Η ΕΕ σημειώνει κυνικά ότι όποιος δεν έχει έστω και ένα ελάχιστο εισόδημα, όπως και όσοι έχουν πάψει να εργάζονται λόγω συνταξιοδότησης, επιβαρύνουν υπέρμετρα τα δημοσιονομικά των κρατών - μελών, με δαπάνες Πρόνοιας (επιδόματα ανεργίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανασφάλιστων κ.ά.). Τα λεφτά αυτά τα στερούνται τα μονοπώλια, είτε ως άμεσες, είτε ως έμμεσες ενισχύσεις (φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις κ.ά.). Αντίστροφα, το κράτος στερείται φορολογικά και άλλα έσοδα, ασφαλιστικές εισφορές κ.ά.

Αρα, ένας από τους λόγους που πρέπει να αυξηθεί η απασχόληση, είναι για να απαλλαγεί το κράτος από τη «συντήρηση» όλου αυτού του πληθυσμού που είτε επειδή βγήκε στη σύνταξη, είτε επειδή δε συμμετέχει στην παραγωγή, χωρίς δική του ευθύνη, έπαψε να αποτελεί πηγή εκμετάλλευσης και κέρδους για το κεφάλαιο. Ακόμα και λίγες ώρες τη βδομάδα να δουλεύει ένας άνεργος, φεύγει από τη λίστα όσων δικαιούνται τη στοιχειώδη μέριμνα από το κράτος και ταυτόχρονα προσφέρει την εργατική του δύναμη σε κάποιον εργοδότη.

Το ίδιο ισχύει και όταν αλλάζουν οι γενικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης (αυξάνουν τα ελάχιστα αναγκαία ένσημα ή τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, όπως ετοιμάζονται να κάνουν ξανά τώρα), όταν καταργούνται οι λεγόμενες «πρόωρες» συνταξιοδοτήσεις, ή αυξάνονται τα «πέναλτι» για ορισμένες κατηγορίες παλιών ασφαλισμένων που δικαιούνται και επιλέγουν να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη.

Με τον τρόπο αυτό, προωθούν και τη λεγόμενη «ενεργό γήρανση»: Ενας συνταξιούχος που δεν μπορεί να επιβιώσει με το συνταξιουχικό επίδομα (εκεί κατάντησαν τις συντάξεις...), αναγκάζεται να παραμένει «οικονομικά ενεργός», να αναζητάει δηλαδή εργασία για να συμπληρώσει το εισόδημά του. Με τον τρόπο αυτό, εγγράφεται στους «απασχολήσιμους», μέσα στα ηλικιακά όρια που ενδιαφέρουν τους καπιταλιστές.

Να λοιπόν μια σοβαρή αντίφαση: Από τη μια η αγιάτρευτη ανεργία, που είναι στο DNA του συστήματος και από την άλλη οι «αρρυθμίες» που προκαλεί στη λειτουργία του, φέρνοντας πονοκέφαλο στα αστικά επιτελεία, στην προσπάθειά τους να τη διαχειριστούν προς όφελος των μονοπωλίων.