Στο ψήφισμά του, το ΕΚ κάνει απολογισμό των επιτευγμάτων που αφορούν στο στόχο της απασχόλησης και διατυπώνει προτάσεις για τη συνέχεια.

• Μετά λύπης διαπιστώνει ότι «η ΕΕ βρίσκεται εντελώς εκτός πορείας όσον αφορά την επίτευξη των πρωταρχικών στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020" για την απασχόληση και τη μείωση της φτώχειας».
• Καταγράφει ότι «από τότε που εκπονήθηκε η στρατηγική "Ευρώπη 2020", το 2010, τα επίπεδα της ανεργίας έχουν συνεχίσει να αυξάνονται σε ορισμένα κράτη - μέλη, ενώ το ποσοστό ανεργίας για την ΕΕ-28 έφτασε στο ανησυχητικό επίπεδο του 10,1 % το 2014, με 24,6 εκατ. ανέργους στην Ενωση και με τον αριθμό των εργαζομένων φτωχών να αυξάνεται επίσης (...) ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στις εξόχως απόκεντρες περιοχές, όπου το μέσο ποσοστό της ανεργίας ανέρχεται στο 24% και η μέση ανεργία των νέων στο 51%».
• Ειδικά για τους νέους, σημειώνεται ότι «η ανεργία ανήλθε στο απειλητικό ποσοστό του 23,3% (μέσος όρος της ΕΕ το 2013), ενώ πάνω από το 40% των νέων είναι με σύμβαση ορισμένου χρόνου και σχεδόν το 25% εργάζονται με μερική απασχόληση».
• Προβλέπει ότι «το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ αναμένεται να παρουσιάσει μόνο μια εντελώς αμελητέα μείωση και να κατέλθει στο 10,4% το 2015», ενώ «ο αριθμός των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού έχει αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια από το 2008, φτάνοντας σε περισσότερα από 122,6 εκατομμύρια και επηρεάζοντας έναν στους τέσσερις πολίτες».
• Εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι «οι αυξήσεις στα ποσοστά απασχόλησης ήταν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα επισφαλών μορφών απασχόλησης, όπως οι συμβάσεις ακαθόριστου ωραρίου, η ψευδοαυταπασχόληση και η ακούσια μερική απασχόληση».
• Διαπιστώνει ότι οι λεγόμενες εισοδηματικές ανισότητες έχουν αυξηθεί, «με το ανώτατο 20% της κλίμακας να κερδίζει 5,1 φορές περισσότερο από το κατώτατο 20% το 2012, κάτι που (...) δημιουργεί τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης των κοινωνιών στην Ευρώπη».