Οσον αφορά στον τρόπο εφαρμογής της 20ετίας, απ' ότι μέχρι τώρα έχει γίνει γνωστό, αλλά και τη σχετική αποστροφή από την τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση στη Βουλή, προκύπτει ότι η λεγόμενη «βασική σύνταξη» που θεσμοθετήθηκε με το ν. 3863/2010, θα δίνεται μόνο μετά από 20 έτη ασφάλισης (6.000 ένσημα) και αυτή ανάλογα με τα έτη εισφορών. Για όσους έχουν ασφάλιση από 4.500 έως 6.000 ένσημα, δε θα καταβάλλεται ούτε μέρος της «βασικής», αλλά μόνο η σύνταξη που θα προκύπτει από τις εισφορές.

Ομως, ακόμα και όσοι από τους νέους εργαζόμενους καταφέρνουν να σπάσουν το φράγμα των 6.000 ημερών ασφάλισης, θα λαμβάνουν μια ελάχιστη σύνταξη, πολύ μικρότερη από τη σημερινή κατώτερη σύνταξη (486 ευρώ) που εξασφαλίζεται με τα 4.500 ένσημα, καθώς πλέον ο συντελεστής αναπλήρωσης για κάθε χρόνο ασφάλισης είναι 0,80% έως 0,92%, αντί του 2% που ίσχυε πριν την ψήφιση του ν. 3863.

Οσο για τους «νέους» ασφαλισμένους που δε θα συμπληρώνουν ούτε τα 4.500 ένσημα, αυτοί δε θα λαμβάνουν καμία σύνταξη, αλλά θα παραπέμπονται στο «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα», δηλαδή στο πτωχοκομείο των 200 ευρώ το μήνα και αυτό υπό την προϋπόθεση των εισοδηματικών κριτηρίων που θα τίθενται κάθε φορά!

Από τα παραπάνω προκύπτει η παραπέρα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τα Ταμεία, που βέβαια πηγαίνει μαζί με τις απαλλαγές προς τους εργοδότες. Καθώς η κρατική χρηματοδότηση τα επόμενα χρόνια σταδιακά περιορίζεται μόνο στη λεγόμενη «βασική σύνταξη» (νόμος 3863), την οποία μάλιστα θα λαμβάνουν μόνο οι ασφαλισμένοι που έχουν συμπληρώσει τα 6.000 ένσημα, γίνεται φανερό ότι το κράτος αποσύρεται από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και το βάρος της σύνταξης, που έτσι κι αλλιώς θα είναι σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα από τις σημερινές, φορτώνεται στις πλάτες του εργαζόμενου, του αυτοαπασχολούμενου και του αγρότη.