασθεί μ' αυτήν την πορεία που τον οδηγεί στη μόνιμη ανασφάλεια, στη σκληρή εκμετάλλευση και την εξαθλίωση.

Να μη συμβιβασθεί με τους μισθούς πείνας, με τη μόνιμη ανεργία των νέων, με τον εξευτελισμό των συνταξιούχων, με την οδύσσεια των αυτοαπασχολούμενων.

Να σηκώσει το ανάστημά του και να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απαιτήσει να ζήσει με αξιοπρέπεια, να απαιτήσει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και όχι απλά να επιβιώνει.

Ασφαλώς η κυβέρνηση θα συνεχίσει την προσπάθειά της να εμφανίζει το μαύρο άσπρο, να συγκαλύπτει την κλιμάκωση της επίθεσης ενάντια στο λαό.

Σ' αυτόν τον τομέα είναι πραγματικά ακούραστη. Οσο ήταν αντιπολίτευση ακούγαμε για τα νταούλια που θα χτυπά για να χορεύουν στο ρυθμό τους οι αγορές.

Μετά παρουσίασαν εκείνο το ουτοπικό σχέδιο φιλολαϊκής αλλαγής εντός της ΕΕ, που θα προωθούσαν τάχα με τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις του Ρέντσι στην Ιταλία και του Ολάντ στη Γαλλία, με τη στήριξη των ΗΠΑ.

Τώρα, που οι πολιτικοί τους φίλοι στην ΕΕ υποχρεώνονται ο ένας μετά τον άλλον να παραιτηθούν αφού μάτωσαν και τους δικούς τους λαούς, ο πρωθυπουργός συνεχίζει το παραμύθι της επερχόμενης "δίκαιης ανάπτυξης".

Μας καλεί να αποδεχθούμε ως περασμένα - ξεχασμένα όσα χάσαμε, να κάνουμε νέες προσωρινές θυσίες και να αναμένουμε μελλοντικά οφέλη απ' την ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων και από την επαναδιαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής του κρατικού χρέους.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου απαιτεί και θα απαιτεί να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, να μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στο επίπεδο της παραγωγικότητας και των μισθών.

Γι' αυτό παρά τις διαφορές τους, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η άρχουσα τάξη στη χώρα μας, ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα συγκροτούν ενιαίο μπλοκ, σε τελευταία ανάλυση, για να περάσουν αυτές οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και τα μέτρα που ισοπεδώνουν πραγματικά δικαιώματα.

Γι' αυτό και πραγματικός αντίπαλος του λαού μας δεν είναι μόνο το κουαρτέτο των δανειστών, αλλά και η αστική τάξη της χώρας, την οποία υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Γι' αυτό και δε χωράει καμιά αναμονή ούτε ανοχή απέναντι στη συγκεκριμένη πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου. Η επίθεση του κεφαλαίου δεν πρόκειται φυσικά να σταματήσει με την πιθανή προσωρινή αναιμική έξοδο από τη φάση αυτή της καπιταλιστικής κρίσης.

Η επίθεση του κεφαλαίου θα συνεχιστεί. Τα αστικά επιτελεία βάζουν όλο και περισσότερο τους λαούς στο στόχαστρο καθώς η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε πορεία επιβράδυνσης και κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο δεν μπορεί σήμερα να λειτουργήσει ως "ατμομηχανή" αύξησης του ρυθμού ανάπτυξής της.

Τα πολλά κεφάλαια που δεν μπορούν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους αποτελούν τον μεγάλο πονοκέφαλό τους. Η δυσκολία μιας ελεγχόμενης απαξίωσης αυτού του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου βασανίζει το πολιτικό σύστημα στα διάφορα καπιταλιστικά κράτη.

Δεν είναι απλή και εύκολη υπόθεση, για παράδειγμα, να χρεοκοπήσουν κράτη και διεθνείς όμιλοι τραπεζών. Ομως, χωρίς αυτή την απαξίωση, την καταστροφή υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου δεν διαμορφώνονται προϋποθέσεις για μια μεσοπρόθεσμη έστω σταθερή καπιταλιστική ανάπτυξη.

Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει εύκολα, αυθόρμητα, μέσω της λειτουργίας απλά της καπιταλιστικής αγοράς. Ο ανταγωνισμός των επιμέρους κεφαλαίων, των διαφορετικών κρατών, των διαφορετικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν επιτρέπει να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση. Γι' αυτό τους βλέπουμε να τσακώνονται σαν τα σκυλιά και ακόμα χειρότερα.

Ετσι οξύνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και αυξάνεται ο κίνδυνος γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων, κάτι που επανειλημμένα έχουμε πει ως Κόμμα από αυτό εδώ το βήμα της Βουλής και δημόσια σε άλλες περιπτώσεις.

Ανησυχούμε ιδιαίτερα για τις εξελίξεις στη γειτονιά μας, με τους σχεδιασμούς, με τους ανταγωνισμούς των ισχυρών να δυναμώνουν και να φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο ακόμη και μιας γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης.

Η κυβέρνηση έχει βαριές ευθύνες γιατί εγκλωβίζει τη χώρα μας ακόμα πιο βαθιά σε επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς, σε σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, που ευθύνονται και για τους πολέμους, και για τους ξεριζωμένους τους πρόσφυγες, και για την επαναχάραξη συνόρων, αλλά και την υπόθαλψη της προκλητικότητας, της επιθετικότητας της Τουρκίας, που έφτασε να δηλώνει ωμά ότι δεν αναγνωρίζει την ελληνικότητα, λέει, 18 νησιών του Αιγαίου, να αμφισβητεί τη διεθνή Συνθήκη της Λοζάνης, να μιλάει ανοιχτά για Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, την ίδια στιγμή που προωθείται με γοργούς ρυθμούς και ισχυρές πιέσεις ένα νέο διχοτομικό σχέδιο για το Κυπριακό, το οποίο αλλάζει ριζικά την ουσία του προβλήματος, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής.

Κυρίες και κύριοι,

Κάτω απ' το βάρος αυτών των αντιθέσεων, των αδιεξόδων του συστήματος της εκμετάλλευσης, που όλα τα αστικά κόμματα υπερασπίζετε με νύχια και με δόντια, δυναμώνει και το αστικό εθνικιστικό ρεύμα που προβάλλει τον προστατευτισμό στην οικονομία, την επανεξέταση διεθνών συμφωνιών, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Γαλλία, στην Ιταλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Δεν πρόκειται για φιλολαϊκές, αντισυστημικές δυνάμεις, αλλά για πολιτικούς που προσπαθούν να θωρακίσουν το κεφάλαιο της χώρας τους, στο σκληρό διεθνή ανταγωνισμό που οξύνεται έτσι κι αλλιώς. Υπηρετούν όπως και οι φιλελεύθεροι - κοσμοπολίτες πολιτικοί τον ίδιο θεό, την εξουσία του κεφαλαίου, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Οι λαοί δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στη διαπάλη αυτών των δύο ρευμάτων, που αφορά μόνο το συμφέρον του στρατοπέδου των μονοπωλιακών ομίλων.

Η πολιτική των σημερινών σοσιαλδημοκρατικών και φιλελεύθερων κυβερνήσεων όχι μόνο δεν ανακόπτει, αλλά στην ουσία βοηθά να δυναμώσει το εθνικιστικό και το φασιστικό ρεύμα σ' ολόκληρη την Ευρώπη.

Σε κάθε περίπτωση, οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν πρόκειται ποτέ να καλέσουν τους εργαζόμενους για να τους επιστρέψουν τις απώλειές τους μόλις ανακάμψουν τα κέρδη τους.

Θα συνεχίσουν σταθερά να απαιτούν νέες θυσίες για να αναβαθμίσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για την ανάγκη να μπει ένα "τέλος στη λιτότητα" δεν αφορούν κάποια ουσιαστική ανακούφιση των εργαζομένων, αλλά αφορούν άμεσα και έμμεσα την κρατική ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ακόμη και αν μειωθούν οι υπερβολικές απαιτήσεις για ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα από το 3,5% στο 2%, η αντιλαϊκή επίθεση θα συνεχιστεί με την επιτάχυνση των προγραμμάτων που εδραιώνουν το καθεστώς της εργασιακής ζούγκλας, χωρίς δικαιώματα για τους μισθωτούς και άλλους αυτοαπασχολούμενους.

Επίσης, και αν υπάρξει τελικά κάποια μικρή ανάκαμψη από το 2017 και μετά, η επιστροφή στο προ κρίσης επίπεδο της ελληνικής οικονομίας απαιτεί πάνω από 10 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης, με ρυθμούς άνω του 2%, δηλαδή ένα εξαιρετικά απίθανο ενδεχόμενο.

Ας αφήσουμε τις προβλέψεις για τα επερχόμενα χρόνια και ας δούμε τι διδάσκει η σκληρή πραγματικότητα:

Ποιος ενισχύθηκε και ποιος δέχτηκε απανωτά πλήγματα όλα αυτά τα χρόνια;

Ας δούμε πώς μεταφράστηκαν στη ζωή οι ριζοσπαστικές διακηρύξεις, δήθεν, του ΣΥΡΙΖΑ, που τάχα θα οδηγούσαν σε ένα φιλολαϊκό καπιταλισμό.

Τι κάνατε αυτά τα 2 χρόνια, κ. Τσίπρα;

Εφαρμόσατε με απόλυτη συνέπεια όλους τους στόχους που προβλέπονται στα μνημόνια για τη δημοσιονομική εξυγίανση, στο πλαίσιο των γενικότερων στρατηγικών επιλογών της Ευρωζώνης για την ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Ακολουθείτε μια γραμμή που αποτελεί επιλογή όχι μόνο του κουαρτέτου, αλλά και της εγχώριας αστικής τάξης της χώρας, αφού η επίτευξη δημοσιονομικών πλεονασμάτων εγγυάται τη δυνατότητα του αστικού κράτους να χρηματοδοτεί την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Αυτήν τη χρηματοδότηση υπηρετεί και ο περιβόητος "κόφτης" δαπανών σας, που αφήνει στο απυρόβλητο τις δαπάνες για τη χρηματοδότηση των κατασκευαστικών ομίλων, μέσα απ' το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και για υπόλοιπες δαπάνες για αγορές απ' τους ομίλους, και την ίδια στιγμή προβλέπει μόνιμο τσεκούρωμα μισθών, συντάξεων, δαπανών, όποτε ο κρατικός προϋπολογισμός χρειάζεται χρήμα.

Ισχυρίζεστε, χωρίς ίχνος ντροπής, πως το φορολογικό σας σύστημα γίνεται πιο δίκαιο.

Τα λέτε αυτά την ώρα που μειώσατε και άλλο το αφορολόγητο όριο στα 8.600 ευρώ και φορολογείτε ακόμα και αυτόν που εισπράττει 700 ευρώ το μήνα.

Με τις απανωτές αυξήσεις στο ΦΠΑ και σε άλλους έμμεσους φόρους "ρουφάτε το αίμα" του λαού, χρεώνοντας πάνω από 1.000 ευρώ ετησίως για κάθε λαϊκή οικογένεια.

Θα μείνετε στην Ιστορία, κ. Τσίπρα, μαζί με τον κ. Κατρούγκαλο, ως οι πραγματικοί δήμιοι του ασφαλιστικού συστήματος.

Οχι απλά αποδεχθήκατε όλες τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά κάνατε και ό,τι δεν τόλμησαν, ό,τι δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι.

Φέρατε την πλήρη ανταποδοτική λειτουργία και ξεθεμελιώσατε τον όποιο αναδιανεμητικό χαρακτήρα είχε απομείνει στο ασφαλιστικό σύστημα.

Η αντι-μεταρρύθμισή σας, ο νόμος - λαιμητόμος, δεν πρόκειται να ξεχαστεί.

Τις αλλαγές σας τις κατάλαβαν όλοι οι συνταξιούχοι, που είδαν τις συντάξεις τους να μειώνονται συνεχώς.

Σας αναγνωρίζουμε, όμως, όλοι πως έχετε απύθμενο θράσος, και εσείς και οι υπουργοί σας, όταν κοροϊδεύατε τους συνταξιούχους, λέγοντάς τους πως οι συντάξεις δεν μειώνονται... παίζοντας με τις λέξεις ανάμεσα στην κύρια και την επικουρική σύνταξη.

Η μεταρρύθμισή σας μειώνει δραστικά τις συντάξεις όλων όσοι δεν έχουν βγει ακόμα στη σύνταξη, ενώ με τη σταδιακή κατάργηση της ατομικής διαφοράς θα αντιμετωπίσουν και οι σημερινοί συνταξιούχοι νέες, μεγάλες απώλειες.

Και οι συνταξιούχοι βέβαια το γνωρίζουν πολύ καλά, γι' αυτό και διαμαρτύρονται. Αλλά εσείς δεν διστάσατε να στείλετε μέχρι και τους πραιτοριανούς σας να χτυπήσουν ακόμα και τους πατεράδες τους, δείχνοντας τι ήταν στην πράξη η "πρώτη φορά αριστερά"... Βέβαια, οι συνταξιούχοι δεν πρόκειται να σας δώσουν κανένα συγχωροχάρτι όσα διαγγέλματα προεκλογικά, ή προπαγανδιστικά ή οτιδήποτε άλλο κάνετε. Τα τρικ εξαπάτησης τα έχουν μάθει όλοι πλέον απέξω και ανακατωτά.

Κυρίες και κύριοι, Ασφαλιστικό και φορολογία πνίγουν κυριολεκτικά και τους αυτοαπασχολούμενους, τους σπρώχνουν στην ανεργία. Συνυπολογίζοντας ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος, ασφαλιστικές εισφορές και τα πάγιά του, ένας αυτοαπασχολούμενος θα πρέπει να κάνει ετήσιο τζίρο σχεδόν 60.000 ευρώ για να του μένουν στην τσέπη 1.000 ευρώ το μήνα, χωρίς δώρα... Τον ίδιο στόχο υπηρετεί και η πολιτική σας για τη φορολογία των ακινήτων.

Φορολογείτε με αίμα τις λαϊκές οικογένειες με τον ΕΝΦΙΑ, και την ίδια στιγμή οι μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων, οι μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν ψίχουλα. Στόχος σας είναι να προωθήσετε τη μαζική αλλαγή ιδιοκτησίας... Να δώσετε σε μεγάλους ομίλους τα σπίτια και τη γη των λαϊκών οικογενειών για ένα κομμάτι ψωμί.

Και το προωθείτε με χίλιους δυο τρόπους. Φορολογείτε τη λαϊκή στέγη και βγάζετε στο σφυρί, για παραδειγματισμό, σπίτια ανθρώπων που δεν μπορούν να πληρώσουν τα τεράστια χρέη στα οποία το σύστημά σας τους εξανάγκασε.

Προχωρήσατε στην πώληση των "κόκκινων" δανείων σε εκείνα τα funds που πριν από μερικούς μόλις μήνες αποκαλούσατε όρνεα των αγορών.

Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα που αποκαλύπτει τον πραγματικό σας χαρακτήρα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις.

Πριν από τις εκλογές κατηγορούσατε τον κ. Σαμαρά πως ξεπουλούσε τη χώρα. Βγάζατε πύρινους λόγους χαρακτηρίζοντας το νερό κοινωνικό αγαθό και "έγκλημα" τα επενδυτικά σχέδια για το Ελληνικό.

Η δική σας κυβέρνηση ήταν που προχώρησε, όμως, όπως ανέφερε ο νέος υπουργός Οικονομικών σας μερικές μέρες πριν από το βήμα της ΕΣΕΕ, αν καταλάβαμε καλά βέβαια τα σπαστά Ελληνικά του..., στο "μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που γίνεται παγκοσμίως". Ετσι ακριβώς το είπε. Το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που γίνεται παγκοσμίως στην Ελλάδα από την κυβέρνησή σας.

Προχωρήσατε με το διαχωρισμό της ΔΕΗ από τον ΑΔΜΗΕ, που αποτελεί κοινοτική κατεύθυνση και απαίτηση των υπόλοιπων ιδιωτικών ομίλων στο συγκεκριμένο κλάδο, για να διασφαλιστούν σχετικά ισότιμοι όροι στον ανταγωνισμό και θεσμοθετήσατε τις δημοπρασίες ηλεκτρικής ενέργειας, που επιτρέπουν στους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στην απελευθερωμένη Ενέργεια να αγοράζουν φθηνά απ' τη ΔΕΗ και να πουλάνε ακριβά. Κι έχετε το θράσος να το εμφανίζετε αυτό ως αντίσταση στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.

Υλοποιείτε ουσιαστικά τη γραμμή που προωθείται σ' ολόκληρη την ΕΕ για παραπέρα προώθηση της απελευθέρωσης και πλήρη ευθυγράμμιση της λειτουργίας των κρατικών επιχειρήσεων με στόχο τη μεγαλύτερη κερδοφορία, χωρίς να αποκλείεται και μια άμεση ιδιωτικοποίησή τους.

Καλείτε τους επίδοξους νέους επενδυτές να νοικιάσουν για 98 χρόνια απ' το κράτος, επενδύοντας πολύ λιγότερα κεφάλαια. Δεν προστατεύετε κανένα δημόσιο συμφέρον... Με αυτά που κάνετε προστατεύετε μόνο τις τσέπες, τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Ισχυρίζεστε πως όλα αυτά γίνονται για να κερδίσουμε την ελάφρυνση του χρέους. Πως πρόκειται για θυσίες που "πιάνουν τόπο".

Ο ισχυρισμός σας δεν στέκει. Τα μέτρα που παίρνετε εσείς, και όλοι οι προηγούμενοι, ανοίγουν το δρόμο για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και λαμβάνονται παντού, σ' ολόκληρο τον κόσμο.

Επιχειρείτε να εμφανίσετε τη μείωση του χρέους ως "πανεθνικό στόχο". Ομως, τι θα κερδίσει, αλήθεια, ο εργατοϋπάλληλος, ο νέος, ο φοιτητής, ο φτωχός αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος επαγγελματίας, βιοτέχνης, ακόμα και αν μειωθεί το χρέος;

Θα αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, οι μισθοί, τα κοινωνικά επιδόματα; Για όλους αυτούς η μείωση του χρέους σημαίνει αταλάντευτη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Σημαίνει νέα μέτρα, "κόφτες" και περιορισμούς. Σημαίνει μια ζωή μίζερη, όσοι περιμένουν και όσο περιμένουν πως θα τους λύσετε εσείς τα προβλήματα.

Μοναδικοί κερδισμένοι είναι οι φίλοι σας που σας επαινούν, οι μεγαλομέτοχοι επιχειρήσεων, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και οι μεγαλέμποροι, που θα δουν περισσότερο ζεστό χρήμα για τις επενδύσεις τους. Ακόμα πιο απατηλός είναι ο ισχυρισμός ότι τα χειρότερα πέρασαν και έρχονται καλύτερες μέρες.

Ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2017 αποτελεί εργαλείο νέας αφαίμαξης του λαού προς όφελος του κεφαλαίου. Οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις για το 2017, ύψους 4.011 εκατ. ευρώ, για τη δημοσιονομική εξυγίανση, είναι αποκαλυπτικές για το ποιος θα πληρώσει, για το ποιος θα ματώσει γι' αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Από αυτά, τα 3.051 εκατ. ευρώ θα προέλθουν από τις αυξήσεις των φορολογικών εσόδων, με αποτέλεσμα τα φυσικά πρόσωπα να πληρώσουν 14,5% παραπάνω φόρους σε σχέση με το 2016, αλλά και οι έμμεσοι φόροι, οι φόροι στους καταναλωτές, που επιβαρύνουν ιδιαίτερα τα λαϊκά εισοδήματα, να αυξηθούν κατά 5,3% σε σχέση με το 2016.

Και για να μην έχουμε και καμία αμφιβολία για το ποιος πληρώνει τα σπασμένα της κρίσης, τα φορολογικά έσοδα από τις επιχειρήσεις θα μειωθούν κατά 7% σε σχέση με το 2016.

Αλλά ο λογαριασμός δεν σταματάει εδώ. Τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσουν μερικά εκατομμύρια ευρώ παραπάνω σε ανταποδοτικά τέλη προς τους δήμους, με σκοπό το κράτος να μειώσει ακόμη περισσότερο τη χρηματοδότηση προς αυτούς.

Μία χρηματοδότηση που επί της ουσίας, αν εξαιρέσουμε τη μισθοδοσία και τις μεταβιβαστικές δαπάνες, αγγίζει τα 400 εκατ. ευρώ για να καλύψουν με αυτά τις λειτουργικές τους ανάγκες, τις δαπάνες, οι 325 δήμοι και οι 13 περιφέρειες.

Εχουμε όμως και συνέχεια: Για την αύξηση των εισφορών για την Κοινωνική Ασφάλιση, εξαιτίας και του νόμου Κατρούγκαλου, οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν 928 εκατ. περισσότερα και ταυτόχρονα θα μειωθούν περαιτέρω οι συντάξεις κατά 717 εκατ. ευρώ, με τα 375 εκατ. ευρώ να αφορούν στις νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις.

Ενώ οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα είναι για ακόμη μία χρονιά τα μεγάλα θύματα, αφού η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, το 2017, θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις αφαιρώντας άλλα 586 εκατ. ευρώ.

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη διατήρηση ορισμένων κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού, για την Υγεία - Πρόνοια, στα περσινά επίπεδα, προκειμένου να πείσει ότι αυτό δήθεν σηματοδοτεί αντιστροφή της άσχημης κατάστασης.

Αυτή η καθήλωση των κονδυλίων, τη στιγμή που οι ανάγκες αυξάνονται κατακόρυφα, τη στιγμή που ήδη η κατάσταση λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων είναι εκρηκτική, σηματοδοτεί ουσιαστικά την εδραίωση του σημερινού, απαράδεκτου και επικίνδυνου καθεστώτος των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό, σε εξοπλισμό, σε φάρμακα, σε αναλώσιμα, της εντατικοποίησης της εργασίας του υγειονομικού προσωπικού.

Η κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες, επιταχύνει τους ρυθμούς εφαρμογής των μέτρων, προκειμένου τα δημόσια νοσοκομεία να προσαρμοστούν πλήρως στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών τους και στους κανόνες της επιχειρηματικής δράσης.

Κυρίες και κύριοι,

Το κεφάλαιο και η κυβέρνησή του ετοιμάζουν λοιπόν μια εφιαλτική ατζέντα για την "επόμενη μέρα".

Προβάλλουν ως μονόδρομο το διαρκές τσάκισμα του λαού και ζητούν από τους εργαζόμενους να "βάλουν πλάτη", να αποδεχτούν την εκτέλεσή τους.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους μισθωτούς του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, στους αυτοαπασχολούμενους, στους ανέργους και τους συνταξιούχους.

Ολοι εμείς μπορούμε να φέρουμε στο προσκήνιο τη δική μας ατζέντα, την απαίτησή μας να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας. Μπορούμε και πρέπει να οργανώσουμε την αγωνιστική μας απάντηση, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν υπήρχε η αντίσταση, η αντίδραση πρωτοπόρων δυνάμεων, ταξικών δυνάμεων, που πολεμούν, που παλεύουν με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή όλα αυτά τα χρόνια.

Ο δρόμος για την ικανοποίηση των αναγκών μας μπορεί να ανοίξει μόνο αν σημαδέψουμε σωστά. Σήμερα, δεν αρκεί να αντισταθούμε αποφασιστικά μόνο στις νέες αντιδραστικές αλλαγές που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Αντεπίθεση σημαίνει ότι απαιτούμε αποφασιστικά να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο για να αναπληρώσουμε τις απώλειες, τις μεγάλες λαϊκές απώλειες.

Αντεπίθεση σημαίνει κλιμάκωση των αγώνων για ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, προετοιμασία για αποφασιστικές συγκρούσεις. Σ' αυτήν την κρίσιμη συγκυρία ο κάθε μισθωτός, ο κάθε εργάτης, εργαζόμενος, ο κάθε αυτοαπασχολούμενος επαγγελματοβιοτέχνης, έμπορος, ο κάθε βιοπαλαιστής αγρότης, ο οποίος επιλέγει αυτόν το δρόμο, το δρόμο του αγώνα απέναντι στην άρχουσα τάξη, μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Κάθε πετυχημένη απεργιακή μάχη, κάθε βήμα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι πλήγμα στην καρδιά αυτών των μέτρων, του συστήματος. Είναι βήμα για να σπάσει το κλίμα της μάταιης αναμονής φιλολαϊκής λύσης, από επίδοξους ψεύτες, δήθεν σωτήρες κι από τα παζάρια ανάμεσα στους εκπροσώπους και του ελληνικού και του γερμανικού και του γαλλικού και του αμερικανικού κεφαλαίου.

Το σύνολο των εξελίξεων που προαναφέραμε οδηγεί σ' ένα βασικό συμπέρασμα: Χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Για να αυξηθεί και να προσανατολιστεί σωστά η εγχώρια αγροτική και βιομηχανική παραγωγή για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Για να αξιοποιηθούν οι πλούσιες εγχώριες ενεργειακές πηγές προς όφελος όλης της κοινωνίας.

Για να βγούμε απ' το σημερινό βάλτο της κρίσης, στον τομέα των κατασκευών, στη ναυπηγική βιομηχανία, πρέπει να ξεριζώσουμε το καπιταλιστικό κέρδος, δηλαδή το συνεχές ξεζούμισμα των εργαζομένων, ως γνώμονα της πορείας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Πρέπει η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της τα κλειδιά της εξουσίας, της οικονομίας, ώστε να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, της παραγωγής, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.

Ασφαλώς, αυτή η δύσκολη προσπάθεια δεν είναι ένα μονόπρακτο έργο. Η έκβαση αυτού του μεγάλου αγώνα κρίνεται στις μάχες που δίνουμε σήμερα και στις ακόμα σκληρότερες που θα δώσουμε αύριο. Ομως, δεν υπάρχει άλλος εύκολος δρόμος για να λυτρωθεί ο λαός απ' τα βάσανά του...

Η ψήφος του ΚΚΕ στον αντιλαϊκό αυτό προϋπολογισμό είναι ένα μεγάλο και στεντόρειο ΟΧΙ. Ενα ΟΧΙ που πρέπει να αντηχήσει και σαν καμπάνα προειδοποίησης, όχι απλά σε αυτήν την αίθουσα, αλλά να ακουστεί σαν καμπάνα σε όλη την Ελλάδα, σηματοδοτώντας αφύπνιση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σε συμμαχία όλων των κοινωνικών δυνάμεων της ανατροπής, με μεγάλους ισχυρούς αγώνες διαρκείας. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα και μπορεί να υπάρξει και διέξοδος για το λαό».