ΣΑΟ ΠΑΟΛΟ.--

Συνέχεια στη σφοδρή ενδοαστική κόντρα που εξελίσσεται στη Βραζιλία δίνουν οι νέες κατηγορίες που απευθύνουν δικαστήρια της χώρας στον πρώην Πρόεδρο της χωράς, σοσιαλδημοκράτη πολιτικό Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, για υπεξαίρεση μεγάλων χρηματικών ποσών και μίζες από τις διασυνδέσεις με την κρατική ενεργειακή εταιρεία «Petrobras», αλλά και την κατασκευαστική «Οdebrecht», για να αναλαμβάνει διάφορα έργα στη χώρα και στο εξωτερικό. Η σημερινή κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου Μισέλ Τεμέρ, Κόμματος Δημοκρατικού Κινήματος (πρώην συμμάχου της διαδόχου του Λούλα, Ντίλμα Ρουσέφ, που την ανέτρεψε), αξιοποιεί την υπόθεση αυτή στην αντιπαράθεση με το πρώην κυβερνών Κόμμα Εργατών, στο όνομα της «κάθαρσης», όταν είναι γνωστό ότι το κόμμα αυτό, όπως και άλλα αστικά κόμματα, είναι μπλεγμένα σε σκάνδαλα διαφθοράς.

Τελευταίο επεισόδιο σε αυτή τη διαμάχη είναι η έναρξη της διαδικασίας την Πέμπτη από το 10ο Δικαστήριο του Σάο Πάολο, που κατηγορεί τον Λούλα για συμμετοχή σε «εγκληματική οργάνωση», που μέσω της θέσης του ως Πρόεδρος συνέβαλε στο «ξέπλυμα χρήματος», για διευκολύνσεις έπαιρνε μίζες, τόσο την περίοδο της προεδρίας από το 2008 έως το 2010 και έπειτα, από το 2011 έως το 2015, και «εξασφάλιζε να διατηρείται το κόμμα του στην εξουσία». Το δικαστήριο κάνει λόγο για γύρω στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια ζημιά του Δημοσίου, ενώ παλιότερη υπόθεση δίωξης τού καταλογίζει ότι με τις μίζες έχτισε μια πολυτελή κατοικία στο Σάο Πάολο. Μαζί με τον Λούλα, στο κατηγορητήριο περιλαμβάνονται και η σύζυγός του, Μαρίσα Λετίσια Λούλα ντα Σίλβα, και στελέχη των εταιρειών με τις οποίες φέρεται να συναλλάσσονταν.

Οι δικηγόροι του Λούλα, τόσο για τις παλιότερες υποθέσεις όσο και για την τελευταία, ισχυρίζονται ότι είναι «συκοφαντίες που δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν».

Το βέβαιο είναι ότι ανεξάρτητα από το πόσο διεφθαρμένη ήταν η ηγεσία του Κόμματος των Εργατών, συνέβαλε με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση στην κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, μοιράζοντας κάποια ψίχουλα στα λαϊκά στρώματα και ενσωματώνοντας στη λογική της ταξικής συναίνεσης για το «καλό της χώρας». Σε περίοδο κρίσης, η αστική τάξη επιλέγει τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή διαχείρισης με την κυβέρνηση Τέμερ, που εντείνει την αντιλαϊκή επίθεση και πάλι για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.