Μια ιδέα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών από την Αφρική έως τη Μέση Ανατολή, αλλά και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, δόθηκε την Παρασκευή, στο πλαίσιο Διεθνούς Συμποσίου με θέμα «Σύγχρονες Προκλήσεις Ασφαλείας για την Ευρώπη, την Μεσόγειο και την Ελλάδα. ΝΑΤΟ και EΕ», που διοργάνωσε, με την υποστήριξη της Διεύθυνσης Δημόσιας Διπλωματίας του ΝΑΤΟ, η Ελληνική Ενωση για Ατλαντική και Ευρωπαϊκή Συνεργασία.

Συγκεκριμένα, στην ειδική συνεδρία με θέμα τη «συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ», η Δέσποινα - Ινώ Αφεντούλη, στέλεχος της Διεύθυνσης Δημόσιας Διπλωματίας του ΝΑΤΟ, είπε μεταξύ άλλων ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν μεν διακριτούς ρόλους και διαφορετικές αποστολές, αλλά από τη στιγμή που οι προκλήσεις είναι κοινές δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια διαφοροποιήσεων...

Από την πλευρά του, ο στρατηγός Μιχ. Κωσταράκος, τ. αρχηγός ΓΕΕΘΑ και νυν πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της ΕΕ, σημείωσε πως ζούμε σε μεταβατική περίοδο, με ανοιχτό το ενδεχόμενο γεωπολιτικών αλλαγών και αμφισβήτησης από μια σειρά μέρη της τάξης πραγμάτων που διαμορφώθηκε με το τέλος του λεγόμενου ψυχρού πολέμου. Αναφέροντας ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ απαρτίζονται από 28 κράτη κάθε οργανισμός, 22 από τα οποία είναι κοινά, έσπευσε να συμπληρώσει ότι δρουν συμπληρωματικά. Αλλά από τη στιγμή που η ΕΕ αποφάσισε να αναπτύξει και δική της Πολιτική Ασφάλειας, μένει να δούμε - όπως είπε - πώς αυτό θα προχωρήσει.

Χαρακτήρισε το 2016 έτος σταθμό, λόγω γεγονότων που, όπως είπε, θα επηρεάσουν την ασφάλεια της ΕΕ στο μέλλον. Στάθηκε ιδιαίτερα στην παρουσίαση της Παγκόσμιας Στρατηγικής της ΕΕ, μέσα και από την «προστασία των πολιτών της».

Εσπευσε να πει ότι η ΕΕ δεν διεκδικεί το έργο της «συλλογικής άμυνας» που έχει ανατεθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά να προστατέψει τους πολίτες της ΕΕ εντός συνόρων της, με αντιτρομοκρατία κ.λπ. «Δεν διεκδικεί η ΕΕ σε καμία περίπτωση τον ηγετικό ρόλο του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να έχει τον ηγετικό ρόλο στην Αμυνα», πρόσθεσε. Βέβαια, το θέμα δείχνει αντιθέσεις στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, καθώς κράτη που συμμετέχουν και στις δύο λυκοσυμμαχίες, όπως Γερμανία και Γαλλία, υποστηρίζουν ότι η ΕΕ πρέπει να αναπτύξει παραπέρα την αυτόνομη στρατιωτική της δραστηριότητα, ενώ άλλοι, όπως οι Βρετανοί, αντιτίθενται στην προώθηση ξεχωριστού «ευρωστρατού», επισείοντας τον κίνδυνο «αλληλεπικάλυψης». Ετσι, εκτός από τους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς φαίνονται και ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία, σε ορισμένες περιπτώσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γαλλία, δείχνοντας και την επιδίωξη της προώθησης των ιδιαίτερων συμφερόντων των μονοπωλίων κάθε κράτους. Δείχνει επίσης την τάση της Γερμανίας, ή του γαλλογερμανικού άξονα να «τραβά» την ΕΕ σε δράση με αυτοτέλεια σε όφελός τους.

Ο ίδιος ο Κωσταράκος μίλησε για συνολικά «εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία» όσον αφορά την ανάπτυξη ξεχωριστών δυνατοτήτων της ΕΕ, και «καχυποψία» σε χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ, αλλά μόνο του ΝΑΤΟ, ή που είναι και στους δύο οργανισμούς, ότι η ΕΕ πάει να υποκαταστήσει το ΝΑΤΟ. «Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό», έσπευσε να διαβεβαιώσει, «δε θέλουμε να ντουμπλάρουμε το ΝΑΤΟ, δε θέλουμε να γίνουμε ΝΑΤΟ, ούτε ΝΑΤΟ light, απλά να οργανώσουμε καλύτερα ό,τι έχουμε».

Στο ίδιο μήκος κύματος, εξήγησε για τον περιλάλητο «ευρωστρατό» ότι δεν χρειάζεται να στηθεί ως ξεχωριστό σώμα: «Η ΕΕ, ως κράτη - μέλη, έχει αυτή τη στιγμή ενάμισι εκατομμύριο στρατιώτες, δεν χρειάζεται να φτιάξει άλλο σώμα. Αυτό που χρειάζεται είναι να αξιοποιούμε τους υπάρχοντες στρατιώτες, όποτε χρειαστεί, κάνοντας ένα κέντρο διοίκησης μικρό και αξιόπιστο, για να κατευθύνει τα στρατεύματα που θα του προσφέρονται ως διαθέσιμα από τα κράτη - μέλη». Παρέπεμψε, άλλωστε, στην τέτοια δομή και πείρα του ΝΑΤΟ: «Δεν υπάρχει ξεχωριστός ΝΑΤΟικός στρατός, μόνο δυνάμεις που του διατίθενται, κάτι ανάλογο θέλουμε να κάνουμε από πλευράς διοίκησης αλλά σε μικρότερο μέγεθος».

Παραπέρα, δείχνοντας πώς δένουν μεταξύ τους οι ιμπεριαλιστικές αποστολές και επιχειρήσεις για τον έλεγχο κρίσιμων ζωνών για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είπε πως το ΝΑΤΟ θέλει τις επιχειρήσεις της ΕΕ στη ζώνη της υποσαχάριας Αφρικής, και ότι αν κάποια στιγμή ειρηνεύσει η κατάσταση στη Συρία και γενικά στη Μέση Ανατολή, η ΕΕ θα στείλει και εκεί αποστολές να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της σταθερότητας, όπως την παρουσιάζουν, γιατί, όπως είπε ο ίδιος ο Κωσταράκος, είναι περιοχές με πλουτοπαραγωγικές πηγές, διαμάντια, πετρέλαιο, και αν «ειρηνεύσει» εκεί η κατάσταση θα πάνε «επενδυτές» να «επενδύσουν» και θα βοηθήσουν στην άνοδο του του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων...