Από την προχτεσινή συνεδρίαση της Ομάδας Βίσεγκραντ

Στη συνάντηση της Δευτέρας για το Προσφυγικό πήραν μέρος οι 4 πρωθυπουργοί των χωρών αυτών και ήταν προσκεκλημένοι και ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ, ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας και ο Ελληνας πρωθυπουργός (που δήλωσε κώλυμα να παραβρεθεί). Η απόφαση των «4» εκφράζεται στη λεγόμενη Διακήρυξη της Πράγας, όπου οι απόψεις εκτίθενται μεν με πολλή διπλωματία, αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τις αντιθέσεις που υπάρχουν. Ετσι εμφανίζονται υπέρμαχοι της εφαρμογής της Συνθήκης Σένγκεν και της καλύτερης φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και ταυτόχρονα της προστασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Στη Διακήρυξη σημειώνεται ότι «εκφράζουν την πλήρη υποστήριξή τους για τα μέτρα που εγκρίθηκαν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, με στόχο την αποτελεσματικότερη προστασία των εξωτερικών συνόρων, συμπεριλαμβανομένης της ενισχυμένης συνεργασίας με τις τρίτες χώρες και επαναλαμβάνουν την αρνητική στάση τους για τον αυτόματο μόνιμο μηχανισμό μετεγκατάστασης».

Επισημαίνεται, επίσης, ότι χρειάζονται κοινές λύσεις και «πιο αποτελεσματική χρήση όλων των σχετικών μέσων, των πλαισίων και των πόρων που διατίθενται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ ή κατά περίπτωση σε διμερές επίπεδο για την υποστήριξη της διαχείρισης της μεταναστευτικής ροής, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπιστικών πτυχών της και να βελτιωθεί η προστασία των εξωτερικών συνόρων».

Στη Διακήρυξη δίνεται, επίσης, έμφαση στη συνεργασία ΕΕ - Τουρκίας και Ελλάδας, ενώ δηλώνεται ότι δεσμεύονται να συμβάλουν σε μέτρα που αποσκοπούν σε κατάλληλο έλεγχο των ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων της Ενωσης στην Ελλάδα και αν χρειαστεί στο κλείσιμο των συνόρων στην ΠΓΔΜ και τη Βουλγαρία, με αποστολή και αστυνομικών δυνάμεων για την προστασία τους. Γίνεται λόγος για ένα εναλλακτικό σχέδιο, για να κοπεί η ροή στα νότια της Ουγγαρίας.

Στην πραγματικότητα, η εμφανιζόμενη διαφωνία των «4» του Βίσεγκραντ έχει σχέση με τη δυνατότητα των καπιταλιστικών οικονομιών τους να απορροφήσουν πρόσφυγες και μετανάστες, σε σχέση με τη γερμανική αστική τάξη, που ενθαρρύνει την ελεγχόμενη ροή για αξιοποίηση για φτηνό εργατικό δυναμικό. Ταυτόχρονα, στις 4 χώρες δυναμώνουν οι ξενοφοβικές τάσεις.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός, Βίκτορ Ορμπαν, γνωστός για τις ρατσιστικές του απόψεις, έχει δηλώσει ότι η χώρα του είναι έτοιμη να διαθέσει «συνοριοφύλακες και άλλους ανθρώπινους και υλικούς πόρους σε χώρες που είναι έτοιμες να αποτελέσουν μια δεύτερη γραμμή άμυνας νότια της Ουγγαρίας». Η Πολωνή πρωθυπουργός, Μπεάτα Σίντλο, από τη δική της πλευρά, επισήμανε ότι η «V4» επιθυμεί τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού Σώματος φύλαξης των συνόρων και «την ταχεία εφαρμογή του σχεδίου δράσης ΕΕ - Τουρκίας».

Ο Τσέχος πρωθυπουργός, Μποχουσλάβ Σομπότκα, τόνισε ότι η χώρα του δεν μπορεί να δεχτεί οικονομικούς μετανάστες σε αντίθεση με άλλες πιο πλούσιες χώρες και τόνισε ότι η ΕΕ πρέπει να στηρίξει περισσότερο τη Βουλγαρία και την ΠΓΔΜ όσον αφορά στην εφαρμογή δικών της μέτρων προστασίας των συνόρων. Αντίθετος στη μετεγκατάσταση προσφύγων ήταν και ο Σλοβάκος πρωθυπουργός, Ρόμπερτ Φίτσο.

Ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Γκιόργκε Ιβάνοφ, δήλωσε ότι η επιβάρυνση της χώρας του από τη μεταναστευτική κρίση είναι μεγαλύτερη από εκείνη που βαραίνει πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ. Κοινή ευρωπαϊκή αντιμετώπιση ζήτησε και ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ.

Πάντως, αξίζει να θυμηθούμε ότι η λεγόμενη Ομάδα του Βίσεγκραντ δημιουργήθηκε το 1991 αμέσως μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, αρχικά από την ενιαία Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία και την Πολωνία, στα πρότυπα της συνάντησης των βασιλιάδων των τριών χωρών σε έναν πύργο της ουγγρικής πόλης Βίσεγκραντ το 1335. Τώρα, οι αστοί ηγέτες τιμούν τα 25 χρόνια της Ομάδας ως «απαλλαγή από το σιδηρούν παραπέτασμα» και ως συμβολή στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε περί τίνος πρόκειται.