Ο πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ στην παρθενική του συμμετοχή σε Σύνοδο των οκτώ ισχυροτέρων κρατών του πλανήτη («G8)», αναμένεται ότι θα βρει ένα πιο φιλικό περιβάλλον για τις «ακραίες» του θέσεις, από ό,τι εάν είχε εκλεγεί ένα χρόνο πριν, αν και η παρουσία του στη Γένοβα, από τις 20 έως τις 22 Ιούλη θα προσδώσει ακόμη μεγαλύτερη μαχητικότητα στις διαδηλώσεις που θα λάβουν χώρα και αναμένεται να συμμετάσχουν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, από περισσότερες από μία ηπείρους.

Και μόνο το γεγονός ότι οικοδεσπότης αυτής της Συνόδου, είναι ο «μίστερ TV», Σίλβιο Μπερλουσκόνι, χαροποιεί τα μάλα τον Αμερικανό πρόεδρο, ενώ τόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ όσο και ο Γερμανός καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, εμφανίζονται να νιώθουν απομονωμένοι, αφού έχουν χάσει από την παρέα το τρίτο μέλος της «ανόσιας τριάδας», τον πρώην πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Ολα αυτά τα πιπεράτα και τα «ανθρώπινα» που ήδη κοσμούν τις σελίδες των έγκυρων μέσων, κυρίως αμερικανικών και ευρωπαϊκών, αγγίζουν επιφανειακά μόνο αυτά που θα λάβουν χώρα, κεκλεισμένων των θυρών εννοείται, στις αίθουσες του «Palazzo Ducale», μεταξύ των ηγετών των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Ρωσίας.

Επί της ουσίας, ελάχιστες διαφωνίες θα διαταράξουν τη Σύνοδο, καθώς τα θέματα της ατζέντας που έχουν ανακοινωθεί, ήδη έχουν δρομολογηθεί από την προηγούμενη Σύνοδο, που είχε γίνει στην Οκινάουα της Ιαπωνίας (21-23/7/2000). Οπως αναφέρει και η ανακοίνωση της ιταλικής προεδρίας (Italy, Ministero degli Affari Esteri - http://www.esteri.it/g8/docum.htm) η ατζέντα που φέρει το βαρύγδουπο τίτλο «Πέρα από την παραγραφή των Χρεών» -ζήτημα που μονοπώλησε την προηγούμενη Σύνοδο και ένα από τα κύρια αιτήματα των δεκάδων διαδηλώσεων κατά της «παγκοσμιοποίησης»- περιέχει τους τρόπους για την ανακούφιση από τα χρέη, όπως την απεμπόληση των ορίων για την ελεύθερη διακίνηση του εμπορίου για τις φτωχές χώρες! Δηλαδή, «το εμπόριο ως κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης, το άνοιγμα των αγορών, τον αντίκτυπο της απελευθέρωσης του εμπορίου, την ελαχιστοποίηση των ορίων των δασμών για το εμπόριο καθώς και την προώθηση των επενδύσεων ιδιωτών στις φτωχότερες χώρες» -- («G8» Information Center).

Ολα αυτά για την ανακούφιση από τα χρέη, αν είναι ποτέ δυνατόν! Μάλλον, θα έπρεπε να μιλά κανείς για τη δρομολόγηση του βίαιου ξεπουλήματος όλων των φυσικών πόρων των Τρίτων Χωρών, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ανάμεσα στις χώρες που στενάζουν από τα χρέη -που δημιουργήθηκαν εξαιτίας του εξαναγκαστικού δανεισμού, από τους Χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς, όπως οι ΔΝΤ, ΠΤ κ.ά. προκειμένου να εκσυγχρονίσουν τις οικονομίες τους- συγκαταλέγονται χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, που έχουν τη μερίδα του λέοντος όσον αφορά στους φυσικούς πόρους (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτό πλούτο, γεωργία κλπ).

Ζητήματα ακόμη που προωθούνται επίσης στην ατζέντα της «G8» είναι το ζήτημα της Υγείας με αιχμή το AIDS, αλλά και της Εκπαίδευσης. Δύο ζητήματα που είχαν επίσης δρομολογηθεί στην προηγούμενη Σύνοδο και αφορούν κυρίως τον εκσυγχρονισμό της Παιδείας αλλά και την προώθηση των φαρμακευτικών εταιριών. Αξίζει να υπενθυμίσει κανείς ότι η προηγούμενη Σύνοδος, η οποία θεωρείται η πιο επιτυχής (The 2001 «G8» Compliance Report, 18 Ιουνίου 2001), έθεσε τις βάσεις για αυτά που άρχισαν να πραγματώνονται στις χώρες αρχικά της ΕΕ, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Οπως πχ την προώθηση του νομοσχεδίου στη Γαλλία, από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν, το Μάη του 2000, «για τον εκσυγχρονισμό του κράτους πρόνοιας και το μετασχηματισμό της δομής των δημοσίων και κρατικών υπηρεσιών», το νομοσχέδιο για τον «εκσυγχρονισμό του ασφαλιστικού και του συστήματος υγείας» στη Γερμανία, τον περασμένο Μάη, από μία ακόμη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση, του Γκ. Σρέντερ, αλλά και τις εξαγγελίες του Τόνι Μπλερ για τον «εκσυγχρονισμό του βρετανικού εκπαιδευτικού συστήματος», που προωθεί την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της... αλλά και τους αντιτρομοκρατικούς νόμους.

Εξάλλου, από την ημέρα της ίδρυσης της ομάδας των ισχυροτέρων βιομηχανικά χωρών, που ήταν το 1975 στο Ραμπουγιέ της Γαλλίας προκειμένου να αντιμετωπιστεί επιτυχώς και από κοινού η πετρελαϊκή κρίση, ο στόχος ήταν και πάντα παραμένει ο ίδιος: Η υπεράσπιση των κερδών των πολυεθνικών και ο διά της βίας προγραμματισμός όλης της οικουμένης προκειμένου να υπηρετηθεί ο σκοπός. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει παρά τις «διαφορές» που κατά καιρούς εμφανίζονται...